Όλα ξεκίνησαν με την επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή να επιταχύνει τις διαδικασίες για την υπογραφή του αγωγού μεταφοράς αργού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και να αρχίσει συνομιλίες για έναν αντίστοιχο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, ο οποίος -αν ποτέ κατασκευαστεί- θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, ανταγωνιζόμενος τον αμερικανικών συμφερόντων ελληνοτουρκικό αγωγό.
Σε μια εποχή που ο αμερικανορωσικός διαγκωνισμός στην Κεντρική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, αλλά και σε άλλα μέρη της υφηλίου, με επίκεντρο τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και των αξόνων μεταφοράς τους στις διεθνείς αγορές, παίρνει σταδιακά χαρακτήρα ψυχρού πολέμου, τη στιγμή που οι ΗΠΑ, μέσω της επιρροής που έχουν αποκτήσει στην Ουκρανία, την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, προσπαθούν να θέσουν τις δικές τους προϋποθέσεις για τη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, για να καταστήσουν ελκυστικό τον λεγόμενο ελληνοτουρκικό αγωγό, του οποίου τα εγκαίνια αναμένεται να γίνουν από μέρα σε μέρα, η επιλογή του Καραμανλή για προσέγγιση με τη Ρωσία, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον ρωσικών συμφερόντων αγωγό φυσικού αερίου, που μειώνει τη σημασία του αμερικανικών συμφερόντων ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, ήταν η κίνηση που ξεχείλισε το ποτήρι.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι απλή σύμπτωση η ανάδειξη του -υπαρκτού- σκανδάλου των ομολόγων αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Η πρωτοφανής, όμως, επί σειρά μηνών μονοπώληση του θέματος στα πρωτοσέλιδα τω εφημερίδων και ως η μόνη είδηση στους τηλεοπτικούς σταθμούς, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση.
Παρόλο τον πόλεμο που δέχτηκε από τα ΜΜΕ επί μήνες η κυβέρνηση Καραμανλή με αιχμή του δόρατος το σκάνδαλο των ομολόγων, η ΝΔ διατηρούσε ένα μικρό προβάδισμα ασφαλείας έναντι του ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως θα μπορούσε να μηδενιστεί σε περίπτωση που η κυβέρνηση έμενε εκτεθειμένη σε επιθέσεις δια των ΜΜΕ την περίοδο του Φθινοπώρου.
Η κίνηση του Καραμανλή να προκηρύξει εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου δεν έγινε με στόχο να αιφνιδιάσει το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έγινε για να αιφνιδιάσει τον αμερικανικό παράγοντα και να μην του δώσει το χρόνο και την ευκαιρία να ανατρέψει τη στάση της κοινής γνώμης, που συνέχισε να δίνει προβάδισμα στη ΝΔ. Ο Καραμανλής, όμως, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο ή μάλλον χωρίς των εμπρηστή.
Ασφαλώς όλες οι φωτιές δεν μπήκαν από χέρια εμπρηστών με πολιτικά κριτήρια, ασφαλώς η κυβέρνηση δεν έκανε ότι έπρεπε να κάνει σε επίπεδο προετοιμασίας, πρόληψης και χρησιμοποίησης των διατεθειμένων μέσων για να προστατέψει τη χώρα από μια εθνική καταστροφή. Ίσα-ίσα, έκανε ότι ήταν δυνατόν για να δείξει για άλλη μια φορά στον ίδιο της το λαό, αλλά και στην διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα δεν έχει αποκτήσει συνείδηση διαχείρισης κρίσεων, γεγονός που αν συνυπολογιστεί με την ανυπαρξία της κρατικής μηχανής και της δημόσιας διοίκησης, κάνει την κατάσταση εφιαλτική.
Όμως, κανένας, ούτε ακόμα και αυτοί που κάνουν πολιτική πάνω στα φέρετρα και στις στάχτες των πυρκαγιών, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο τόσο μεγάλου αριθμού πυρκαγιών το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή είναι τυχαίο. Υπάρχουν μάλιστα και πράξεις, όπως οι τηλεφωνικές κλήσεις στην Πυροσβεστική Υπηρεσία για υποτιθέμενες πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Αττικής, που προκάλεσαν τη διάσπαση της πυροσβεστικής δύναμης, τη στιγμή που ξέσπαγε φωτιά από εμπρηστικό μηχανισμό για να κάψει το τελευταίο περιαστικό δάσος της Αθήνας. Οι δράστες των τηλεφωνημάτων ήταν επαγγελματίες στη μυστική δράση, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν άφησαν ίχνη που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον εντοπισμό τους.
Το θέμα όμως δεν είναι οι αστυνομικές πτυχές ή οι εγκληματικές αμέλειες της κυβέρνησης. Το θέμα είναι αν υπήρχε σχέδιο πολιτικής ανατροπής στην Ελλάδα, με στόχο τις συγκεκριμένες επιλογές του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η Ελλάδα, που διήγε την πιο ήρεμη περίοδο της πολιτικής της ιστορίας από το 1996 και εντεύθεν, οδηγείται στις εκλογές κάτω από το βάρος μια εθνικής τραγωδίας. Αν ισχύει το σκεπτικό που αναλύθηκε σε αυτό το άρθρο, είναι πιθανό η κοινή γνώμη να οδηγηθεί στην ανατροπή της κατάστασης και στις 17 Σεπτεμβρίου να έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα όμως δεν είναι πιο κόμμα θα κυβερνάει την Ελλάδα, αλλά ποιοι πολιτικοί αρχηγοί θα είναι επικεφαλείς στα κόμματα εξουσίας. Αν την επόμενη μέρα των εκλογών πρωθυπουργός είναι ο Γιώργος Παπανδρέου και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, είναι προφανές ότι η επιχείρηση τιμωρίας του Καραμανλή και χειραγώγησης της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα στέφθηκε με επιτυχία. Μια ‘επιτυχία’ που δεν πρόκειται να σταματήσει στην Αθήνα, αλλά θα φθάσει μέχρι τη Λευκωσία, αφού είναι αμφίβολο εάν κάτω από τις νέες συνθήκες μπορέσει να αντέξει μόνος την πίεση ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Φυσικά, όπως ο Καραμανλής σχεδίαζε χωρίς τον ξενοδόχο και οι ατζέντηδες των πολυεθνικών εταιριών πετρελαίου σχεδιάζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους μια πολύ σπουδαία παράμετρο. Τον ελληνικό λαό. Οψόμεθα.
No comments:
Post a Comment