Wednesday, 17 December 2008

The first modern Hellenic temple is finally reality !






Its construction is almost now finished (see photo) and soon (in December), the offical concecration ceremony will take place. Being dedicated to the Gods and our ancient Hellenes ancestors it lies among wild greenery and is available for the admiration and respect of anyone who honours the Hellenic tradition.
The temple is located in Macedonia's Thessaloniki,Greece. Exact location to be revealed soon.
The rear aspect of the Temple may be seen above. The front aspect has steps and in the entrance one may see the statues of Zeus and the Muses.
The photographs are from the interior of the Temple which is decorated with statues and paintings from the Hellenic history & tradition.

Monday, 15 December 2008

Shoe terrorism in Iraq

Pres Bush orders all shoes to be confiscated worldwide to prevent terrosism; everyone is ordered to walk bare naked. Slippers allowed for eldelrly civilians.

Sunday, 14 December 2008

Το νεοταξικό ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ενοχλήθηκε από τις αλήθειες του Κ.Κ.Ε.

Επιθέσεις σε γραφεία του ΚΚΕ
14/12/2008

Στόχος αγνώστων έγιναν γραφεία του ΚΚΕ
Άγνωστοι επιτέθηκαν με γκαζάκια και μολότοφ, τα ξημερώματα της Κυριακής σε δύο γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με την αστυνομία, στην πρώτη περίπτωση, άγνωστοι πέταξαν τρία γκαζάκια, λίγο πριν από τις πέντε τα ξημερώματα, στα γραφεία του ΚΚΕ, στην οδό Αριανού, προκαλώντας φθορές σε υαλοπίνακες.

Περίπου μία ώρα αργότερα, άγνωστοι πέταξαν δύο βόμβες μολότοφ στα γραφεία του ίδιου κόμματος, στην οδό Ηπείρου, στην Άνω Πόλη, προκαλώντας υλικές ζημιές.

Για "μέρος σχεδίου που συνδέεται με κέντρα που έχουν ως κύριο στόχο το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα και το κίνημα της νεολαίας" έκανε λόγο η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ) του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, σε ανακοίνωσή της με αφορμή τις επιθέσεις.

Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια της νύχτας η Πυροσβεστική Υπηρεσία κλήθηκε να επέμβει για να σβήσει τη φωτιά που έβαλαν άγνωστοι σε δώδεκα κάδους απορριμμάτων, σε διάφορα σημεία της πόλης.

Sunday, 21 September 2008

Greek Churches care about money and not the local population

"Ιερή" διαμάχη για το νερό

Σκληρή είναι η διαμάχη μεταξύ δημοτικής αρχής και Ιεράς Μονής Γοργοεπηκόου στην περιοχή της Νεστάνης στην Αρκαδία.

Σε μία περιοχή που μαστίζεται από την ξηρασία και τη λειψυδρία, το μοναστήρι διεκδικεί τεράστιες εκτάσεις στις οποίες βρίσκονται και οι πηγές του Αρτεμισίου που τροφοδοτούν τη Νεστάνη με νερό.

Σύμφωνα με το δήμαρχο Μαντινείας, Γιώργο τσαγκούρη, ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας, κ. Αλέξανδρος, διεκδικεί το νερό για να το εμφιαλώσει.

Οι κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν ότι η μονή σκοπεύει να παραχωρήσει σε επενδυτή ολόκληρη την περιοχή στην οποία υπάρχουν οι πηγές για να κατασκευάσει μονάδα εμφιάλωσης, αδιαφορώντας για τα προβλήματα ύδρευσης του οικισμού.

Η υπόθεση έχει ήδη πάρει τη δικαστική οδό με τη διοίκηση του μοναστηριού και τη μητρόπολη Μαντινείας Κυνουρίας να επικαλούνται τίτλους και έγγραφα από την Τουρκοκρατία και να διεκδικούν περισσότερα από 2.000 στρέμματα κοντά στη Νεστάνη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο μοναστήρι διεκδικεί μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή. Όπως επισημαίνουν οι κάτοικοι, το ζήτημα έχει διευθετηθεί με αποφάσεις του 1933.

Saturday, 30 August 2008

Γιώργος Φωτεινός - Ο σκηνοθέτης των Προμηθείων

ΜΑΡΙΟΥ ΒΕΡΕΤΤΑ: “Γιώργος Φωτεινός - Ο σκηνοθέτης των Προμηθείων”
Δημοσιεύθηκε από 12thespis στο Αύγουστος 28, 2008

Προδημοσίευση από το 5ο τεύχος του περιοδικού Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ, που θα κυκλοφορήσει στις 15 Σεπτεμβρίου 2008.


Η συνέντευξη δόθηκε στον εκδότη του περιοδικού, Μάριο Βερέττα, που παραχώρησε και το δικαίωμα πρόδημοσίευσης.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Όλοι θαυμάσαμε φέτος την αλλαγή στην παράσταση των Προμηθείων, όπου ο σκηνοθέτης, ως άλλος μυσταγωγός ανέλαβε να αφηγηθεί σε πρώτο πρόσωπο τα πάντα και κάθε τόσο οι ερασιτέχνες ηθοποιοί να παριστάνουν τα λόγια του. Έτσι ο σκηνοθέτης αναδείχθηκε σε μυσταγωγό, ιερέα, καθοδηγητή στην Ελληνική μυθική κοσμοθεωρία.

Επιπλέον κατάφερε να κινήσει με θαυμαστό τρόπο τα πλήθη. Είκοσι – τριάντα ηθοποιοί μπαινοβγαίνανε στην υπαίθρια σκηνή υλοποιώντας με την παρουσία και την κίνησή τους, τα λεγόμενα του αφηγητή μυσταγωγού, μέχρι που τελικά παρέσυραν τις εκατοντάδες των θεατών σε μια διονυσιακή ευωχία.

Φίλε Γιώργο, πού οφείλεται η φετινή επιτυχία;

Φ: Όλα προέκυψαν από την εμπειρία των προηγούμενων ετών. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν ευχαριστημένος από πρόπερσι κι από πέρσι και γι’ αυτό το αλλάξαμε. Φέτος νομίζω βρήκαμε το στίγμα.

Έχεις σπουδάσει θέατρο; Έχεις θεατρική παιδεία;

Φ: Ναι, ξεκίνησα από τα… βαθιά. Μπήκα κατευθείαν σε επαγγελματικό θίασο, του Νίκου Καμπέρ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια υποδύεται τον Ωκεανό στα Προμήθεια.*1

Από τον Νίκο Καμπέρ ξεκίνησα και έμαθα τα πρώτα πράγματα. Προηγουμένως είχα μόνον την έφεση. Δεν είχα καμία εμπειρία. Αλλά ξεκινώντας έμαθα κι έχω την τάση να απορροφώ εικόνες, καταστάσεις κλπ.

Και τι δουλειά κάνεις για να ζεις;

Φ: Δουλεύω σε μια διαφημιστική εταιρία, κειμενογράφος. Πολλά χρόνια..

Και με τα Προμήθεια; Πώς ήρθες σε επαφή;

Γ. Αγρόδιος (αριστερά), Μ. Σαραλής - Ηράκλειτος (μέσον), Τρ. Ολύμπιος (δεξιά)
Φ. Μέσω του Απόλλωνα. Με γνώριζε ο Αγρόδιος. Είμαστε παιδικοί φίλοι. Είχα πάει στον Απόλλωνα μερικές φορές, τους είχα καλέσει σε μερικές παραστάσεις που έδινα, ερχόντουσαν, σπάγαμε πλάκα, τους άρεσε, και κάποια στιγμή μου λέει ο Γιώργος ο Αγρόδιος, θέλουμε να αναλάβεις τα Προμήθεια… Στο μεταξύ είχα πάει στα Προμήθεια το 2002. Είχα ήδη μιαν εικόνα περί τίνος επρόκειτο… Του κόσμου κυρίως. Ήταν κόσμος ιδιαίτερος θα έλεγα… Έτσι όταν ανέλαβα το 2005, έφτιαξα έτσι το δρώμενο ώστε να ξέρω ότι θα αγγίξει. Το θεώρησα μεγάλη ευθύνη αλλά και μεγάλη πρόκληση… Αυτό που προσπάθησα από την αρχή ήταν να συγκεράσω αφενός αυτό που κάνατε εσείς και ο Τρύφων, ώστε να μην υπάρχει διαφορά. Αυτό λοιπόν που ξεκινήσατε εσείς ήταν μια προσπάθεια μυσταγωγίας. Αυτό λοιπόν προσπάθησα να συγκεράσω όσο γίνεται πιο αρμονικά με θεατρικό δρώμενο. Αυτό την πρώτη χρονιά το πετύχαμε στο περίπου. Κι έτσι συνέχισα να κινούμαι, με τη διαφορά ότι τα επόμενα δύο χρόνια θεωρήσαμε ότι έπρεπε να υπερβούμε την μέχρι τότε κατάσταση…

Στο είχα γράψει κι εγώ αυτό, στο Β τεύχος του περιοδικού Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ, ότι το ζητούμενο για την βελτίωση των Προμηθείων ήταν η αναθεώρηση του κειμένου του Τρύφωνα… Έχω λοιπόν τη γνώμη ότι αυτό που έκανες φέτος προσεγγίζει το τέλειο. Ένας αφηγητής μυσταγωγός που εισάγει τους θεατές στο μύθο, και γύρω του οι ηθοποιοί που παριστάνουν τα λεγόμενά του… Αυτό άρεσε πάρα πολύ!..

Φ: Κι εγώ το διαπίστωσα. Μετά την παράσταση οι άνθρωποι, αντί να μου λένε όπως συνήθως “μπράβο” ή “συγχαρητήρια”, μου έλεγαν “σ’ ευχαριστώ ”. Κι αυτό ήταν κάτι που με συγκίνησε. Οπότε αυτός φαίνεται πως είναι τελικά ο δρόμος για την μυσταγωγία. Έπρεπε ωστόσο να προηγηθεί η εμπειρία των δύο προηγούμενων ετών (2006 - 2007) για ν’ αρχίσουμε να προσανατολιζόμαστε… Έτσι του χρόνου θα συνεχίσουν τα Προμήθεια ακάθεκτα πλέον.

Ποιοι συνέβαλαν ιδιαίτερα στην φετινή επιτυχία;

Τα κορίτσια του Χορού
Φ: Η μεγαλύτερη τιμή αξίζει στα κορίτσια του Απόλλωνα, που έχουν αποκτήσει μια τέτοια εμπειρία από το δρώμενο, ώστε μόνα τους κινούν τα πράγματα. Ξέρουν πώς να κινηθούν, ξέρουν πώς να βαδίσουν, ξέρουν πώς να χορέψουν κι όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούν. Και χάρη σ’ αυτές σώζεται το θέαμα, διότι οι πρόβες δυστυχώς είναι πολύ λίγες. Ενώ δεν γίνεται καμία απολύτως πρόβα φωτισμού, κι αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Υπεύθυνος φωτισμού είναι ο Περσέας, που κάνει ό,τι μπορεί ο άνθρωπος.

Ο Γεώργιος Αγρόδιος ως Προμηθεύς
Από την άλλη ο Γιώργος ο Αγρόδιος που υποδύεται τον Προμηθέα είναι επικούρειος. Ένας απίστευτα σεμνός άνθρωπος. Έχει ένα πολύ καλό παράστημα για τον ρόλο του Προμηθέα. Είναι επιπλοποιός στο επάγγελμα και μέχρι πρόσφατα κατασκεύαζε τις λύρες τις αρχαϊκές που δίναμε σαν δώρο. Παράλληλα είναι εξαιρετικά μορφωμένος. Κατέχει άριστα όλη τη λογοτεχνία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, καθώς και τους θεωρητικούς της ψυχολογίας. Διαθέτει μια θαυμάσια μνήμη. Συγκρατεί ό,τι διαβάζει. Γνωρίζει απέξω ολόκληρες φράσεις από αρχαίους συγγραφείς. Είναι ομολογουμένως ο καλύτερος Προμηθέας που έχει προκύψει μέχρι στιγμής. Είναι ο άνθρωπος που τη μια στιγμή μαστορεύει ή κουβαλάει και την επόμενη σου κάνει μια διάλεξη για τον Επίκουρο. Είναι επίσης ο άνθρωπος που σε στιγμές έντασης ηρεμεί με τον τρόπο του τα πνεύματα.

Ποιοι φτιάχνουν τα κουστούμια;

Ο Στέλιος Αθανασιάδης
Φ: Ο Στέλιος Αθανασιάδης και η γυναίκα του η Βούλα. Ο Στέλιος είναι η ψυχή των Προμηθείων. Δουλεύει διακριτικά, στην αφάνεια. Κάνει ακόμη και τον τροχονόμο για τα αυτοκίνητα των επισκεπτών. Φέτος ήταν ο τελετάρχης. Χάρη στον Στέλιο πήγαν τόσο καλά τα Προμήθεια. Αυτός μας εξασφάλισε όλη την υποδομή. Κι επιπλέον ξέρει με τον «διονυσιακό χορό» να ξεδίνει.

Τα κουστούμια τα ράβει όλα η Βούλα. Δεν έχει πάρει ποτέ για τη δουλειά της χρήματα, και τα ράβει όλα στα μέτρα μας. Ενώ τα υφάσματα τα πληρώνει ο Στέλιος. Χάρη στη Βούλα και τον Στέλιο κατορθώσαμε πλέον σήμερα να έχουμε απόθεμα κοστουμιών.

Όλα τα άλλα τα πληρώνει ο Γιώργος Παχτίτης. Ο Ζήνων ο Ράμος*2 έκανε την ταινία Μεγαλέξανδρος και πικράθηκε πολύ που δεν του την πήρε η ΕΡΤ. Πήγε λοιπόν ο Παχτίτης και του αγόρασε όλα τα σκεύη για τον Απόλλωνα. Και επιπλέον κάθε χρόνο συνεισφέρει οικονομικά στα Προμήθεια, σε μεγάλο βαθμό.

Κι αυτό δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει. Πρέπει να μπούνε χορηγοί, και ο Παχτίτης να τιμηθεί ως κανονικός χορηγός και να προβάλλεται.

Τι γνώμη έχεις για τον χώρο των Προμηθείων; Να παραμείνει ο ίδιος ή να αλλάξει; Εγώ προσωπικά έχω υποστηρίξει ότι θα μου άρεσε να βρεθεί κάποιος καλύτερος χώρος.

Φ: Δεν έχω άποψη προς το παρόν. Εάν αποφασίσουμε δραστηριότητες που να απαιτούν μεγαλύτερο χώρο, ας τον αναζητήσουμε. Δεν είμαι υπέρ της αλλαγής χώρου αλλά ούτε και κατά.

Ο δρόμος είναι στενός. Υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν 1 και 2 χιλιόμετρα από εκεί που έχουν παρκάρει μέχρι να φτάσουν στα Προμήθεια.

Φ: Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ήδη έχουμε πει να ψάξουμε και για άλλους χώρους. Υπάρχουν κι άλλοι χώροι. Μας έχουν προτείνει. Υπάρχουν ενδεχομένως και δήμοι που ενδιαφέρονται.

Δεν κάνει πάντως εντύπωση πως ο δήμος Λιτοχώρου μετά από 13 χρόνια, μάλλον αδιαφόρησε κι ήταν φέτος για πρώτη φορά που ζήτησε διαφημιστικά έντυπα να μοιράζει, επειδή ο κόσμος του τα ζητούσε;

Φ: Εμείς θα μιλήσουμε στον δήμο φέτος, τώρα κοντά, θα εκθέσουμε στο δήμαρχο τα ζητήματα, θα υπογραμμίσουμε την προσφορά μας στην περιοχή, θα κάνουμε μια κουβέντα… Πάντως ούτε εγώ ούτε άλλοι βλέπουν αρνητικά την περίπτωση αλλαγής χώρου.

Τόσο όμορφη δουλειά, όπως η φετινή παράσταση, δεν είναι κρίμα να μένει μόνον για τους θεατές των Προμηθείων;

Φ: Αυτή η σκέψη άρχισε να μας απασχολεί. Το γεγονός ότι δεν βγήκαμε πουθενά αλλού οφείλεται στην μέχρι τώρα εσωστρέφεια αυτού του χώρου. Από εδώ κι εμπρός, θεωρούμε, και το βάζουμε μπροστά, να ξεφύγει ο χώρος αυτός από την εσωστρέφειά του. Για παράδειγμα, λέμε από φέτος να ξεκινήσουμε τελετές της φθινοπωρινής Ισημερίας και της εαρινής, να το κάνουμε δηλαδή εδώ στην περιοχή μας, στη Θεσσαλονίκη. Σκεφτόμαστε είτε στο Σέιχ Σου είτε επάνω στον Χορτιάτη. Αυτές οι τελετές θα γίνονται στους ανάλογους χώρους. Μιλάω για ξέφωτα στο δάσος. Τις τελετές αυτές θα τις συνδέσουμε με το οικολογικό πρόβλημα και θα καλέσουμε τους πάντες. Κυρίως τους οικολόγους, που κατέχουν εδώ στη Θεσσαλονίκη μια πανελλήνια πρωτιά. Θα καλέσουμε λοιπόν οικολογικές και πολιτιστικές ομάδες γι αυτές τις τελετές που συνδέονται άμεσα με το οικολογικό ζήτημα. Την πρώτη χρονιά βέβαια μπορεί να είμαστε εμείς κι εμείς. Τη δεύτερη θα έρθουν περισσότεροι. Την τρίτη θα είναι πολύ κόσμος… Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να πάψουν να βγαίνουν κάποιοι από εμάς ντε και καλά με το λάβαρο το αντιθρησκευτικό (προς το επίσημο σημερινό δόγμα). Τούτο δεν σημαίνει ότι απεμπολούμε κάτι από τα πιστεύω μας. Ο στόχος είναι να προβάλλουμε τις δικές μας αντιλήψεις χωρίς να επιδιώκουμε τη διαμάχη με κανέναν. Αυτό σχετίζεται με το προηγούμενο που λέγαμε: Εξωστρέφεια! Στροφή προς την κοινωνία!..

Συμφωνώ απόλυτα. Ίσως μάλιστα χρειάζεται να αλλάξει ο όρος «τελετή» με τον όρο «γιορτή»…

Ο γάμος Στεριανού και Πηνελόπης
Φ: Καμιά αντίρρηση. Καμιά φορά οι λέξεις κουβαλάνε κάποιο ιδιαίτερο βάρος. Υπάρχουν για όλα εναλλακτικές επιλογές… Πάντως έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε… Μπορούμε να κάνουμε αυτές τις γιορτές της Ισημερίας. Μέχρι πέρσι είχαμε ορισμένες αμφιβολίες, τώρα πλέον καμία. Παράδειγμα η περίπτωση του Στεριανού και της Πηνελόπης. Ήρθαν όμως από την Αμερική στην Ελλάδα, από λάθος, μια εβδομάδα μετά τα Προμήθεια στα οποία ήθελαν να τελέσουν τους γάμους τους. Ήταν απογοητευμένοι. Σκεφτήκαμε να ανταπεξέλθουμε στην πρόκληση και να οργανώσουμε το γάμο τους αλλού. Και το οργανώσαμε μέσα σε μια εβδομάδα επειδή διαθέταμε την ανάλογη εμπειρία. Η εκδήλωση πέτυχε απόλυτα και οι άνθρωποι έφυγαν ενθουσιασμένοι. Έτσι αποφασίσαμε από εδώ και στο εξής να βγάζουμε στη δημοσιότητα οτιδήποτε κάνουμε… Τα μέλη του Απόλλωνα μέχρι τώρα αποφεύγανε τη δημοσιότητα, επειδή δεν ήξεραν από αυτά τα κόλπα. Είναι άξιοι άνθρωποι που ξέρουν να εργάζονται φιλότιμα και αποδοτικά αλλά αγνοούν τις δημόσιες σχέσεις. Δεν ήξεραν πώς να προβάλουν τη δουλειά τους… Γι αυτό αποφασίσαμε στο εξής ό,τι γίνεται να το προβάλλουμε. Γιατί με την προβολή δίνεις κουράγιο και στους υπόλοιπους που είναι λίγο έξω λίγο μέσα στο χώρο, που είναι μπερδεμένοι…

Τι έχεις να προτείνεις για τη βελτίωση των Προμηθείων;

Φ: Νομίζω ότι αντί για τη γνωστή «επιτροπή» χρειάζεται πλέον να δημιουργηθεί ένας σύλλογος, τα μέλη του οποίου να εκλέγουν αυτούς που θα επιλαμβάνονται τα των Προμηθείων. Διότι διαπίστωσα γι άλλη μια φορά φέτος ότι πολύς κόσμος μπορεί και θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτή τη διοργάνωση. Αυτός ο σύλλογος λοιπόν πρέπει να είναι ανοιχτός ώστε να μπορεί ο καθένας να συμμετάσχει. Να γίνει δηλαδή μια συλλογική διαδικασία. Έτσι ξεφεύγουμε από μια «επιτροπή ιθυνόντων» και περνάμε σε μια συλλογική διεργασία, όπου τα πράγματα τα αναλαμβάνουν όλοι όσοι συμμετέχουν. Στις δημοκρατικές διαδικασίες έχουν όλοι και δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και με τη μορφή ενός συλλόγου διασφαλίζονται οι δημοκρατικές διαδικασίες… Επιπλέον αυτός ο Σύλλογος να αναλάβει πέραν από τα Προμήθεια και τις Ισημερίες και τις άλλες ανάλογες εκδηλώσεις.

Τι μορφή θα έχουν αυτές οι ανάλογες εκδηλώσεις; Θα είναι ίδιες με τα Προμήθεια;

Φ: Η Φθινοπωρινή Ισημερία που λέμε, μπορεί να είναι ένα θέαμα που να σχετίζεται με τον μύθο της Γαίας κι έτσι να εξυπηρετεί την οικολογική διάσταση που θέλουμε να δώσουμε. Στο κάτω κάτω για την λατρεία της Φύσης μιλάμε. Αυτή είναι η δική μας προσέγγιση.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Την Κυριακή 31 Αυγούστου του 2008, τη 12η μεσημβρία, οι Έλληνες Αρχαιόθρησκοι, ιερείς και πολίτες -αλλά και όσοι αισθάνονται Έλληνες- θα ανέβουν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης για να τελέσουν ιεροπραξία προς τιμήν της Θεάς Αθηνάς Παλλάδος - Προμάχου, με σκοπό την προστασία των ιερών της Ακρόπολης. Η ιεροπραξία έχει χαρακτήρα αποτροπαϊκό (αποτροπής του κακού) και αποτελεί ιερή, δηλαδή ειρηνική και φιλοσοφική καταγγελία - διαμαρτυρία για την αποκαθήλωση των ιερών της Ακροπόλεως και τη μετατροπή των δομικών στοιχείων των Ναών σε “κινητά” μνημεία, τα οποία παραδίδονται έρμαια στη γυάλινη, και ξένη, και εχθρική προς τον ελληνικό λαό και την Ιστορία του “κηδεμονία” του νέου μουσείου.
Καταγγέλλουμε, λοιπόν, στον ελληνικό λαό ότι τελούμε υπό κατοχήν μιας ψευδο-“πολιτιστικής” ολιγαρχίας - οικονομοκρατίας, επικίνδυνης και βαθύτατα διεφθαρμένης, που τα πρώτα μιασματικά αποστήματά της, αποκαλυπτόμενα, δηλητηρίασαν ήδη τον εθνικό μας βίο μέσα από την πρόσφατη υπόθεση Ζαχόπουλου. Κι όπως κι εκείνος μάς είχε απέναντι, έτσι θα μας έχουν και οι “επίγονοί του”, οι παραπολιτισμικοί “κλώνοι του”!
Ίτε, παίδες Ελλήνων! Ελευθερούτε πατρίδα!
Νυν υπέρ πάντων αγών!
Υπέρ βωμών και εστιών…

ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΑΠΑΝΤΕΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΥΤΟ ΘΕΜΑ

Στις 22/5/2008 ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ ξεκίνησε το δικό του αγώνα για τη διάσωση του προπύργιου του διαχρονικού Ελληνισμού, του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, τι λένε οι αρχαιολόγοι σχετικά με τον κίνδυνο που απειλεί τον μεγαλύτερο και ιερότερο πνευματικό και πολιτισμικό θησαυρό της Ελλάδος.
Ας διαβάσουμε τι γράφουν στο σχετικό δελτίο τύπου:
“Η αποκοπή του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως από τον Αρχαιολογικό χώρο του Ιερού Βράχου, μνημείου της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και υψίστου συμβόλου του ελληνικού έθνους, με τον οποίο άρρηκτα συνδέεται, είναι θεσμικά και λειτουργικά απαράδεκτη, υπονομεύει το αίτημα των Ελλήνων για επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και αντίκειται στην ουσία του άρθρου 24 του Συντάγματος.”
Μας κοροϊδεύουν, Έλληνες, ότι δήθεν ενδιαφέρονται για τα λεγόμενα “ελγίνεια” και την επιστροφή τους στην πατρίδα. Και οι πράξεις τους το επιβεβαιώνουν, καθώς ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν κι άλλα… κι άλλα… ΟΛΑ, αν το καταφέρουν! Και μπροστά στο σκοπό τους δεν υπολογίζουν ούτε Σύνταγμα, ούτε νόμο, ούτε όσιο, ούτε ιερό!
Εύγε, λοιπόν, στο ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ που αποφάσισε να αντιδράσει με κάθε τρόπο εναντίον αυτής της καταφανούς υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα της προστασίας της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς. Έτσι, στις 9/6/2008 ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ απέρριψε ομόφωνα τη μετατροπή του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως σε ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), εξηγώντας στο αντίστοιχο δελτίο τύπου μεταξύ άλλων και τα εξής:
“Η μετατροπή αρχαιολογικών μουσείων σε ΝΠΔΔ έχει ως πρότυπο τη λειτουργία των μεγάλων μουσείων του εξωτερικού (Λούβρο, Βρετανικό, Μητροπολιτικό Νέας Υόρκης). Αυτή όμως είναι μία εντελώς ατυχής προσπάθεια εξομοίωσης, καθώς τα τελευταία προέκυψαν κάτω από εντελώς διαφορετικές ιστορικές συνθήκες και εξυπηρετούν πολύ διαφορετικούς στόχους. Αποτελούμενα από ανομοιογενείς συλλογές θησαυρών, έργων τέχνης και αρχαίων αντικειμένων από όλα τα μέρη του κόσμου, που αποκτήθηκαν συχνά με αθέμιτους τρόπους και είναι αποκομμένα από τα ιστορικά πολιτισμικά τους συμφραζόμενα, τα μουσεία αυτά, που γεννήθηκαν στο πλαίσιο της αποικιοκρατικής αντίληψης του 19ου αι. είναι σήμερα περισσότερο ή λιγότερο ιδιωτικοί οργανισμοί με στόχο κυρίως το κέρδος. Αντίθετα τα ελληνικά μουσεία που δημιουργήθηκαν για να στεγάσουν μνημεία της εθνικής παράδοσης, οφείλουν να εξυπηρετούν τη διαδικασία της αυτοσυνειδησίας και της διαρκούς επιμόρφωσης των πολιτών της χώρας μας αλλά και του κόσμου…Άλλωστε, το συγκριτικό πλεονέκτημα των ελληνικών αρχαιολογικών μουσείων είναι ακριβώς το γεγονός ότι υποστηρίζονται από τα ανεξάντλητα και συνεχώς ανανεούμενα αποθέματα ευρημάτων που εξασφαλίζουν κυρίως οι πολυάριθμες σωστικές ανασκαφές… Τα παραπάνω ισχύουν κατ’ εξοχήν για το μουσείο της Ακροπόλεως, το οποίο δε νοείται να λειτουργεί ξεκομμένο από τον αρχαιολογικό χώρο. Σύμφωνα με τη σύγχρονη μουσειακή αντίληψη, μουσείο είναι ολόκληρος ο χώρος με τα κινητά ευρήματα και τα ακίνητα μνημεία του, που αποτελεί ένα ενιαίο ιστορικό και πολιτισμικό σύνολο.”
Στο ίδιο δελτίο τύπου τίθενται τα εύλογα ερωτήματα: “Ποιος και πώς θα διαχειρίζεται τα νέα ευρήματα που θα προκύπτουν στο μέλλον; - Ποιος θα αποφασίζει πότε και ποια νέα ευρήματα θα εκτεθούν;” και καταδεικνύεται ότι με το νέο Μουσείο Ακροπόλεως δημιουργείται: “ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός διαχείρισης, όπου εξαφανίζεται η κυρίαρχη λειτουργία του Μουσείου ως χώρου παιδείας, αναψυχής και πολιτισμού μέσω της ανάδειξης των μνημείων, χάριν μιας στείρας οικονομιστικής αντίληψης”, ενώ καταγγέλλεται με παρρησία ότι: “η ιδέα της πώλησης ή της ανταλλαγής έργων τέχνης (!!!) από τα περιεχόμενα του συγκεκριμένου μουσείου, που προφανώς δεν είναι άλλα από τα ευρήματα του Ιερού Βράχου… αντιβαίνει όχι μόνο στο Σύνταγμα, αλλά και στο κοινό αίσθημα όλων των Ελλήνων.”
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ ζήτησε επίσης τη γνώμη του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος σχετικά με το εν λόγω Μουσείο και τη “νομική μορφή” του. Η απάντηση του δρα Καραμανώφ, μέλους του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου, είναι αποκαλυτική και ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει και τα εξής:
“Το μεν Κράτος έχει τη γενική εκ του Συντάγματος αρμοδιότητα για την επιδίωξη δημοσίων σκοπών χάριν του δημοσίου συμφέροντος… Σε καμία όμως περίπτωση το ΝΠΔΔ δεν ταυτίζεται με το Κράτος… Για το λόγο αυτό δεν επιτρέπεται η ανάθεση σε ΝΠΔΔ εν λόγω ή εν μέρει αρμοδιοτήτων οι οποίες κατά το Σύνταγμα πρέπει να ασκούνται από το ίδιο το Κράτος. Αυτό έχει κριθεί από τη νομολογία του Σ.τ.Ε. (Συμβούλιο της Επικρατείας)…” Και διευκρινίζεται πιο κάτω: “Μεταξύ των αρμοδιοτήτων που, κατά ρητή συνταγματική επιταγή, ανήκουν αποκλειστικώς στο Κράτος είναι και η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος και των στοιχείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (άρθρο 24)…” Κι αυτό γιατί… “τα υλικά στοιχεία της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, κινητά και ακίνητα, τα ‘έργα των προγόνων του ελληνικού λαού’, όπως προσφυώς τα χαρακτήρισε ο πρώτος Αρχαιολογικός Νόμος του 1834, δεν είναι απλώς δημιουργήματα μοναδικής ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας με παγκόσμια ακτινοβολία. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι αποτελούν προϊόντα του γηγενούς ελληνικού πολιτισμού…” Όπως γηγενής είναι και η πατρώα θρησκεία για την οποία δημιουργήθηκαν και την οποία εμείς σήμερα εκφράζουμε ως ζώντες και παρόντες ιερείς και πολίτες Έλληνες Αρχαιόρθησκοι. Αποφαίνεται, λοιπόν, ο δρ. Καραμανώφ ότι: “η απάντηση στο ερώτημα αν είναι κατά το Σύνταγμα επιτρεπτή η μετατροπή των Ελληνικών Μουσείων σε ΝΠΔΔ είναι αρνητική”, επειδή “αποτελούν προέκταση των αρχαιολογικών χώρων”.
Ούτως ή άλλως, όπως αναφέρει ο δρ. Καραμανώφ: “Η διοίκηση και διαχείριση ενός ή περισσοτέρων εκ των ως άνω αντικειμένων αρμοδιότητος ΥΠ.ΠΟ. δεν μπορεί να αποσπασθεί κατά τόπον (λ.χ. Αρχαιολογικός χώρος Δελφών ή Ολυμπίας)…” Και ο κίνδυνος της “απόσπασης” και εξαφάνισης των ιερών και των οσίων των Ελλήνων δεν είναι πλέον προ των πυλών, αλλά εμπράγματος και ενσαρκωμένος. Όπως καταγγέλλει η Ακαδημία Αθηνών, ήδη έχουν μονίμως (!!!) παραχωρηθεί -δηλαδή, έχουν δοθεί χωρίς αντάλλαγμα, έχουν χαριστεί!- αρχαιολογικοί θησαυροί της Ολυμπίας σε ένα (ποιο, αλλήθεια;;;) αθλητικό μουσείο των Ολυμπιάδων στην Ελβετία! Και καταγγέλλεται επίσης ότι ετοιμάζεται έκθεση 19 εκλεκτών έργων του 5ου και 4ου αι. π.α.χ.χ. -τα οποία δε διαλέγουμε καν εμείς, οι “άλλοι” τα “διαλέγουν”!- στη National Gallery της Νέας Υόρκης. Ανάμεσά τους… μετόπη από τον Παρθενώνα και θωράκιο από το Ναό της Απτέρου Νίκης του Ιερού Βράχου! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Έλγιν, δηλαδή! Αίσχος τους!
Αλλά γιατί γίνονται όλα αυτά; Ορθότατα υποδεικνύεται -τύχη αγαθή- από την Ακαδημία Αθηνών το πραγματικό βάθος αυτής της ύπουλης, μυστικής και έντεχνα μεθοδευμένης διαρπαγής της ιερής κληρονομιάς μας: “Η προβαλλόμενη σύνδεση της παροχής αυτής προς μουσειακούς οργανισμούς (του εξωτερικού) με αντιπαροχή την προστασία (;;;) των εθνικών μας συμφερόντων, δεν είναι πλέον επιτρεπτή… Η παρούσα διεθνής συγκυρία το επιβεβαιώνει… Άλλωστε, η πολιτική κατάσταση στην περιοχή μας επιδεινώνεται σταδιακά και οι διαθέσεις των διαφόρων μεγάλων ‘φίλων’ απέναντί μας με τον καιρό αλλοιώνονται δυσάρεστα, σε ρυθμό αντιστρόφως ανάλογο με την προθυμία μας να φανούμε ευχάριστοι.”
Επιτέλους, το είπαν! Βρήκαν το θάρρος και εύγε τους!
Μπορεί, βέβαια, ο γενικός γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας ακαδημαϊκός Βασίλειος Πετράκος να μην παίρνει ανοικτά θέση περί της “αισθητικής” του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, αυτού του κατά γενική ομολογία απίστευτου κτιριακού τερατουργήματος, που προσβάλλει αυτήν ακριβώς την πολιτιστική μας κληρονομιά, από τη στιγμή που α/ κατέστρεψε με την κατασκευή του… την ιστορία μας (!), στέλντοντας στη λήθη μία από τις καλύτερα διατηρημένες πλευρές της Αρχαίας Αθήνας και β/ δε διαθέτει κανένα κλασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο και αποτελεί έναν απαράδεκτο οπτικά, έναν κακάσχημο γυάλινο κύκλωπα καταμεσής στο όμορφο ιστορικό κέντρο της πόλεως την Αθηνών. Ο κ. Πετράκος, όμως, έχει απέραντο δίκιο όταν καταφέρεται εναντίον του ανοσιουργήματος της μεταφοράς των ιερών μας αντικειμένων από την Ακρόπολη στο Μουσείο αυτό της ντροπής: Τα καλλιτεχνήματα εγκατέλειψαν την Ακρόπολη μέσα σ’ έναν ορυμαγδό διαφημιστικής υστερίας για το χώρο του μουσείου, για τα διάφανα δάπεδά του, για τον τρόπο εκσφενδονισμού των αρχαίων από το Βράχο με τρεις γερανούς…” Αλήθεια, γιατί όλα τα ΜΜΕ πρόβαλλαν με τόσο πάθος και μανία αυτή την υπόθεση του “Μουσείου” και κώφευσαν τόσο μερολητικά απέναντι στις τόσες επίσημες και ανεπίσημες φωνές που βοούσαν περί του αντιθέτου; Γιατί δεν ενημέρωσαν τον ελληνικό λαό για όλα όσα εξυφαίνονται με αφορμή το εν λόγω Μουσείο, το οποίο θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει την ιερή περιουσία του ελληνικού λαού; Αλλά ας δούμε τι άλλο λέει ο κ. Πετράκος: “Αλλά αυτά τα έργα τέχνης, που βρέθηκαν όλα στο Βράχο, δεν είχαν αφήσει το χώμα του από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Δεν άφησαν την Ακρόπολη ούτε κατά τον πόλεμο για να κρυφθούν.” Και ο ακαδημαϊκός επισημαίνει τον κίνδυνο που τα απειλεί σήμερα από τους υπευθύνους… “συνεχιστές” του “ευαγούς” έργου του κ. Ζαχόπουλου: “Οι σημερινοί διαχειριστές των αρχαίων φοβάμαι πως τα βλέπουν όπως οι πολιτικοί”. Ανάλγητα, δηλαδή!

Εμείς, οι Έλληνες Αρχαιόθρησκοι, δε θα αφήσουμε τους διαχειριστές να σβήσουν τις μνήμες μας προς χάριν των ποταπών πολιτικών σκοπιμοτήτων της εγχώριας “δημοκρατικώς εμφανιζόμενης” ολιγαρχίας, η οποία παραμένει μία πάγια πληγή στο Νεοελληνικό κράτος. Δε θα επιτρέψουμε στους ιερόσυλους να αποκαθηλώσουν τα ιερά μας, τα οποία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Λιβάνιος: “είναι τα μάτια των πόλεων”. Και όταν οι πόλεις βγάζουν μόνες τα μάτια τους, τότε, τυφλές καθώς είναι, στις μεγαλύτερες συμφορές εκτίθενται. Κι όσο πιο μεγάλη η ύβρις, τόσο πιο μεγάλο το άγος. Γι’ αυτό, δε θα επιτρέψουμε στους σύγχρονους μιμητές του Ρωμαίου (Βυζαντινού) αυτοκράτορα Αρκαδίου να εφαρμόσουν στα ιερά των Ελλήνων για άλλη μια φορά την ανθελληνική “εντολή”: “ες έδαφον φέρειν”!
Γιατί για μας η Αθηνά Παλλάς -που, ως Πρόμαχο, σε μάχη την καλούμε τώρα- είναι Θεά μας, ο κοσμοσείστης Ποσειδών είναι Θεός μας κι αυτός, μα και η Νίκη είναι επίσης Θεά μας. Και θα δώσουμε αγώνα για τα ιερά μας, ιερά με τα οποία ως θρησκευτές της πατρώας και γηγενούς των Ελλήνων θρησκείας, διατηρούμε δικαιωματικά μόνιμη πνευματική σχέση. Και το δικαίωμά μας αυτό δε θα το εγκαταλείψουμε. Ποτέ!
Ο αγών αρχίζει, λοιπόν, από αυτή την Κυριακή, 31/8/2008, στις 12 το μεσημέρι, και όσοι… Έλληνες, εστέ παρόντες. Νυν υπέρ πάντων αγών!

Για τους ιερείς και τους πολίτες Έλληνες Αρχαιοθρήσκους
Διοδώρα - Ντορέτα Πέππα
Υπεύθυνη ιερατική λειτουργός

Τηλ. Επικοινωνίας: 6939470683

Tuesday, 5 August 2008

Language forgery

4 August 2008 | 12:46 | BHIMA, Greece

Giorgos Babiniotis*

It is astonishing (and deserving attention) that such a small country – Skopje**, has such huge ambitions (requirements) and loose connection to reality. Over the last weeks (pushed form outside) Skopje got deep into play with the language – with the false ‘Macedonian’ language in Skopje, and with the (invented) ‘minority’, which is alleged to speak ‘Macedonian’ like in Skopje, and we have to call things their ‘scholarly’ names, which we already did in 19992 with the collective work published under the title ‘The Language of Macedonia: Ancient Macedonian language and fake language of Skopje’ (It should be noticed that Greece has never agreed, even when asked, on publishing the book in English and popularize the Greek position on the issue).

To make it clear to the readers, and as the topic itself requires it, I explain that there are three languages, which are either completely different (the Geek language in Macedonia, the Serbian-Bulgarian in Skopje and the dialect of Bulgarian origin, popular as Slavic -Macedonian), or partially different (Serbian-Bulgarian in Skopje deriving form the Bulgarian dialect, which is spoken – restrictedly – in the border regions of Greece by Greeks who, together with the Greek language, knew also the so-called Slavic-Macedonian).

Greek language in Macedonia

This is to a great extend Macedonian – i.e. Greek language, spoken by Greeks in Macedonian since the ancient times – then being developed – to nowadays. This is the language of Philip II, Alexander the Great and other Greeks from Macedon, and more precisely an ancient Greek dialect with more Doric character, used mainly in spoken language as in the written text and in official language was predominant the Attic dialect.

Serbian-Bulgarian in Skopje

This is the recent – in the frames of the XX century – language of the Skopje country (created, as it is known, during the are of Tito in 1944). This is the Bulgarian language (the first people in the region are Bulgarians and Bulgarians have always claimed on this lands, which their consider their won – in fact people living in the region used to call themselves Bugari!) This language is artificially ‘Serbianized’ (!), i.e. some lexis and grammatical elements of the surrounding regions, where the Serbian language was spoken, were added to it so that to lower the Bulgarian language element and adopt the Serbian language form, which is the requirement of Tito’s United Serbia, the Yugoslavian Republic.

Thus, the language in Skopje is a Serbian-Bulgarian language, a Bulgarian language that has been artificially Serbianized, adopted as official language because of obvious reasons which the Bulgarians call ‘Kolisevski’. The Skopje citizens themselves gave this language, the Serbian-Bulgarian, the name ‘Macedonian’ (!), to avoid future claims on behalf of Bulgaria and to also hide the Bulgarian origin of the language.

In addition, to usurp a right over a name (Macedonian), which bears prestige and historical notion (by fake identification with the greatness and world known name Macedonia of Alexander the Great) and finally – because their impudence has no limit… (remember the Alexander the Great Airport in Skopje (!) and Skopjie’s soldiers with ancient Greek clothes and long spear (!), which welcome the leader of the Burusho tribe from Pakistan as heir of Alexander the Great (!) in Skopje – to claim certain pretensions, when there is a chance for change in the frontiers on the Balkans.

Thanks to the tolerance and silliness of the official Greek state (let’s bear in mind that in the 70ties and 80ties of the last century, speaking about the frauds of the falsifications of the Skopje people was considered ‘nationalistic’, while during the Tito era such issues were a taboo) the name ‘Maceodnia’ for Skopje and the ‘Macedonian language’ for the Serbian-Bulgarian language in Skpopje became widely spread and almost manage to establish image on international level.

Slavic-Macedonian

It is a dialect in few Greek-Bulgarian border regions, where few Greeks who apart form the Greek language knew a dialect of Bulgarian origin, as it always happens in the regions near the borderline between the countries. We should notice that due to the bilingual character of the people speaking this dialect and due to the different Bulgarian dialect, as well as because this spoken dialect has not been Serbianized like the Bulgarian language in Skopje, the Slavic-Macedonian is not identical to the Serbian-Bulgarian in Skopje.

Skopje, of course, thanks to (inspired y the USA) Gruevski’s machinations recently started to making provocations, stating that the Slavic-Macedonian language is one and the same fake ‘Macedonian’ in Skopje and thus there is Skopje majority in Greece and Greece has to recognize it. This is some paranoiac conception, which is offered like a theatre play entitled ‘From Kolisevski to Gruevski’!

Three language forgeries

This brief introduction of one highly important issue bearing different consequences (national, political, historical, cultural, and etc.), I believe, clears out the language forgeries made mainly due to political representatives of a small group, which in fact has nothing to divide with Greece.
The first language forgery is the name of Skopje, which we accepted to be balled Macedonia, the region previously called Vardar (Vardarska Banovina).
The second language forgery concerns the Bulgarian or Serbian-Bulgaria language in Skopje declared to be Macedonian.
And the third – highly impudent one, the attempt to form a Slavic-Macedonian minority in Greece, grounded on the alleged similarity of the language of a small group of Greeks with the fake Macedonian in Skopje and the non-authentic Macedonian country.

The whole thing seems ridiculous but it would have been ridiculous if we have proved to the international community how silly all these things are. Now, the issue adopted some provocative notion and evoked a serious of abuses.



************************************************************************
* Giorgos Babiniotis is lecturer in linguistics, chairman of the Hellenic Foundation for Culture, former rector of the University of Athens, author of a dictionary of the Greek language
** Under ‘Skopje’ the author envisages the nowadays Macedonia (editor’s note).

Saturday, 26 July 2008

88η ΕΠΕΤΕΙΟΣ - ΜΝΗΜΗΣ και ΤΙΜΗΣ στον ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ


26η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ
88η ΕΠΕΤΕΙΟΣ - ΜΝΗΜΗΣ και ΤΙΜΗΣ στον ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ
-στον πάντα επίκαιρο οραματιστή του Ελληνισμού και του Κοινοτισμού.

Σε εποχές κατά τις οποίες η επιβουλή κατά των εθνικών μας δικαίων είναι πλέον ολοφάνερη και τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματά της διαρκώς μεγαλώνουν, μορφές τολμηρές και αγωνιστικές όπως αυτή του Ίωνος Δραγούμη είναι πράγματι διαχρονικές.

Σε περιόδους που όλοι αισθάνονται την ανάγκη της εθνικής ομοψυχίας και την πάταξη των κομματικών φανατισμών, Πανελλήνια μηνύματα, όπως αυτά που απέδωσε η φλογερή γραφίδα του Ίωνος Δραγούμη, από τα μέρη εκείνα όπου ο Ελληνισμός έδινε μάχη για την επιβίωσή του ή την ιστορική του δικαίωση (Αλεξανδρούπολη, Μοναστήρι, Πύργο, Φιλιππούπολη, Αδριανούπολη) είναι αληθινά πολύτιμα.

Συμπληρώνονται φέτος 88 χρόνια από την θλιβερή ημέρα της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη την ημέρα που ο φρικτός κυκλώνας του Διχασμού παρέσυρε και έσβησε μία πραγματική ελπίδα για τον τόπο.

Τα δημιουργήματά Του και η ίδια η θυσία Του, αποτελούν αιώνια μηνύματα και διδαχές στους Έλληνες -και ιδιαιτέρως στους νέους- κάθε εποχής. Ειδικά σήμερα που η ευρισκομένη σε εξέλιξη, ¨νέα τάξη πραγμάτων¨ οπλίζει ανεγκέφαλους κουκουλοφόρους που πυρπολούν εθνοκεντρικά βιβλιοπωλεία, οι ιδέες του Ίωνος Δραγούμη αντηχούν επίκαιρες, ιδίως σ’ όσους αντιστέκονται σε κάθε ξένη επιβουλή και στον επικίνδυνο εφησυχασμό.

Διήμερο εκδηλώσεων μνήμης Ίωνος Δραγούμη

* Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου οραματιστή του Ελληνισμού, η επιτροπή Μνήμης ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ, διοργανώνει εκδήλωση τιμής την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008 και ώρα 7.30 μ.μ στην λευκή στήλη(έναντι ξενοδοχείου ΧΙΛΤΟΝ, Βασ. Σοφίας 73) εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, κτυπημένος από τις σφαίρες του Εθνικού διχασμού.

Κεντρικός ομιλητής ο καθηγητής κ. Χρίστος Γούδης, πρόεδρος του Ινστιτούτου Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών "ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ"

Η Εκδήλωση πραγματοποιείται με συνέπεια για 26η χρονιά

* Μνημόσυνο Ίωνος Δραγούμη

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008, ώρα 11 π.μ στο Α Κοιμητήριο Αθηνών χοροστατούντος του Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ Σεραφείμ
Διοργάνωση: Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών "ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ"

Ιωάννης Γιαννάκενας

Sunday, 20 July 2008

Revival of the ancient Heraia festival in Samos 2008


Αναβίωση Αρχαίων Ηραίων
Η πιο χαρακτηριστική γιορτή που ζωντανεύει μετά από 2.200 χρόνια, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Ηραία Πυθαγόρεια 2008". Αφορά τη μετάβαση της αρχαίας φλόγας από τον ναό της Ήρας στο Ηραίο της Σάμου (ένα από τα σημαντικότερα ιερά της αρχαίας Ελλάδας), στη σημερινή πόλη, το Πυθαγόρειο, κτισμένης στη θέση της αρχαίας πόλης της Σάμου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
- Αθλητικούς αγώνες γυναικών
- Άναμμα ιερής φλόγας
- Μουσικό δρώμενο με μουσικούς - παίζουν αρχαία ελληνικά όργανα
- Νυχτερινό αγώνα γυναικών μεταφοράς ιερής φλόγας από τον ναό στο λιμάνι
- Υποδοχή φλόγας από 120 ιέρειες στην αρχαία πόλη και αναβίωση του εθίμου της μεταφοράς «ιερού πέπλου»
- Χορευτικά δρώμενα πάνω σε αρχαίους μύθους
- Συμμετοχή του μπαλέτου της Χριστίνας Τσαρδούλια

Τρίτη 19 και Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Σάμος, Πυθαγόρειο

Πληροφορίες
Καλλιτεχνική διεύθυνση φεστιβάλ Ηραία - Πυθαγόρεια 2008
Θέμης Ροδαμίτης, themisrodamitis@yahoo.gr
Σωτήρης Μαριωρής, marsot108@yahoo.com

Saturday, 19 July 2008

The left party ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. (Coalition of Radical Left) is leading the new fascist culture in Greece




WARNING TO TOURISTS: TERRORISM IN ATHENS, VISIT AT THE RISK OF YOUR LIFE

SY.RI.ZA. actively supports groups of anarchists who burnt bookshops in the centre of Athens during the months of June and July 2008. Why do they prohibit freedom of speech in a violent manner? Didn't Adolf Hitler do the same in the 30's? Are we to suppose that SY.RI.ZA. are the new fascists since their employ the Nazi's methods of "persuasion"?

A hood wearing group of 30 people removed owners and customers violently from the bookshops and after emptying gallons of gasoline lighted up and burnt the bookshops to the ground. This happened at midday Saturday in the centre of Athens !!! It is worth noting that the left parliamentary party SY.RI.ZA. actively supported the acts with an official announcement. In no other country in the world a parliamentary party would supposrt openly and therefore encourage further acts of terrorism.

The anarchists burnt the bookshops Pelasgos and Georgiades Books (05/06/2008), New Thesis (21/06/2008), Freedom of Thought (04/07/2008). All the above have a common thematic link selling books about ancient Greek history.

It looks like the vandals are disturbed about the revived interest of the public in ancient Greek history & culture and hoped that by destroying them completely that interest will cease. Most importantly the bookshop of Georgiades books has been burnt for the 13th time in a row with the Athenian police & Government doing nothing to stop the vandals.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ (ελεύθερα επιλέγονται και) ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

Κύριοι συνάδελφοι,

Στις 5 Ιουνίου 2008 μία ομάδα περίπου τριάντα κουκουλοφόρων επέδραμαν στις 7.30 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο μου, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 14, τη στιγμή που βρισκόμουν μέσα με έναν πελάτη, μας απομάκρυναν βιαίως και εν συνεχεία το πυρπόλησαν και το κατέστρεψαν ολοσχερώς. Στην συνέχεια πήγαν και κατέστρεψαν και το βιβλιο?πωλείο των Εκδόσεων Γεωργιάδη.

Στις 21 Ιουνίου ακολούθησε ο εμπρησμός των εκδόσεων Νέα Θέσεις του Γιάννη Σχοινά, για να φθάσουμε στις 4 Ιουλίου στον εμπρησμό της Ελεύθερης Σκέψις.

Με λίγα λόγια σε ένα μήνα κατεστράφησαν ΤΕΣΣΕΡΑ βιβλιοπωλεία με δεκάδες χιλιάδες βιβλία, στο κέντρο της Αθήνας. Οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων αυτών είναι μέλη του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου ή του Συλλόγου Εκδοτών – Βιβλιοπωλών Αθηνών ή και των δυο (όπως εγώ).

Εδώ λοιπόν προκύπτουν καίρια ερωτήματα:

ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΦΟΡΕΙΣ;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ; ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟ?ΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥ?ΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ;

Κύριοι συνάδελφοι,

Λυπάμαι που θα το πω αλλά οι συνάδελφοι μας που βρίσκονται στις διοικήσεις των συνδικαλι?στικών μας φορέων είναι ΑΝΑΞΙΟΙ να εκπροσωπούν ένα χώρο πνεύματος και ελευθερίας.

Είναι δυνατόν το 2008 να καίγονται βιβλία και οι «αρμόδιοι φορείς» να ΣΙΩΠΟΥΝ;

Την παρουσία τους την αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν ποικιλοτρόπως ενημερωνό?μαστε για τις κατηγορίες μεταξύ τους για υπεξαιρέσεις και συκοφαντίες. ΕΥΓΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, σκέτη ΑΠΑΓΟΗΤΕΥΣΗ είστε.

Η σιωπή είναι συνενοχή και οι «διοικήσεις» των σωματείων μας, φορούν την κουκούλα της υποκρισίας και της αντιδημοκρατικότητας.

Κύριοι συνάδελφοι,

Ζητώ από εσάς τους «φορείς του πνεύματος» να καταδικάσετε την δραστηριότητα των ταγμάτων εφόδου της νέας τάξης που καίει βιβλία σήμερα, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως άλλοι έπραξαν στο μεσοπόλεμο, σε ανατολή και δύση.

Η συνύπαρξη ΙΔΕΩΝ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ είναι βασικός κανόνας πολιτικού πολιτισμού.

Ζητώ λοιπόν, να κάνετε το χρέος σας, πριν η τυφλή βία της ανελευθερίας και της μισαλλο?δοξίας, που ΕΣΕΙΣ με την στάση σας εκκολάπτετε, φθάσει και στην δικιά σας πόρτα.

Σκεφθείτε έτσι τον δικό σας κόπο ζωής.

Με λύπη και αηδία

Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας

Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ

ΥΓ. Θέλω όμως να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΟΛΟΨΥΧΑ τους Συναδέλφους εκείνους (μη συνδικαλιστές) που έσπευσαν να μου συμπαρασταθούν, ηθικά και υλικά, πέρα από κόμματα και βιώματα, απλά Ανθρώπινα και Συναδελφικά.

Saturday, 12 July 2008

Is that a warning to the Greek goverment?

What are the dark political forces planning?

Τα οδυνηρά παθήματα του '65 δεν έγιναν, δυστυχώς, μαθήματα

Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ

Οι αποκαλύψεις για το «μαύρο» ταμείο της Siemens, από το οποίο γινόταν η διακίνηση πολιτικού χρήματος προς κόμματα και πολιτικούς, θύμισαν μέρες του Ιουλίου 1965.

Τότε για την αποστασία βουλευτών από την Ενωση Κέντρου, προκειμένου να σχηματιστούν και να στηριχθούν βασιλικές κυβερνήσεις χρησιμοποιήθηκαν «μέσα πολιτικώς και ηθικώς απαράδεκτα», όπως έγραψε ο Κων. Καραμανλής. Διακινήθηκε και τον Ιούλιο του 1965 «μαύρο» χρήμα. Εγραψε ο Παναγ. Κανελλόπουλος, που στήριξε τις βασιλικές κυβερνήσεις: «Η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών από τον κ. Παπανδρέου, για να φτάσει η πλειοψηφία εις τον αριθμόν 152 έγινε με την εξαγοράν συνειδήσεων, με υπουργοποίησιν ανθρώπων, που δεν θα εγίνοντο ποτέ, υπό άλλας συνθήκας, υπουργοί, ακόμη και με άλλα απαράδεκτα μέσα».

Ηταν τότε το πολιτικό και το γενικότερο πολιτειακό και κοινωνικό σύστημα της χώρας διαβρωμένο. Εφτασε με την αποστασία στην αποσύνθεση, οπότε, χωρίς αντίσταση, καταλύθηκε από τους απριλιανούς δικτάτορες. Δυστυχώς, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να θωρακίσουν τους θεσμούς, δεν θεσμοθέτησαν κανόνες διαφάνειας, δεν ενδιαφέρθηκαν για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία ενός αξιόπιστου κράτους.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε απαράδεκτα φαινόμενα διαφθοράς, που απαξιώνουν το σύστημα, τους πολιτικούς και την πολιτική και να προκαλούν την έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης.

Μέσα σ' αυτό το βαρύ κλίμα οι «Ελληνες σοσιαλιστές» οργάνωσαν στο Πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ) την περασμένη Τετάρτη 2 Ιουλίου μία εκδήλωση με θέμα «Αποστασία: Μνήμες επίκαιρες». Εγιναν δύο κύκλοι συζήτησης με ομιλητές τους Λευτέρη Βερυβάκη, Παντελή Οικονόμου και Θεόδωρο Πάγκαλο. Οι οργανωτές μου έκαναν την τιμή να με ορίσουν συντονιστή του πρώτου κύκλου. Στον δεύτερο κύκλο τον συντονισμό έκανε ο συνάδελφος Γιάννης Τριάντης. Τα θέματα προς συζήτηση ήταν «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται» και «Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται». Διαφώνησα και για τους δύο τίτλους των θεμάτων, υποστηρίζοντας, ότι η Ιστορία ξαναγράφεται, όταν αποκαλύπτονται νέα στοιχεία και δεν διαστρέφεται, ούτε πλαστογραφείται. Επίσης, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, κατά την διαχρονικής αξίας διακήρυξη του Θουκυδίδη: «Θα μου είναι, όμως, αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια».

Νέα στοιχεία, ανέφερα στην παρέμβασή μου, για την αποστασία έχουν αποκαλυφθεί, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα στον κλειστό φάκελο της CIA, αλλά και σε άλλους φακέλους. Ενα άγνωστο, συγκλονιστικό, κατά την άποψή μου, στοιχείο, κατέθεσα στην εκδήλωση για την αποστασία. Είναι γνωστό, ότι η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του 53%, που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, άρχισε τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον. Ασκήθηκαν τότε από τον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες των ΗΠΑ αφόρητες πιέσεις στον Γ. Παπανδρέου, για να αποδεχθεί συνάντηση με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και να δεχθεί το σχέδιο Ατσεσον, που προέβλεπε διχοτόμηση της Κύπρου και παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν υπέκυψε στις πιέσεις και προέβλεψε στους συνεργάτες του, ότι το ταξίδι αυτό ήταν η αρχή του τέλους, διότι «οι μεγάλοι δεν συγχωρούν».

Μετά την αναχώρηση του Παπανδρέου ο Τζόνσον κάλεσε τον Ελληνα πρεσβευτή Αλ. Μάτσα και του επανέλαβε τα περί σχεδίου Ατσεσον. Ο Μάτσας απάντησε πως «Καμιά ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο» και ότι «το ελληνικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε μια ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει ένα ελληνικό νησί», ο Τζόνσον απάντησε οργισμένος: «Τότε ακούστε με, κύριε πρέσβη. Γαμώ τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας (...) Θα σας πω ποια απάντηση θα δώσω, αν πάρω τέτοιου είδους απάντηση από τον πρωθυπουργό σας. Ποιος νομίζει ότι είναι. Δεν μπορώ να έχω και δεύτερο Ντε Γκολ στα πόδια μου. Πληρώνουμε πολλά αμερικανικά δολάρια στους Ελληνες. Αν ο πρωθυπουργός σας μου μιλήσει για Δημοκρατία, Βουλή και Σύνταγμα, τότε εκείνος, η Βουλή και το Σύνταγμά του μπορεί να μην κρατήσουν πολύ».

Η απειλή πραγματοποιήθηκε. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έπεσε με την αποστασία και άνοιξε ο δρόμος για «να μην κρατήσουν πολύ η Βουλή και το Σύνταγμα». Πριν φτάσουμε στη δικτατορία, συνέβησαν πολλά απίστευτα, που δεν ήρθαν όλα στο φως. Παρουσίασα στην εκδήλωση ένα στοιχείο, που μένει στο σκοτάδι και αφορά το Κυπριακό. Ο Σουάτ Χαϊρί Ουργκιουτλού, που διετέλεσε πρωθυπουργός της Τουρκίας από τις 20 Φεβρουαρίου 1965 -μετά την πτώση της κυβέρνησης Ισμέτ Ινονού- έως τις 22 Οκτωβρίου 1965, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Μιλιέτ» στις 27 Ιανουαρίου 1976 με τίτλο «Μερικές απόρρητες αναμνήσεις για τις τουρκοελληνικές σχέσεις», έγραφε τα εξής εκπληκτικά:

«Ο άξιος πρέσβης μας Taluy, που έχει πεθάνει, μια μέρα μου έστειλε με αγγελιοφόρο και με την παράκληση "να καή" το αποτέλεσμα μιας μυστικής συναντήσεως σε ανώτατο επίπεδο, που είχε οργανωθή πολύ έξυπνα. Ετρεξα αμέσως στον Inonu, που ήταν άρρωστος, και του το έδειξα. Ισως να το διάβασε πέντε και έξι φορές, το κράτησε, και ενίσχυσα τα μέτρα ασφαλείας στο σπίτι του. Το πρωί, άρρωστος, ήρθε στο σπίτι μου. Υστερα από πολύωρη συνομιλία είπε τα εξής: "Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα. Μας λέει ο άνθρωπος 'να διευθετήσουμε τις διαφορές μας σαν τον Ατατούρκ και τον Βενιζέλο. Μας προσφέρει 2-3 πολύ κοντινά νησιά και επιπλέον προτείνει να μεταφερθή στην Ελλάδα το Πατριαρχείο και η Θεολογική Σχολή που έμειναν χωρίς νόημα και πλήττουν τα εθνικά μας αισθήματα'. Απορώ και δεν νομίζω να έχη τέτοια δύναμη. Τους ξέρω καλά τους Ελληνες· αν υπήρχε ένας Βενιζέλος, θα τα κατάφερνε, αλλά είναι αδύνατοι και έχουν ένα σωρό κόμματα. Δεν μπορούν να τολμήσουν ούτε ένα βράχο σαν το Καστελλόριζο να μας δώσουν. Αν είναι, όπως λένε, πολύ ευχαρίστως, θα σε υποστηρίξω στη Βουλή, συνέχισε. Μην τυχόν κάψης το κρυπτογράφημα. Κάνε δύο αντίγραφα και το ένα φύλαξέ το στο αρχείο του πρωθυπουργού και το άλλο στο αρχείο του υπουργού των Εξωτερικών"».

Το ερώτημα είναι: Ποιος έκανε την απίστευτη πρόταση από την ελληνική πλευρά; Ασφαλώς δεν έγινε από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αλλά μετά τις 15 Ιουλίου 1965 από τις κυβερνήσεις της αποστασίας έως τις 22 Οκτωβρίου, που ήταν ο Ουργκιουτλού πρωθυπουργός στην Τουρκία. Στο διάστημα αυτό είχαμε κυβερνήσεις α) Γ. Νόβα με υπουργό Εξωτερικών τον Σπ. Κωστόπουλο (15-20 Ιουλίου) και τον Γ. Μελά (20 Ιουλίου - 20 Αυγούστου) β) Ηλία Τσιριμώκου με τον ίδιο και υπουργό Εξωτερικών (20 Αυγ. - 17 Σεπτ.) και γ) κυβέρνηση Στεφ. Στεφανόπουλου με αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών (έως τις 14 Απριλίου 1966) τον Ηλία Τσιριμώκο.

Θα μείνει στο σκοτάδι αυτή η απίστευτη ιστορία, για την οποία υπεύθυνοι είναι παράγοντες της αποστασίας;

Wednesday, 25 June 2008

Ancient Games re-enacted


Athletes and spectators have been re-living history in the ancient Greek stadium of Nemea, with a re-enactment of what they say are the 'true' Games.

Approximately 600 people dressed in Greek tunics took take part in a revival of the Ancient Nemean Games held at a stadium in Ancient Nemea, Greece.

The revival event was founded in 1994 by an archaeological team from University of California in Berkeley after more than 20 years of excavation at Nemea. The new games are held every 4 years and the goal is to help educate the history of that region.

The original Nemean Games began in 573B.C. and itwas at Nemea that the ancient Greeks celebrated athletic and religious festivals that were part of the cycle of games at Delphi, Isthmia, and (best known today) Olympia. It was at one of these four sites that, for a brief period each year, wars and hostilities were suspended by a sacred truce, and all Greeks gathered in recognition of their common humanity. This impulse toward peace - albeit limited to a few days each year - was the first in the history of mankind on an organized, regular, and international scale. Thus, the festivals at Nemea, Olympia, Delphi, and Isthmia are the direct ancestors of today's United Nations and Olympic movement.

Sunday, 25 May 2008

Greeks living in Switzerland to raise lawsuits about Macedonia

Skopje/Geneva /14/05/ 16:25

The Greek Diaspora in Switzerland will file lawsuits against the Swiss
Cantonal authorities and companies unless they stop to name the Republic of
Macedonia under its constitutional name.

"We demand from the Swiss authorities and private companies to modify the
forms in which the Republic of Macedonia is referred to under that name,
instead of FYROM," Yoanis Skoulas, the president of the Greek culture
association "Macedonia", told Ina Agency.

The Skopje-based agency reports that the reaction of the Greek association
has been published in the Swiss media under the motto "There is only one
Macedonia and it is Greek." /end/

Copyright 2008 makfax . All rights reserved.

Sunday, 18 May 2008

The anti-Hellenism of modern Greece

Από την αρχή ο ανθελληνισμός ήταν η άλλη πλευρά του νομίσματος του φιλελληνισμού. Ο φιλελληνισμός ήταν έρωτας του ιδανιστικού Ελληνισμού, έρωτας του ελληνικού πολιτισμού όπως αυτό εκφραζόταν στη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, την επιστήμη, τα έργα των προγόνων.

Ανθελληνισμός ήταν η στάση απογοήτευσης του φιλέλληνα που προέκυπτε από την επαφή του τελευταίου με τους συγχρόνους του υπαρκτούς Έλληνες, δηλαδή τους ανθρώπους της καθημερινότητας, τους ανθρώπους όπως εσύ κι εγώ, με όλα τα πάθη και τις μικρότητες. Η ανώμαλη προσγείωση από το ιδανικό στο πραγματικό είναι μια κίνηση που στην πολιτική ψυχολογία εξηγεί την έκπτωση του έρωτα σε μίσος, του φιλελληνισμού σε ανθελληνισμό!

Ήδη οι Ρωμαίοι ήταν ταυτόχρονα εραστές της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και εχθροί των Ελλήνων της εποχής τους, για τους οποίους επεφύλασσαν τις κατηγορίες του γραικυλισμού, της διπροσωπίας, της υποκριτικής δουλικότητας κ.λπ. Τον ίδιο διχασμό παρατηρούμε καθ' όλον τον μεσαίωνα στη στάση τόσο των Φράγκων όσο και των Αράβων απέναντι στον Έλληνα. Κατά την ένδοξη ελληνική επανάσταση του 1821 οι φιλέλληνες Ευρωπαίοι που πολέμησαν κατά των Τούρκων δεν παρέλειψαν να δώσουν δείγματα της απογοήτευσής τους από τους έλληνες συμπολεμιστές τους, οι οποίοι όχι μόνο δεν φορούσαν πλέον χιτώνες αλλά διακρίνονταν από φθόνο, εριστικότητα, φιλαυτία, άγνοια και τόσες άλλες «ανθρώπινες, υπερβολικά ανθρώπινες!» (Νίτσε) κακίες.

Συνοπτικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι το δίπολο φιλελληνισμός - ανθελληνισμός ισούται με έρωτα για τους απελθόντες και μίσος για τους ζώντες Έλληνες!

Οι Βαυαροί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον θάνατο του Καποδίστρια ήσαν αναμφισβήτητα μεγάλοι εραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ως εξ αυτού οργάνωσαν την ελληνική σχολική παιδεία κατά τα πρότυπα της γερμανικής φιλελληνικής παιδείας. Όμως έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία Έλληνες το γένος έλαβαν φιλελληνική παιδεία ως βάση της ιδίας εθνικής ταυτότητας! Οι Έλληνες έγιναν εφεξής «φιλέλληνες». Εμβολιάστηκαν δηλαδή με τη σχιζοειδή στάση της απόλυτης καταξίωσης, με την ταυτόχρονη απόλυτη απαξίωση του εαυτού του. Μια εγγενής αστάθεια του χαρακτήρα, μια ανεδαφική, κυκλοθυμική εκτίμηση των πραγμάτων έγινε εφεξής κεντρικό συστατικό της ελληνικής ψυχής.

Σε συλλογικό επίπεδο οι ιστορικές συγκυρίες προκαλούν την ανάδυση του ενός ή του άλλου πόλου στο προσκήνιο. Οι επιτυχίες γρήγορα επιφέρουν ναρκισσισμό, ενώ οι αποτυχίες καταθλιπτική αυτοαπαξίωση έως αυτομαστίγωση. Η ελληνική ψυχή φαίνεται να έχει χάσει κάθε μέτρο.
Δεν είναι μετά από αυτά απορίας άξιον ότι μετά τη ντροπή των Υμίων και το όνειδος της παράδοσης του ικέτη Οτσαλάν (και τα δύο έργα όχι βεβαίως του λαού, αλλά της σημιτικής ηγεσίας) η ελληνική αυτοεκτίμηση έκανε, με τη γνωστή απολυτότητα, βουτιά στο κενό. Όμως εκεί την περίμεναν αυτήν τη φορά -αλίμονο (!)- εχθροί αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν στο έπακρον την αδυναμία της, ώστε να μην μπορέσει πλέον (αυτή είναι η επιδίωξή τους) να ανακάμψει.

Οι εχθροί αυτοί, οι οποίοι γνωρίζουν καλά την ελληνική κυκλοθυμία, αλλά και το ελληνικό πείσμα απέναντι σε κάθε εξωτερική παρέμβαση, επόμενο ήταν να ζητήσουν και να βρουν ερείσματα για την υπονομευτική δράση τους στο εσωτερικό του απογοητευμένου έθνους. Τέτοια ερείσματα όντως βρήκαν: στα φιλόδοξα, άκρως ανταγωνιστικά καπετανάτα των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, στη μεταπραττική ακαδημαϊκή διανόηση των πανεπιστημίων, στο πειρατικό κεφάλαιο των νεόκοπων εκατομμυριούχων των τηλεπικοινωνιών, των ΜΜΕ και των τραπεζών. Με αυτούς τους πολιορκητικούς κριούς εκπόρθησαν στο τέλος το ίδιο το κράτος, το οποίο, από εντεταλμένος προστάτης του έθνους ανεπαισθήτως μεταλλάχθηκε σε συνειδητό πλέον πολέμιο του έθνους και κατ' επίτασιν του ιδίου του γένους των Ελλήνων. Οι ενορχηστρωμένες αυτές δράσεις των εχθρών του Ελληνισμού στο εσωτερικό του επί του παρόντος βιώνονταν ως μια ιδιαίτερα σφοδρή μορφή του κατά τα άλλα εγγενούς ανθελληνισμού των Ελλήνων, ως μία αρρώστια της βούλησης και του θυμικού, την οποία η συλλογική ψυχή αδυνατεί τόσο να κατανοήσει, όσο και να ανακάμψει από αυτήν.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να πλησιάσει ένα πλήθος ακατανόητων κατ' αρχήν φαινομένων του εξωκοινοβουλευτικού πολιτικού γίγνεσθαι, όπως την πλήρη απαξίωση του Ελληνισμού ως ουσίας και ως ονόματος στη συνείδηση των εμπνευστών γκραφίτι των Εξαρχείων του τύπου: «Κρεμάλα στους ελληνόψυχους!». Ή «Έλληνας είσαι και φαίνεσαι!». Ή (μέσα στο Πολυτεχνείο) «Σκοτώστε τους Έλληνες - τους Έλληνες που γεννάνε Έλληνες - τους Έλληνες!». Μπροστά στο ανθελληνικό μίσος των χιλίων και μίας αριστερίστικων ομάδων του «χώρου», η σκοπιανή αφίσα στην πρόσφατη διαδήλωση υπέρ της Μακεδονίας α λα Σκόπια «Fuck Greece», που είδαμε όλοι στην οθόνη της ΕΤ3, φαντάζει μάλλον συγκρατημένη.

Ή πάρτε τις περυσινές αφίσες του «χώρου» στην Πατησίων κατά της 28ης Οκτωβρίου: «Σταματήστε τις παρελάσεις διότι ενισχύουν τον πατριωτισμό!». Εδώ η λέξη «πατριωτισμός» είναι περίπου συνώνυμη του «φασισμός». Συγγενής εκδοχή είναι και η φράση «ξεφτίλες πατριώτες» στον τοίχο του Πολυτεχνείου. Την αποστροφή προς την έννοια πατρίδα εκφράζουν γκραφίτι του τύπου «καμία πατρίδα!», ενώ φράσεις του τύπου «πατρίδα μας είναι η Γη!» προσφέρουν τον πλανήτη ως -οικολογικής εμπνεύσεως- υποκατάστατο της απορριπτέας ελληνικής πατρίδας. Η δυσανεκτικότητα των αριστεριστών προς την ελληνική πατρίδα και την ίδια τη λέξη Έλληνας δεν επεκτείνεται παρά ταύτα σε άλλους λαούς και πατρίδες, εφόσον δεν αμφισβητούν ούτε τους Αλβανούς ούτε τους Κούρδους, τους Τούρκους, τους Ινδιάνους, τους Ιρακινούς, τους «Μακεδόνες» και το δικαίωμα όλων αυτών σε μία πατρίδα, γι' αυτό και αγωνίζονται π.χ. υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως άλλωστε και ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου»). Μόνο στους Έλληνες που παραδόξως επιμένουν να αγαπούν την Ελλάδα επιφυλάσσει το φαντασιακό του τεχνηέντως ενισχυμένου ντόπιου ανθελληνισμού την κατηγορία του «ελληναρά» και «εθνικιστή».

Η απολυτότητα του μίσους για την ελληνικότητα (με όλες τις παραδόσεις, την ιστορία και τους θεσμούς που την εκφράζουν) πάει χέρι χέρι με την απεριόριστη λατρεία του «χώρου» για τους μετανάστες. «Είμαστε όλοι μετανάστες!» και «είμαστε όλοι Αλβανοί!» διηγούνται εδώ οι τοίχοι, τα φυλλάδια, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ. «Νομιμοποιήστε τους όλους!». «Όχι διακρίσεις ανάμεσα σε νόμιμους και παράνομους!». «Κάτω τα σύνορα, κάτω το έθνος, είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου!» ουρλιάζουν με ένα στόμα οι τηλεκατευθυνόμενοι επαρχιώτες, «είμαστε παιδιά της φύσης!» επισημαίνουν οι νεοχίπηδες του ελληνικού 21ου αιώνα... Εθνικά προβλήματα δεν υπάρχουν, είναι αποκυήματα της φαντασίας των Ελληναράδων, δεν υπάρχει Τσαμουριά, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, οι καλοί αυτοί άνθρωποι ζουν αλλού, σ' ένα αερόπλοιο που αιωρείται ελεύθερα κάπου μεταξύ Καλιφόρνιας και Σαμπάλα. Δεν υπάρχουν γέροι έλληνες συνταξιούχοι που φυτοζωούν, σχολεία «διαπολιτισμικής» αμάθειας και εγκληματικότητας, ελληνικό προλεταριάτο που αντικαθίσταται από Ασιάτες με μηδενική ταξική συνείδηση, μαφίες ξένων εγκληματιών που τρομοκρατούν τις λαϊκές αστικές περιοχές. Δεν υπάρχουν ούτε ευρωπαϊκά κράτη τα οποία διακηρύσσουν τους κινδύνους του «πολυπολιτισμού» (Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.λπ.), όχι, υπάρχει μόνο η θεσπέσια ελληνική -δηλαδή ανθελληνική- αποθρασυμένη από την αφειδώς παρεχόμενη ενθάρρυνση νεολαιίστικη πρωτοπορία.
Διότι περί νεολαίας πρόκειται, νεολαίας πληγωμένης από τις εθνικές ντροπές που συστηματικά απεργάζονται οι πράκτορες στα ανώτερα κλιμάκια του κράτους, νεολαίας πληγωμένης από μια πατρίδα για την οποία δεν μπορούν να είναι περήφανοι. Ούτε σε ό,τι αφορά στην κοινωνική δικαιοσύνη και στον πολιτισμό! Όμως αυτή η νεολαία περνάει πλειοψηφικά από το πανεπιστήμιο κι εκεί την περιμένουν αριβίστες διανοούμενοι της λάιτ Αριστεράς οι οποίοι ήδη επί Κλίντον στρατολογήθηκαν διεθνώς ως προπαγανδιστές της Νέας Εποχής της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της αχαλίνωτης κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων και σκλάβων ανά τον πλανήτη. Εδώ λοιπόν, στο μεταλλαγμένο πρώην ελληνικό πανεπιστήμιο οι νεολαίοι μας μαθαίνουν τη σεχταριστική θεωρία της ιστορίας για την οποία το ελληνικό έθνος είναι «μύθος», οι αγωνιστές του ένδοξου '21 είναι κήρυκες του επάρατου πατριωτισμού, η αρχαία Ελλάδα ασήμαντος, ετερόφωτος πολιτισμός, η συνέχεια του ελληνικού γένους ανύπαρκτη, η απελευθέρωση του λίκνου του Ελληνισμού από τον Τούρκο αιμοσταγής κατάκτηση και πάει λέγοντας. Μαθαίνουν επίσης ότι η δημοκρατία δεν είναι κατάκτηση του επαναστατημένου έθνους, αλλά υπόσχεση του μελλοντικού «πολιτικού πολυπολιτισμού», δηλαδή των υπεράριθμων εποίκων - λαθρομεταναστών στους οποίους θα αποδοθούν (ανεξαρτήτως αριθμών και προελεύσεως) από το ανθελληνικό κράτος πολιτικά δικαιώματα, προκειμένου να εκπαραθυρώσουν το εναπομείναν γένος των Ελλήνων από το ιστορικό του λίκνο. Τέλος, μαθαίνουν ότι όποιος αρνείται τις επιστημονικές αυτές αλήθειες που οι ανελλήνιστοι αυτόκλητοι διαφωτιστές των πανεπιστημίων εισήγαγαν στην Ελλάδα από την αγγλοσαξωνική Εσπερία, δεν μπορεί να είναι άλλο από πρωτόγονος εθνικιστής και ρατσιστής.

Οι νεολαίοι μας αυτοί λοιπόν εξέρχονται μαζικά από τα πανεπιστήμια με τα πληθωριστικά δωρεάν πτυχία και τον «επιστημονικό» ανθελληνισμό στην τσέπη. Άπαξ και είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, έχουν τον χρόνο, και βεβαίως τον ενθουσιασμό, να δοκιμάσουν τις νεοαποκτηθείσες ιδέες τους στην πράξη. Οργανώνονται λοιπόν πολιτικά σε ομάδες έτοιμες να τα βάλουν με την εξουσία, με το εθνικιστικό κράτος που αποδιώχνει τους μετανάστες και τη βίαιη αστυνομία του που ειδικεύεται στη σφαγή αθώων αναρχικών. Εξ ου και η εξάσκηση στη ρυθμική απαγγελία της ρίμας «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!» Όμως εδώ αρχίζουν οι απογοητεύσεις:
Ξαφνικά ένας κεντρικός εκπρόσωπος της κρατικής εξουσίας, ο υπουργός Εσωτερικών, ακούγεται να λέει προς τους μετανάστες «ευχαριστούμε που ήλθατε» και στη συνέχεια «θα τους νομιμοποιήσουμε όλους!». Πιο πριν ακούστηκε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να λέει κι αυτός στους λαθρομετανάστες «ευχαριστούμε που επιλέξατε την Ελλάδα», τονίζοντας σε άλλη ευκαιρία ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στο έθνος και την ιστορία του, γιατί αυτό «δημιουργεί καθεστώτα αυταρχικά». Μαζί μ' αυτά οι νεολαίοι μας βλέπουν το υπουργείο νέας γενιάς να τυπώνει φυλλάδια κατά των ρατσιστών (του ελληνικού λαού), βλέπουν τα ΜΜΕ να τιτλοφορούν την Ελλάδα του 2007 «χώρα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας», ακούν τον υφυπουργό Εσωτερικών να λέει μέσα στη Βουλή ότι η Ελλάδα θα γίνει πολυπολιτισμικό κράτος, ανακαλύπτουν ότι το υπουργείο Παιδείας λανσάρει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση εκατοντάδες νέα ανθελληνικά και ταυτόχρονα αντιρατσιστικά βιβλία, βλέπουν την αστυνομία να παρακολουθεί -άπρακτη- τους κουκουλοφόρους να καίνε την ελληνική σημαία, την ελληνική σημαία να βεβηλώνεται και αντ' αυτής την αλβανική να υψώνεται στο λεηλατημένο λύκειο Παγκρατίου. Βλέπουν λοιπόν οι νεολαίοι και ακούν το κράτος και καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι ίσως ο εχθρός που φαντάζονταν, ότι ο εχθρός είναι αλλού, ότι ο εχθρός είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, ότι το Κολωνάκι είναι προοδευτικό, ενώ ο λαός είναι αντιδραστικός.

Στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία των νεωτέρων χρόνων η προδοσία του ανθελληνισμού ξεπέρασε την πολιτική και έλαβε επιπροσθέτως πολιτιστική υπόσταση, η οποία μαζί με τη δημογραφική αλλαγή απειλούν τον ίδιο τον πυρήνα του έθνους και του γένους. Στις απειλές αυτές, έξωθεν ενορχηστρωμένες, δεν υπάρχει άλλη αντίσταση από το πνεύμα της ελευθερίας των Ελλήνων, το πνεύμα του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου και του ένδοξου '21!

Tuesday, 6 May 2008

Prometheia 2008- Calling for a new spiritual birth

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008
prometheia_2008@yahoo.gr

Τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Όλυμπο
20, 21 & 22 Ιουνίου


Δελτίο Τύπου


Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση



Οι προετοιμασίες για την τέλεση των Προμηθείων 2008, των πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος έχουν ξεκινήσει.
Οι ευθύνες μας έναντι της αυξανόμενης ανταπόκρισης του κόσμου στο θεσμό των Προμηθείων, η ολοένα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων στην ανάγκη ανασύνδεσης με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας και ο προβληματισμός για τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα που προβάλλουν έντονα, επιβάλλει να απευθύνουμε τούτη την έκκληση ιδιαίτερα προς τους εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Στους ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών, της ελεύθερης έκφρασης και της δημιουργίας, των φιλολογικών, νομικών και θετικών επιστημών, της διανόησης, της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, στους ανθρώπους που στη μέση συνείδηση έχουν καταγραφεί ως η ενσάρκωση της γνώσης και της παιδείας. Σ’ αυτούς που ο ρόλος τους, για ν’ ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του όρου «πνευματικός κόσμος», οφείλει να ξεπερνά τη στενή ατομικότητά τους και να αγγίζει, ιδίως σε περιόδους κρίσης, τη σφαίρα της πνευματικής αφύπνισης των πολιτών.

Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό όταν γινόμαστε όλοι σιωπηροί μάρτυρες, μέρα με τη μέρα, μιας διαρκούς έκπτωσης αξιών η οποία διατρέχει αθόρυβα απ’ άκρου εις άκρον την ελληνική κοινωνία. Αρχής γενομένης απ’ τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας σε όλο το πλέγμα των ορατών και αθέατων αλληλεξαρτήσεών τους με κέντρα εξωθεσμικά, μέχρι τη νοσηρή έκταση των φαινομένων αυτών σε κάθε σχεδόν πτυχή της δημόσιας ζωής αυτού του τόπου. Με επιπτώσεις στο σώμα των πολιτών μιας διάχυτης αίσθησης γενικότερης ανυποληψίας και αναξιοπιστίας έναντι πάσης αξίας και παντός θεσμού, που εντείνεται δραματικά απ’ τη διογκούμενη απόγνωση λόγω της οικονομικής ανέχειας και την αναλγησία της πολιτείας απέναντι στα ασθενέστερα στρώματα.
Δεν είναι φρόνιμο να παραμένουμε απαθείς όταν μεθοδικά και έντεχνα προωθείται η υλική και πνευματική αβεβαιότητα, ακυρώνοντας την ομαδικότητα και προάγοντας την ιδιώτευση, με συνέπεια να επεκτείνεται σαν καρκίνωμα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης η «ιδεολογία της αρπαχτής». Δεν είναι συνετό να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την καθημερινή ασέλγεια στην ποιότητα της ζωής μας, ν’ αποδεχόμαστε την αποτελμάτωση της πνευματικής καλλιέργειας και τον παπαγαλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που αποσυνθέτει κάθε έννοια περί παιδείας, να δεχόμαστε παθητικά τη λήθη της ιστορικής μνήμης που επιφέρει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Δεν επιτρέπεται να παραδινόμαστε αμαχητί στη συνεχιζόμενη πνευματική συσκότιση, στο έλλειμμα συνείδησης υποχρεώσεων, στη ζοφερή αίσθηση αδιέξοδης προοπτικής κι ελπίδας για το μέλλον. Δεν μας αξίζει να διολισθαίνουμε, μέρα με τη μέρα, στο δυσάρεστο αίσθημα της μείωσης του αυτοσεβασμού και της συλλογικής αξιοπρέπειας.

Η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων είναι καιρός να πάψει πλέον να δίνει άλλοθι σ’ αυτήν τη φθίνουσα πορεία που ιθύνοντες εν ανευθυνότητη μας σύρουν κι όλοι εμείς, «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» διολισθαίνουμε. Είναι καιρός ν’ ακουστεί η φωνή τους ηχηρή, εμβαπτισμένη στα νάματα της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Είναι κατάντια για τον τόπο που ανέδειξε Ηράκλειτο και Αναξίμανδρο, Θαλή, Αριστοτέλη και Επίκουρο, Θεμιστοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη και Σωκράτη, για τον τόπο όπου κάποτε οι καθημερινοί πολίτες συναναστρέφονταν στις αγορές ποιητές και φιλοσόφους και μετείχαν στα κοινά συναποφασίζοντας οι ίδιοι για τις τύχες τους, να λιμνάζει σήμερα στα βαλτώδη ύδατα μιας ακαθόριστης κουλτούρας, να παραπαίει στη θολούρα των πιο απίθανων κοινωνικοπολιτικών και μεταφυσικών δοξασιών, να γίνεται έρμαιο των κάθε λογής ανεύθυνων και δημοκόπων.
Δεν είναι τιμητικό για εκείνους που γέννησαν την αυτοδιάθεση και τις δημόσιες συνελεύσεις, που δίχως έπαρση αλλά με υπερηφάνεια διακήρυτταν πως «Μόνοι γαρ τον τε µηδέν τώνδε µετέχοντα ουκ απράγµονα, αλλ' αχρείον νοµίζοµεν» («Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο» Περικλέους Επιτάφιος), να έχουν καταντήσει οι σημερινοί απόγονοί τους θύματα της μαζικής προώθησης - ως άβουλοι καταναλωτές - κάθε τι απατηλού, φανταχτερού και εύπεπτου.
Είναι θλιβερό για εκείνους που καθιέρωσαν πανανθρώπινους θεσμούς, για τους οποίους δεν φείδονταν κόπων και θυσιών «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» προκειμένου να τους προασπίσουν, να αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς τα επιτεύγματά τους και την κοσμοθεωρία τους με συμπεριφορές τουριστικής μεταπράτησης και επαρχιώτικου μικρομεγαλισμού. Χωρίς καν να υποψιαζόμαστε για τις αξίες που πρεσβεύανε, γεμάτοι άγνοια για την έννοια της Αρετής και όσες αξίες αυτή εμπεριέκλειε: Φιλότης, Γνώση, Σοφία, Κάλλος, Αρμονία, Φρόνηση, Δικαιοσύνη, Ευνομία, Ελευθερία, Ανδρεία, Σεβασμός στην Φύση. Αξίες που απετέλεσαν το βάθρο του πολιτισμού των προγόνων μας και στις οποίες είχαν προσδώσει ιερότητα και θεία αντήχηση, καθιστώντας τις έννοιες αυτές αδιαπραγμάτευτες και ταυτόσημες με την ψυχοσύνθεσή τους. Αξίες που σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο ν’ αναδειχθούν και πάλι, να τις κατανοήσουμε, να γίνουν κτήμα και οδηγός μας, αν μας ενδιαφέρει να προσβλέπουμε στο μέλλον ως συλλογική οντότητα συνειδητοποιημένων και ελευθέρων πολιτών.

Αυτό είναι το χρέος του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Να βγουν μπροστά για να δηλώσουν ηχηρά την αντίθεσή τους στην καθοδική πορεία που αργά μα σταθερά οδεύουμε. Και συνάμα να διακηρύξουν τη θέση τους για μια νέα πνευματική αναγέννηση που θ’ αναβλύζει μέσα απ’ τον καθάριο λόγο και τη διαύγεια σκέψης των αρχαίων Ελλήνων. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός νεκρού παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος Λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα με άξονα και πλαίσιο την κοσμοθέαση εκείνων: Το σεβασμό τους για την Φύση, την προστασία της και τη λατρεία τους γι αυτήν ως οικείου, ζώντος και ζωοδότου οργανισμού, τον ανθρωπισμό (humanisme) που πρέσβευαν και μας μετέδωσαν, την ατομική και συλλογική τους υπερηφάνεια, την αυτοθέσμιση της κοινωνίας τους και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτου.
Να ξαναθυμίσουν τον αρμονικό συνδυασμό ενστίκτου με τη νηφαλιότητα ψυχής και νου, τις δοξασίες και την αντίληψή τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, τον ορθό λόγο σε συνύπαρξη με τη φαντασία και τη διόραση, τη συνεχή αμφισβήτηση, έρευνα και οξύνοια που τους χαρακτήριζε, τις φιλοσοφικές τους σχολές και αναζητήσεις. Στάσεις και θέσεις ζωής σύμφυτες με την ύπαρξή τους που αφορούν διαχρονικά το σύγχρονο γίγνεσθαι όσο ποτέ άλλοτε, ικανών να διευρύνουν τον νου ως σημεία αναφοράς για καταλυτικές παρεμβάσεις στο παρόν αλλά και ως βατήρας προς ένα άνοιγμα στο μέλλον.

Απευθύνουμε την έκκληση αυτή διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο που γνωρίζουν και νοιώθουν τι σημαίνουν οι ελληνικές αξίες και εμφορούνται απ’ αυτές. Δεν θα είναι μόνοι τους αν το τολμήσουν. Πολύς κόσμος θ’ ακολουθήσει και θ’ αναλάβει τη σκυτάλη. Υπάρχουν φορές που μέσα στη γενική απαξία και κατάπτωση, αρκεί μια πρωτοβουλία απ’ την πνευματική ηγεσία για να ξαναδώσει ελπίδες, να προσδώσει και πάλι την αίσθηση της αξιοπρέπειας και ν’ αναπτερώσει το ηθικό των πολιτών, απηυδισμένων απ’ την υποκρισία και τη διπροσωπία. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια σπίθα αρκεί για ν’ αφυπνίσει ένα λαό κουρασμένο και παρηκμασμένο απ’ των αιώνων τα ψεύδη, τη συστηματική αλλοίωση και νόθευση των εννοιών, των ιερών και των προγονικών του αξιών, που όμως αναγνωρίζει ασυναίσθητα τις αρχέγονες πηγές της ύπαρξής του όταν αναδύεται και πάλι καθάρια, διαυγής και ρέουσα η Αλήθεια μέσ’ απ’ τα σκοτάδια της Λήθης.

Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ

Στα πλαίσια αυτής της νέας πνευματικής αναγέννησης που προβάλλει ως αναγκαιότητα πλέον, δεν παραμένουμε αδρανείς αρκούμενοι σε τούτη την έκκληση. Σταθεροί στις εκδηλώσεις του κορυφαίου θεσμού προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος, θα βρεθούμε και πάλι, για 13η συνεχή χρονιά, στις υπώρειες του Ολύμπου. Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ θα τελεστούν στις 20, 21 & 22 Ιουνίου στο Άλσος Προμηθέως, όπως κάθε φορά. Αναδεικνύοντας επί ένα τριήμερο μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Όρους των Θεών, τη θέαση των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο μέσω φιλοσοφικών συζητήσεων, πολιτισμικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, αθλητικών δραστηριοτήτων και τιμώντας την ευσέβεια και την αντίληψή τους για το θείον.

Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη ετήσια εορτή που καθιέρωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφων Ολύμπιος έχουν ξεκινήσει. Δίνοντας όλοι μας το παρών στα πλαίσια του εθελοντισμού όπως κάθε χρονιά, καλούμε τους φίλους και φίλες που διαπνέονται από το όραμα της επαναφοράς των ελληνικών αξιών και ιδεωδών, να συνδράμουν και πάλι καθ’ οιονδήποτε τρόπο (ως άτομα, ως ομάδες ή ως συλλογικοί φορείς) στην επιτυχία των εκδηλώσεων. Με προτάσεις, με ανάληψη τομέων ευθύνης, με προσωπική εργασία, με παρουσίαση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, με οικονομική συνεισφορά και χορηγίες. Η συμβολή όπως και οι προτάσεις όλων των ευαισθητοποιημένων συνελλήνων που νοιάζονται για την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας, είναι σημαντική και αναγκαία .

Περισσότερες πληροφορίες για την τέλεση των Προμηθείων όπως και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα γνωστοποιηθούν με νεότερες ανακοινώσεις.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!


Τα μέλη της Επιτροπής Προμηθείων 2008 συναποτελούν οι:

Γεώργιος Αγρόδιος
Βασίλειος Γούσιος - Πελασγός
Αντώνης Μιχαηλίδης
Γεώργιος Παχτίτης
Μανώλης Σαραλής - Ηράκλειτος
Σωκράτης Σιδηρόπουλος
Σεμέλη Τραυλού
Γιώργος Φωτεινός
Σωκράτης Χριστοδουλάρης

Γενικές πληροφορίες:
Σεμέλη Τραυλού, τηλ. 210 2232712, 6945 305347, φαξ 210 2524 524

Για τη συμμετοχή στις εποπτικές και πρακτικές εργασίες:
Μανώλης Σαραλής, τηλ. 6974 005144, email manolis_saralis@yahoo.gr

Για τη συμμετοχή στον καλλιτεχνικό τομέα και στα πολιτιστικά δρώμενα:
Γιώργος Φωτεινός, τηλ. 2310 280240, 2310 261051, 6938 735055, email georgefotinos@yahoo.gr

Για οικονομικές συνεισφορές και χορηγίες:
Γεώργιος Παχτίτης, τηλ. 6973 808192, email prometheia_2008@yahoo.gr

Για τη συμβολή στην ασφάλεια, περιφρούρηση, πυρασφάλεια:
Σωκράτης Σιδηρόπουλος, τηλ. 6936 813669, email zeyss@otenet.gr

Για τη συμβολή στα αθλητικά δρώμενα:
Σωκράτης Χριστοδουλάρης, τηλ. 6977 306981, 210 8254012, email la.cones@hotmail.com

Saturday, 29 March 2008

Jewish Thessaloniki: "Madre de Israel's" unsung requiem

In a forgotten part of Thessaloniki's rich history lies the fundamentalrole the Jews played in giving the city the importance of the "Jerusalem ofthe Balkans"

ALEX PENMANN

The Modiano Market is one of the places that keeps its Jewish name in rememberance

Byzantine metropolis

Thessaloniki (Salonica), capital of Macedonia and Greece's second city, was founded shortly after the death of Alexander the Great. It reached its apogee in Byzantine times, becoming second only to Constantinople. Salonican brothers Cyril and Methodius christened the Slavs and devised them an alphabet. Salonican architects dotted Bulgaria and Serbia with fine churches. Splendid stone-and-brick churches, lost amid a concrete mass of post-war apartments, massive walls and a fort testify to Byzantine glory. Falling to the Turks in 1430, Thessaloniki was savagely plundered, its population slain, its churches converted to mosques. Mosques and bedestens remind us of the five centuries of Ottoman occupation. Yet hardly anything remains of a community that once shaped Salonica more than any other: the Jews. For 420 years, Thessaloniki was predominantly Jewish and Spanish-speaking. Strolling the city, however, it's as if the Jews never existed.

Sephardic Queen

Jews have always been part of Thessaloniki's uninterrupted urban life. Paul addressed its Hellenised Jews in his Epistles; passing through, he preached in the Synagogue. Benjamin of Tudela, a Spanish rabbi who travelled extensively through Southern Europe and Byzantium in the 1170s, mentions a 500-strong Jewish community. Those Jews are called Romaniots, from "Romania," the name Byzantine Greeks used for their state. Few Romaniots survive today in Greece and Turkey, remnants of the most ancient Jewish communities in Europe.

Jews were tolerated in "Romania"; Ashkenazim and Italian Jews fled to Thessaloniki. Yet the tide making it a Jewish metropolis came from Spain, shortly after the Ottoman conquest. In 1492, the Catholic kings Ferdinand and Isabel marked the unification of Spain by expelling all their Jewish subjects who wouldn't convert. About 100,000 left Spain in one of history's most massive Jewish migrations. They became known as Sephardim, from S'farad, Spain's Hebrew name. Sultan Beyazid invited them to settle in his vast realm. This was a gesture dipped in symbolism. The Ottomans, invoking Rome and Constantinople's claims to World Rule, were stretching a helping hand to those Catholicism rejected. The invitation later extended to Spain's Muslims and to Jews expelled from Sicily, Provence, Naples and Portugal.

Symbolism aside, the invitation served practical aims: Turks, nomadic warriors themselves, relied on others to administer and farm their vast empire and develop commerce. The Sephardim were experts in anything from trade to manufacture, farming to printing. They settled in all major ports and commercial centres of the Levant; 20,000 came to Thessaloniki. Thanks to them, Ottoman Jewry became the Diaspora's largest community and Thessaloniki the only city with a Jewish majority of 60 percent. Jews returned their protection with gratitude and loyalty while bringing over many innovations, from the printing press to irrigation systems.

Many newcomers carried their home keys, hoping exile would be temporary. (Some Salonican families still keep keys to some home in Toledo, Tarragona or Cordoba.) They were never to return. Instead, they turned Salonica to a mini Spain-in-exile. They stuck to their tongue, an old form of Castilian mixed with Catalan, Italian and Portuguese and known as Judeo "Espanyol." Each community was grouped around a synagogue, named after their land of origin: Castillia, Aragon, Calabria, Evora, Otranto... Their scriptures were written in Ladino, a medieval Castilian written with Hebrew letters. Thessaloniki's quarters were also given Sephardic names: Rogos, Pulia, Aguda. The Sephardim brought Spanish music and cuisine; they founded Talmudic schools renowned all over the Diaspora. Unsurprisingly, Thessaloniki acquired the name "Madre de Israel" Foreign travellers often baptised it "Jerusalem of the Balkans." A bewildered Spaniard, in a speech before the Athenaeum of Madrid in 1916, spoke of "Spaniards without a country" and of a "Barcelona of the East"

Jews and Greeks: conflicts of interest

The interior of the Ehal, Monasterioton Synagogue

The Sephardim were the only nation invited over, voluntarily settling in the Ottoman realm. Unlike Balkan Christians, they were never subject to forced conversions or "child tax," a notorious practice whereby Christian families were occasionally obliged to hand over a male child as "tax" to the authorities, to be raised as a Muslim. Oppression and humiliation nourished Christian hatred for the Turks; Jews, on the other hand, felt unending gratitude for their saviours from the Inquisition. While the Christians' constant aspiration was the destruction of the Ottoman state, Jews identified with it and its interests to the very end.

Jews and Greeks were commercial rivals. In Thessaloniki the case was settled. The Jews had the advantage of their language skills, ties with and knowledge of the West. As their loyalty to the state was unquestioned, the Porte entrusted them the manufacture of uniforms for the Janissary corps. Soon, Thessaloniki became one of the largest manufacturers and exporters of cloth in the Levant, while remaining the Ottomans' main European port. Manufacture and exports of cloth, as well as the port, remained in Jewish hands. Jews made Thessaloniki the economic centre of the Balkans.

Greeks, about half of the population before the Sephardim tide, dropped to less than a quarter. Next to a Jewish 60 percent, Greeks felt a minority in the city they regarded as theirs. Jews, on the other hand, saw "Salonik" as a Jewish city under the Sultan. They weren't a minority and didn't act like one; quite unlike Diaspora Jews, anxious to keep a low profile, they developed an assertive behaviour. Comfortable behind their numbers and economic pre-eminence, they regarded themselves Salonica's masters. They hardly ever bothered to visit Jerusalem, under the same Sultan's realm. To them the New Jerusalem, the Madre de Israel, was Salonica.

Greeks return

In a hotel lobby in Pera, Istanbul, I discuss the fate of Salonican Jewry with visiting Rena Molho, herself Sephardi and the community's most acclaimed historian. "Salonican Jews didn't want Greek rule. It wasn't about fearing Greek anti-Semitism. Jews had had a fairly good deal under Byzantine rule; they knew no organised anti-Semitism existed among Greeks. The reason they preferred Ottoman rule was purely economic: the feared annexation to Greece would deprive Salonica of its Balkan hinterland, turning it to a border town. Borders would hamper economic activity. One must not forget that Salonican Jews earned their livelihood from manufacturing products they sold to the markets in the Balkans and abroad. The Empire's end would mean loss of markets and the end of capitulations, hence loss of tax privileges. More than half of Salonica's Jews were living in dire poverty, relying on communal assistance," she explains. "Maintaining opportunities was crucial"

The city's richest and most cultured were Sephardic. Some of their seashore villas, in an exuberant eclecticism, still survive along Vas Olgas Avenue, once a tree-lined boulevard along Thessaloniki's most affluent suburb. Villa Allatini now houses the Prefecture. Villa Bianca of the Fernandez family and Villa Mordokh serve as galleries. Many studied abroad, in Italy and France, producing celebrated architects and doctors. Yet comfort was a privilege of the few. Much against modern stereotypes on Jewish affluence, travellers mention downtown Jewish quarters as stinking, squalid and miserable.

As the Balkan states allied against the Turks, the Empire's end was imminent. Salonica's Jews campaigned to have Thessaloniki proclaimed "an international city" guaranteed by the Great Powers, against claims by the Balkan states. Internationalisation was seen as the only way to guarantee the Jews' economic position. Greek resentment was expected. Jews would be termed "conspirators" and "foreigners" for decades.

Greeks liberated Salonica on 27 October 1912, during the first Balkan War. Lootings of some Jewish shops by Greek mobs, much condemned in the European press, took place. Yet trouble ended there. "The Greek state adopted a markedly pro-Jewish policy, in order to calm Jewish anxieties and win over Salonica's majority. Foreign powers like Austria, Italy and France started offering passports to Jewish merchants, in an effort to gain indirect influence. The Greeks adopted cautious and pro-Jewish policies," Molho explains. Overall, the transition to Greek rule was very smooth. The Ottoman Zabita (gendarmerie) continued to police the city alongside the new Greek police while the city's Muslim mayor remained in office and the Sabbath a public holiday.

Unhappy end: fire and genocide

Former Jewish properties in the rebuilt fire zones

Greek Thessaloniki retained a Jewish majority until 1922. It was a pluralistic community and favoured a policy of assimilation. "For the first time and due to pro-Jewish policies, the Jews experienced a feeling of citizenship and belonging," Molho stresses. Socialists were the second important group. In this industrial city, Sephardi Avraam Benaroya had founded the "Federacion," a socialist workers' organisation joining mostly Jews. The Federacion would form the nucleus of the Greek Communist Party (KKE). Right wing Greeks would for decades brand communism as a Jewish product, even though the majority of Salonican Jews were conservative. In the absence of anti-Semitism, Zionism remained marginal. "Which Palestine are you talking about? Palestine's here," the saying went.

The first calamity befell the community in 1917 while the city was inundated by allied troops fighting in the First Balkan War. A fire devastated downtown, wiping out the Jewish quarters and Synagogues. Jews lost their homes, their shrines, their records, the priceless Torah scrolls and artefacts their ancestors had carried from Spain. "Accusations that the Greek state was behind the fire are unsubstantiated. The strict legislation on rebuilding proves the calamity was an accident," Molho is categorical. "The fire nevertheless provided an excellent opportunity to the authorities to rebuild on a Hellenic ideal," she continues. The Ottoman town and its Jewish core disappeared, replaced by a modern city centre filled with wide boulevards and grand public buildings in a neo-Byzantine eclecticism. This was the largest urban planning project ever undertaken in Greece. As most of downtown was reserved for public buildings, it lost its Jewish character.

The arrival of 100,000 Greek refugees after the Asia Minor disaster made Greeks a majority in town for the first time since 1430. Tension grew between the newcomers and the Jews. The interwar years were marked by a religiously inspired anti-Semitism, culminating in an attack on one of the city's Jewish slums, Campbell, in 1931. Jews fought bravely in the ranks of the Greek army during the Second World War. Yet this did not prevent tragedy: the Germans entered Thessaloniki in 1941, and two years later the 500-year old Sephardic community would end in the crematoria of Germany, Austria and Poland. The city's synagogues were desecrated and the 500,000 tombs of its Jewish cemetery, Europe's largest, bulldozed.

"Entre Mosotros"

Rozy Shaltiel wears the Star of David

Only about 2,000 Jews, an amazing medley of ethnic backgrounds, live in today's Thessaloniki. Each household has spine-chilling stories of suffering, death and courage to narrate. At the community's old people's home, we chat in Spanish with Director Victoria Benuziyo, and my friend Rozy Shaltiel. They are of the last few to be fluent in Judeo Esanyol, a living museum of medieval Spanish. "We speak singing," Victoria alludes to the marked Italian influence on their accent. If I didn't speak Italian and Catalan, I'd have difficulty understanding her. "It was easy for the Nazis to spot who was Jewish and who wasn't. They could tell by the accent," they explain. Victoria was a baby when the Germans arrived. She knows nothing of her father, perished in one of the concentration camps. She hid with a Christian family in Athens. "They changed my name to its Greek version Niki. Every morning before my adopted father went to work, he'd wait for me to come to the doorstep and wish him farewell, 'the Virgin be with you'." Victoria's mother survived and took her to Thessaloniki after the war. Separating from her adopted family was a nightmare. Rozy and her parents survived Bergen Belsen.

"We grew up in a vacuum. No grandmothers, no aunts, no elderly survived the camps. Their traditions, their stories perished with them," Victoria explains. "I'm not religious. But I'm a Jewess to the bone. For me Judaism is a culture, an identity." Her aunt Matica Lizzi with her five children fled to Athens and survived the war selling cigarettes on the streets, hiding some gold for safety. "Every day she'd say, 'The day I'll see our flag raised on the Acropolis, I will distribute my gold to the poor.' Which she did." Rozy's aunt Stella was dating a Christian boy when she was deported to Auschwitz. She survived and had to renounce her faith to marry him (civil marriage wasn't available at the time). "I can only pray in Judeo-Spanish," Rozy confides. "I go to churches and light a candle to my uncle's memory. My prayer goes, En Gan Eden que estes theio Giorgo (may you be in the Garden of Eden, uncle Giorgo)" The two women put some of the blame for anti-Semitism on Jews' aloofness. "One of the typical phrases of Thessaloniki Jews was 'No favles, stamos entre mosotros? (Don't speak; are we among ourselves?). It's a pity people didn't know much about us," they say. Things are different today. "Most young students who come to learn Judeo-Espanyol are Christian. This is indicative," Victoria, who teaches, argues. Books are printed on the cuisine of the Sephardim; CDs with their music sell well.

The community has deep grievances. The campus of the Aristotle University of Thessaloniki, built on the site of the former Jewish cemetery, which was "ravaged during the war," was donated by the community to the state. Not even one plaque commemorates the fact that auditoria and courtyards stand where once thousands of graves were. "Clara Hirsch donated the Hirsch hospital to the state, on the condition that its name be preserved. Yet the state renamed it Haghia Sophia," laments Rena Molho. Official guides to the city downplay the role Jews played in its history. The names of buildings survive: the Modiano market, the Villa Allatini, the Gatenyo-Florentin and Stein mansions. But do young Salonicans know they were built by, or for, Jews? "It is a myth that the Greeks simply assisted the Jews during the war," Rena says. "Although there's no proof, we're almost convinced it was Greek quislings who asked the Germans to destroy the cemetery. For decades, the municipal authorities wanted to use it as building space. No other Jewish cemetery was destroyed in occupied Europe. And it was Greek Christians, not Germans, who guarded the Jews in the forced labour camps in 1942, where thousands died. " "When we returned from the camp, we found squatters in our house. 'So many died, was it you who had to survive?" they told us. We had to go to court to claim it back," an elderly Salonican says.

Thessaloniki has a complex story, full of shadows and sorrow. "It's such a burden to know we're struggling against time to preserve some memories, but that when we ourselves pass away it will all be erased," Victoria says. "We holocaust survivors are destined to witness the death of Judeo-Espanyol, the death of Jewish Salonica"

Saturday, 15 March 2008

Rewriting history: Not just a Greek sport!!!

We are all aware of the scandal of 2007 where a group of New World Order executers (M. Repousi & Co) decided to rewrite history in Greek schools with the history book of the 6the grade being the primary example. This attempt caused outrage among the locals and an organised opposition resulting finally in the govermentb withdraing the said book. However, it seems that the practice of rewriiting history does not belong exclusive to Greeks but is celebrated in other parts of the world as an attempt to erase from the memory what the NWO does not fancy. Take a look below:

Iraq: teachers told to rewrite history
MoD accused of sending propaganda to schools


Friday, 14 March 2008


Britain's biggest teachers' union has accused the Ministry of Defence of breaking the law over a lesson plan drawn up to teach pupils about the Iraq war. The National Union of Teachers claims it breaches the 1996 Education Act, which aims to ensure all political issues are treated in a balanced way.


Teachers will threaten to boycott military involvement in schools at the union's annual conference next weekend, claiming the lesson plan is a "propaganda" exercise and makes no mention of any civilian casualties as a result of the war.

They believe the instructions, designed for use during classroom discussions in general studies or personal, social and health education (PSE) lessons, are arguably an attempt to rewrite the history of the Iraq invasion just as the world prepares to mark its fifth anniversary.

Steve Sinnott, the general secretary of the NUT, said: "This isn't an attack on the military – nothing of the sort. I know they've done valuable work in establishing peace in some countries. It is an attack on practices that we cannot condone in schools. It is a question of whether you present fair and balanced views or put forward prejudice and propaganda to youngsters."

At the heart of the union's concern is a lesson plan commissioned by an organisation called Kids Connections for the Ministry of Defence aimed at stimulating classroom debate about the Iraq war.

In a "Students' Worksheet" which accompanies the lesson plan, it stresses the "reconstruction" of Iraq, noting that 5,000 schools and 20 hospitals have been rebuilt. But there is no mention of civilian casualties.

In the "Teacher Notes" section, it talks about how the "invasion was necessary to allow the opportunity to remove Saddam Hussein" but it fails to mention the lack of United Nations backing for the war. The notes also use the American spelling of "program".

Addressing whether the MoD should be providing materials for schools, Mr Sinnott said that he did not object, as long as the material was accurate, presented responsibly and contained a balanced view of opinions.

The union has protested to the Schools Secretary, Ed Balls, who has referred the complaint to the MoD. In a letter to Mr Balls, Mr Sinnott said: "I have to say that were the MoD pack to be distributed and followed without the legally required 'balanced presentation of opposing views' there would, in my view, be very serious risk of a finding of non-compliance with section 406 (of the 1996 Education Act) at least.

"I do not doubt that there would be many members of this union who would not accept as 'fact' the assertions made particularly in the Teacher Notes, nor, I think, could some of the assertions made in the Student Worksheet be regarded as non-controversial."

Mr Sinnott reminded Mr Balls that a High Court judge had ruled that the film An Inconvenient Truth, by the Oscar-winning former American vice-president Al Gore, could not be used in schools without teachers counteracting some of the assertions made in it.

Mr Balls sought to distance himself from supporting the material.

He said: "I am sure you are aware my department does not promote or endorse specific resources or methods of teaching for use in schools but I appreciate you drawing this to my attention." Mr Balls added that he had instructed his officials "to take this matter up" with the MoD.

A spokesman for the MoD said the ministry had consulted with interested parties over the proposed lesson plan in order to ensure it had the support of the education community. "We did ask the Stop The War coalition to take part although it refused."

The spokesman added that the programme was "a set of web-based resources" whose use was "completely voluntary".

"We have consulted widely with teachers and students during the development of these products and feedback from schools has been extremely encouraging," he added.

"Teachers and students found them to be valuable and fun resources for applied learning.

"They are designed to support teachers in delivering a whole range of subjects across the national curriculum and its equivalents in Scotland and Wales.

"We are happy to engage with the NUT and we will be writing to them."

Union members say they are also worried that armed forces recruitment fairs in schools glamorise the job by citing exotic countries that recruits will visit but fail to mention that they may be required to kill people.

According to an independent assessment of the MoD's recruitment material by the Joseph Rowntree Trust, however, the material concerned was "very dubious". The trust said it had used misleading marketing with advertising campaigns that "glamorise warfare, omit vital information and fail to point out the risks and responsibilities associated with a forces career".

Mr Sinnott said: "On their recruitment material, it tells what an exotic lifestyle this can be, but it doesn't mention that being in the military involves killing people. These things don't feature as they should in a proper, balanced view of what it is like being in the armed forces."

What the MoD's guide says... and what it omits

* "Iraq was invaded early 2003 by a United States coalition. Twenty-nine other countries, including the UK, also provided troops... Iraq had not abandoned its nuclear and chemical weapons development program". After the first Gulf War, "Iraq did not honour the cease-fire agreement by surrendering weapons of mass destruction..."

The reality: The WMD allegation, central to the case for war, proved to be bogus. David Kay, appointed by the Bush administration to search for such weapons after the invasion, found no evidence of a serious programme or stockpiling of WMDs. The "coalition of the willing" was the rather grand title of a rag-tag group of countries which included Eritrea, El Salvador and Macedonia.

* "The invasion was also necessary to allow the opportunity to remove Saddam, an oppressive dictator, from power, and bring democracy to Iraq".

The reality: Regime change was not the reason given in the run-up to the invasion – the US and UK governments had been advised it would be against international law. Saddam was regarded as an ally of the West while he was carrying out some of the worst of his atrocities. As for democracy, elections were held in Iraq during the occupation and have led to a sectarian Shia government. Attempts by the US to persuade the government to be more inclusive towards minorities have failed.

* "Over 7,000 British troops remain in Iraq... to contribute to reconstruction, training Iraqi security forces... They continue to fight against a strong militant Iraqi insurgency."

The reality: The number of British troops in Iraq is now under 5,000. They withdrew from their last base inside Basra city in September and are now confined to the airport where they do not take part in direct combat operations.

* "The cost of UK military operations in Iraq for 2005/06 was £958m."

The reality: The cost of military operations in Iraq has risen by 72 per cent in the past 12 months and the estimated cost for this year is £1.648bn. The House of Commons defence committee said it was "surprised" by the amount of money needed considering the slowing down of the tempo of operations.

* "Over 312,000 Iraqi security forces have been trained and equipped (Police, Army and Navy)."

The reality: The Iraqi security forces have been accused, among others by the American military, of running death squads targeting Sunnis. In Basra, the police became heavily infiltrated by Shia militias and British troops had to carry out several operations against them. On one occasion British troops had to smash their way into a police station to rescue two UK special forces soldiers who had been seized by the police.

* "A total of 132 UK military personnel have been killed in Iraq."

The reality: The figure is 175 since the invasion of 2003. A British airman died in a rocket attack at the airport two weeks ago despite British troops not going into Basra city on operations. Conservative estimates of the number of Iraqi civilians killed since the beginning of the invasion stand at around 85,000.

* "From hospitals to schools to wastewater treatment plants, the presence of coalition troops is aiding the reconstruction of post-Saddam Iraq."

The reality: Five years after "liberation", Baghdad still only has a few hours of intermittent power a day. Children are kidnapped from schools for ransom and families of patients undergoing surgery at hospitals are advised to buy and bring in blood from sellers who congregate outside.