The Greek newspaper "NEA" withdraws online poll as they do not favour the results obtained thus far

It had to be seen to be believed. The Greek newspaper "NEA" belonging to the D.O.L. group (publishing also the morning paper "To Vima”) withdrew an online poll within hours since the results were not anticipated.

The online poll's subject was the support or not of the government’s wish in providing the opportunity to immigrants in obtaining Greek citizenship. Within a few hours 80% of its readership voted in a negative fashion. In a humiliating act the editors withdrew silently the poll from its website, leaving no trace behind!!!

The immigration issue is a "hot potato" at present since there is practically no immigration policy by the present government. The PA.SO.K. Government wishes to give citizenship to illegal (non EU) immigrants who do not fulfil basic requirements as found in other EU countries. For example there is no requirement to speak the Greek language and there are no examinations as those required from immigrants wishing to obtain the British citizenship. There is strong opposition from the people who have seen immigrants numbers raised to 15% of the country's total population within the last decade due to erratic policies.

Απίστευτο. Ή δημοσκόπηση τών ΝΕΩΝ γιά τό μεταναστευτικό έκανε φτερά σέ μερικές ώρες !!!

Τα "Νέα" η εφημερίδα του Λαμπράκη που άλλαξε το όνομα της γιατί στην κατοχή συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, (όπως και το αδερφάκι της το "Βήμα") συνεχίζει την παράδοση και κάνει ότι μπορεί για να το αποδείξει. Πριν λίγη ώρα ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ από την ηλεκτρονική του σελίδα "δημοσκόπηση" αναφορικά με την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στους αλλοδαπούς, μετά την σαρωτική επέλαση των ίδιων των αναγνωστών της -Ελλήνων γαρ- που φιλοδωρούσαν με ένα μεγάλο ΟΧΙ τις επιδιώξεις των Νεοταξιτών και των ντόπιων εγκάθετων και συνεργατών.

Πιθανόν η "δημοσκόπηση να επιστρέψει φιλοδωρημένη από τους διαχειριστές για να λάμψει η "αλήθεια" όπως την εννοούν οι "δημοκρατικές δυνάμεις", όμως με την κίνηση τους αυτή κάθε αξιοπιστία ενδεχομένου "αποτελέσματος" έχει κάνει φτερά. Η σκοπιμότητα τους πάνω από κάθε όσιο και ιερό, πέρα από φιλότιμο, απλά επιβεβιώνει το γνωστό... "Δεν έχει σημασία ποιός ψηφίζει, αλλά ποιός μετράει"...

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Εδώ και μερικές ημέρες έχει ξεκινήσει συζήτηση στο διαδίκτυο για την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να δώσει δικαίωμα ψήφου και ιθαγένεια σε ένα μεγάλο αριθμό αλλοδαπών.

http://dhmopshfisma.blogspot.com/

Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας

Διαβάστε ένα καταπληκτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο antibaro.gr σχετικά με την Ελληνική γλώσσα. Δεν θα σας πάρει πάνω από 5 λεπτά και θα συνειδητοποιήσετε το έγκλημα που γίνεται από όλα τα κόμματα σε ότι πιο πολύτιμο έχουμε: τη γλώσσα μας. Όπως είπε και ο George Orwell στο έργο του «1984», 'απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη'. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. Ότι ακριβώς δηλαδή πράττουν τα κόμματα στην Ελλάδα χρόνια τώρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εμπαιγμός από το να διατείνονται ότι η παιδεία είναι θέμα προϋπολογισμού και χρημάτων. Η παιδεία πάνω από όλα σημαίνει σεβασμός στη γλώσσα και σωστή εκμάθηση της στα σχολεία. Ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνουν σήμερα τα 'κώμα-τα'.


Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας

Αλέξανδρος Αγγελής
Αντίβαρο, Δεκέμβριος 2007

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά ότι όλες έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς, όσο το να πιστεύει ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου όλοι οι δρομείς να τερματίσουν ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατον. Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι κάτι πολύ απλό, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι τόσο πολύπλοκο όσο η γλώσσα. Δηλαδή μπορεί μια γλώσσα πρωτόγονου επιπέδου με 10 διαφορετικές λέξεις να έχει την ίδια αξία με μια γλώσσα τόσο σύνθετη όσο οι σημερινές; Ποιός λογικός άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν μια «γλώσσα» με ένα λεξιλόγιο από τριάντα λέξεις-κραυγές.

Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να υποβαθμίσει κάποιες γλώσσες, αλλά να αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια ότι δεν έχουν όλες οι γλώσσες την ίδια αξία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κάθε γλώσσα δεν έχει την αξία της). Υπάρχουν σήμερα περίπου 3.000 διαφορετικές γλώσσες (η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει σύστημα γραφής). Είναι σίγουρο ότι κάθε γλώσσα έχει την δική της αξία και πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι ώστε όλες οι γλώσσες να επιβιώσουν. Δυστυχώς πολλές γλώσσες έχουν ήδη εκλείψει και θα εκλείψουν και στο μέλλον, και αυτό είναι πραγματικά μια αμαρτία. Όσο αμαρτία είναι όταν εξαφανίζεται ένα είδος ζώου διότι και η γλώσσα κάτι τέτοιο είναι, ένας «ζωντανός» οργανισμός που εξελίσσεται και είτε επιβιώνει είτε χάνεται. Πρακτική δυστυχώς συνέπεια αυτού είναι να χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης πορείας, για την οποία δεν έχουμε ιδιαίτερα πολλές γνώσεις.

Για πολλούς μη-Έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία Ελληνικά) είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αυθαίρετες, αλλά βασίζονται σε κριτήρια αντικειμενικά σχετικά με την αξιολόγηση μιας γλώσσας. Παρακάτω θα περιγράψουμε μία σειρά από ιδιότητες τις Ελληνικής γλώσσας και θα αντιπαραβάλουμε κάποιες ξένες γλώσσες (συνήθως την Αγγλική, καθώς αυτή είναι η πιό διαδεδομένη) προς σύγκριση.

ΠΛΟΥΤΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ
Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρούν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη για αυτό». Φράση την οποίαν πρώτος είχε γράψει ο καθηγητής Όλιβερ Τάπλιν στο βιβλίο του «Ελληνικό πυρ». [10]
Ενώ η Αγγλική γλώσσα έχει, βάση του μεγάλου Αμερικανικού λεξικού Merriam-Webster, περίπου 166.724 λεξίτυπους (σύμφωνα με το ίδιο λεξικό 41.214 από αυτές τις λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικές, χωρίς να υπολογίζουμε τις σύνθετες και τις Ελληνογενείς) [10], η Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει ήδη, στην καταγραφή μέχρι λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, 1.200.000 λεξίτυπους. Το εντυπωσιακό αυτό νούμερο προκύπτει από το έγκριτο TLG (Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσης) το οποίο ακόμα δεν έχει τελειώσει την καταγραφή όλων των Ελληνικών κειμένων. Εκτιμάται μάλιστα από την διευθύντρια του TLG, κα Μαρία Παντελιά, ότι μόλις τελειώσει η καταγραφή θα έχουν αποθησαυριστεί ίσως μέχρι και 2.000.000 λεξίτυποι.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ Α. Κωσταντινίδη συγγραφέα των βιβλίων «Οι Ελληνικές λέξεις στην Αγγλική γλώσσα» και «Η οικουμενική διάσταση της Ελληνικής γλώσσης», πολλά λεξικά σταματούν την ετυμολογία της λέξης στην Λατινική ρίζα αγνοώντας το γεγονός ότι η πλειονότης των ίδιων των Λατινικών λέξεων έχουν Ελληνική ρίζα.

Πολλές Ομηρικές λέξεις σώζονται ακόμα και σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, και αυτές οι πάμπολλες λέξεις φυσικά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «αμιγώς Ελληνικών» που αναφέραμε νωρίτερα. Μία από αυτές τις λέξεις είναι το γνωστό «kiss». Ακούγεται αστεία σαν δήλωση ότι είναι στην ουσία Ελληνική λέξη ε; Και όμως, στα Αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» είναι «κυνέω / κυνώ», εξ’ ού και το προσκυνώ (σημαίνει κάνω ένα βήμα μπροστά και δίνω ένα φιλί). Στην προστακτική το ρήμα γίνεται «κύσον με», δηλαδή «φίλησε με», όπως θα είπε και η Πηνελόπη στον Οδυσσέα όταν τον είδε να επιστρέφει στην Ιθάκη. Στα Αγγλικά θα λέγαμε «kiss me». Ο βαθμός ομοιότητας των δύο φράσεων δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων.» [12] ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρεί αυτές που χρειάζεται.».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων.»

Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βάλουμε και παραπάνω από μια πρόθεση μπροστά από μία λέξη, ακριβώς όπως περιγράφει ο Γάλλος φίλος μας. Παραδείγματα συνδυασμών πολλαπλών προθέσεων με λέξεις που να δημιουργούν νέες λέξεις υπάρχουν άπειρα. Αντικαταβάλλω, επαναδιατυπώνω, αντιπαρέρχομαι, ανακατασκευάζω κτλ.

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο». [7] Ποιά άλλη γλώσσα στον κόσμο θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνο λέξη τόσα πολλά και υψηλά νοήματα; Και όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι, «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ, περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Ο Godefroi Herman, ο Γάλλος μεταφραστής των Διονυσιακών του Νόννου, ομολογεί «Πόσες φορές μεταφράζοντας δεν ανέκραξα όπως ο Ρονσάρ: Πόσο είμαι περίλυπος που η γλώσσα η Γαλλική δεν δημιουργεί λέξεις όπως η Ελληνική... ωκύμορος, δύσποτμος, ολιγοφρονείν...».

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Στα Αγγλικά το ρήμα και το ουσιαστικό συχνά χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια λέξη π.χ. «drink» που σημαίνει και «ποτό» και «πίνω». Επιπλέον τα ονόματα δεν έχουν κλίσεις, για παράδειγμα στα Ελληνικά λέμε «Ο Θεός, του Θεού, τω Θεώ, τον Θεό, ω Θεέ» ενώ στα Αγγλικά έχουμε μια μόνο λέξη για όλες αυτές τις έννοιες, το «God». Είναι προφανές λοιπόν, ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» σαν αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιές» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική. Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι...) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρείς επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, πρβλ π.χ.: “σι” = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω... «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω....» [1]. Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσαν να υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τονισμοί για μία μονοσύλλαβη λέξη, ώστε να διαχωρίσουν φωνητικά όλες οι πιθανές της έννοιες. Αλλά ακόμα και να υπάρχει, πως είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται για αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο (=λωπή) μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ’ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει. Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα. Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη. Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δεί ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άπειρα παραδείγματα τέτοιου είδους υπάρχουν, σχεδόν ολόκληρο το λεξικό της Ελληνικής.

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Για αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πεί «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο.»
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γή / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο...

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση. Ο άνθρωπος στα Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). Πόσο σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση ατελείωτων φιλοσοφικών συζητήσεων. Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κυττάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για τους Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους... Υπάρχουν και άλλα παρόμοια παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια γλώσσα που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει τα ίδια υψηλά νοήματα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. [16] Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιό προηγμένος είναι ο πολιτισμός ενός έθνους, τόσο πιό πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι οι λέξεις της γλώσσας... Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και διεγείρομε συναισθήματα... Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του... είναι ο πιό αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής του συνέχειας.»

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς
θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα
ποταμάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω Ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
Μεταξύ τους με μουσική.»

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πεί ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει.»

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες» όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξ’ άλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». Και δεν είναι τυχαίο που απομνημονεύουμε ευκολότερα ένα ποίημα παρά μια σελίδα πεζογραφήματος. Και όπως ακριβώς έλεγαν και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, η Ελληνική γλώσσα θα παραμένει «η ευπρεπεστάτη των γλωσσών και η γλυκυτέρα εις μουσικότητα».

Άλλος ξένος καθηγητής, ο Στέφεν Ντόιτς, διαπιστώνει έκθαμβος ότι μέσα από τους στίχους του Ομήρου αναδύεται μουσική «Είναι τόσο έντεχνα συντεθειμένοι, ώστε απολαμβάνοντας την ανάγνωση απολαμβάνεις και την μουσική.». Και ο Ζάκ Μπουσάρ, Καναδός καθηγητής γράφει ότι «Η απαγγελία σέβεται τα μακρά και τα βραχέα φωνήεντα, δηλαδή το καλούπι του εξαμέτρου», και αναλύει «πως η ψιλή και η δασεία, η περισπωμένη και η οξεία, η μακρόχρονη λήγουσα και τα βραχύχρονα φωνήεντα... γίνονται νότες.».

ΑΥΤΟΦΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν τις ρίζες τους στα Λατινικά. Αυτό που ίσως μερικοί να αγνοούν είναι ότι τα ίδια τα Λατινικά έχουν βασιστεί πάνω στα Ελληνικά. Από το ίδιο το αλφάβητο (οι Ρωμαίοι πήραν αυτούσιο και απαράλλακτο το Χαλκιδικό αλφάβητο) μέχρι και την πλειοψηφία του λεξιλογίου.

Πριν ο Κικέρων, ο δημιουργός ουσιαστικά της Λατινικής γλώσσας, έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσει, οι Ρωμαίοι είχαν μερικές εκατοντάδες μόνο λέξεις με αγροτικό, οικογενειακό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Όταν επέστρεψε στην Ρώμη, πήρε μαζί του κάποιες χιλιάδες Ελληνικές λέξεις δηλωτικές πολιτισμού και ένα «κλειδί» με το οποίο πολλαπλασίασε την αξία και την σημασία τους. Το «κλειδί» αυτό ήταν οι προθέσεις.

Για του λόγου το αληθές, να αναφέρουμε ότι το ιστορικό αυτό γεγονός το έχει τονίσει και ο διάσημος Γάλλος γλωσσολόγος Meillet «Τα Λατινικά ως λόγια γλώσσα, είναι ανάτυπο των Ελληνικών. Ο Κικέρων μεταφέρει στην Λατινική, την Ελληνική ρητορική και φιλοσοφία. Ο Χριστιανισμός ακολούθως συνετέλεσε και αυτός στην επίδραση των Ελληνικών επί των Λατινικών. Το Λατινικό λεξιλόγιο είναι μετάφραση του αντιστοίχου Ελληνικού, και για αυτό τα Λατινικά δεν παραμέρισαν τα Ελληνικά στην Ανατολή. Διότι η μίμηση δεν είχε αρκετό γόητρο ώστε να αντικαταστήσει το πρωτότυπο.».

Μόνο και μόνο όσον αφορά τους επιστημονικούς όρους, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των λέξεων είναι Ελληνικές, οι ξένες γλώσσες στην κυριολεξία θα κατέρρεαν χωρίς την Ελληνική. Η Ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα η οποία είναι πραγματικά αυτόφωτη χωρίς να εξαρτάται από καμία άλλη. Δύο εκ του πλήθους ξένων επιστημόνων που το έχουν διαπιστώσει αυτό είναι οι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu. Στο βιβλίο τους «Οι Ελληνικές ρίζες στην Γαλλική γλώσσα» διαβάζουμε «Η κατανόηση της δικής μας γλώσσης, η εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της – να ποιά είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις Ελληνικές ρίζες. Οι Ελληνικές ρίζες δίνουν στην Γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως της παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας, η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας.»

Υπάρχουν ακόμα σοβαρές απόψεις έγκριτων ξένων επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι μέχρι και τα Σανσκριτικά (αρχαία Ινδικά) προέρχονται από τα Ελληνικά. «Ο πρώτος ο οποίος παρετήρησε αυτήν την ομοιότητα των ριζών είναι ο Φ. Μπάγιερ (1690-1738), καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρουπόλεως, καταλήγοντας στα συμπέρασμα ότι τα σανσκριτικά προέρχονται από τα Ελληνικά.» συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει στα τέλη του περασμένου αιώνος και ο Γερμανός Βορρ. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού «Halcon – Ιέραξ» μας λέει «Συγκρίνοντας καλά την Σανσκριτική με την αρχαία Ελληνική, εύκολα αντιλαμβανόμεθα ότι η Ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επί πλέον όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι και μεγαλυτέρας γλωσσικής αξίας. Η δε σύνταξις καθ’ υπόταξιν είναι καθαρά Ελληνική.».

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε με την εκστρατεία του, εκτός όλων των άλλων, και να «συναγωνιστεί» τους Έλληνες που είχαν εκστρατεύσει στην Ανατολή πριν από αυτόν, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο δηλαδή. Τα «Διονυσιακά» του Νόννου, έπος το οποίο περιγράφει την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες (αντίστοιχο με αυτά του Ομήρου), σώζεται μέχρι σήμερα. Ακόμα και κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία, διασώζονται απο του ιστορικούς της εποχής στοιχεία που επαληθεύουν την πανάρχαια παρουσία των Ελλήνων στις Ινδίες (Παράρτημα Ε).

Επειδή μπορεί κάποιος να σκεφτεί σε αυτό το σημείο ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι Φοινικικής προελεύσεως, να αναφέρουμε απλά ότι τέτοιες αντιεπιστημονικές θεωρίες είναι προ πολλού ξεπερασμένες καθώς η αξιοπιστία τους έχει κλονιστεί σοβαρά από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι η ύπαρξη των ευρημάτων αυτών δεν αναφέρεται πουθενά στα Ελληνικά (;) σχολεία, όπου προβάλλεται ως δεδομένη και αδιαμφισβήτητη η θεωρία της Φοινικικής προελεύσεως.

Ένα από τα καρφιά στο φέρετρο της θεωρίας αυτής είναι και το κεραμικό θραύσμα που βρέθηκε στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων από τον Αρχαιολόγο Α. Σαμψών. Χρονολογήθηκε το 5.500-6.000 π.Χ. και φέρει καθαρά πάνω του εγχάρακτα τα γράμματα Α, Δ και Υ. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Φοίνικες πρωτοεμφανίστηκαν στην ιστορία το 1.300 π.Χ. Και αυτό το εύρημα δεν είναι «μόνο» του. Τα γράμματα Μ, Ν, Κ, Χ, Ξ, Π, Ο, και Ε διακρίνουμε σε πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου τα οποία είναι της 3 π.Χ. χιλιετίας. Επιπλέον υπάρχει και η λίθινη σφραγίδα των Γιαννιτσών που ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου η οποία χρονολογείται την 5 π.Χ. χιλιετία. Ακόμη η επιγραφή του Δισπηλιού που ανεσύρθη από τον καθηγητή Γ. Χουρμουζιάδη χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη γραφή του κόσμου, αφού χρονολογήθηκε από τον «Δημόκριτο» βάσει της μεθόδου του «άνθρακα 14» με απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π.Χ. Τέλος να αναφέρουμε τον δίσκο της Φαιστού ο οποίος χρονολογείται (με τις πιο συντηρητικές απόψεις) στο 1.700 π.Χ. και φέρει σύμβολα τα οποία όμως είναι τυπωμένα με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), και για αυτόν τον λόγο το εύρημα αυτό αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας του κόσμου. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε πηλός εξαιρετικής ποιότητος εις τον οποίον αφού απετυπώθησαν οι χαρακτήρες ο δίσκος εψήθη.

Το 1989, στο υπ αριθ. 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το οποίο εκδίδει το πανεπιστήμιο της Ινδιάνας, ο καθηγητής Πωλ Φώρ ανακοινώνει ότι στην Ιθάκη του 2.700 π.Χ. μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Με την βοήθεια χαραγμένης εικόνας πλοίου επάνω στο όστρακο και σε σύγκριση με την ήδη αποκρυπτογραφημένη Γραμμική Γραφή Β’ ο καθηγητής Φώρ κατώρθωσε να διαβάσει «Νύμφη με έσωσε». Εδιάβασε ακόμα, αναγνωρίζοντας αριθμητικά και συλλαβές «Ιδού εγώ ο Αρεάδης δίδω εις την άνασσα Θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα...». [6] Σημειωτέον ότι ακόμα και σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο ούτως ή άλλως μόνο και μόνο βάσει της κοινής λογικής είναι αδύνατον).

Εις την Ελληνικήν γλώσσα τέλος παρατηρούνται όλα τα γλωσσολογικά φαινόμενα, πχ. αφομοίωση (είς φθόγγος γίνεται όμοιος με άλλον), εναλλαγή (χρησιμοποίηση άλλου φθόγγου αντ’ άλλου), συγχώνευση (ενοποίηση πολλών φθόγγων), ανομοίωση (αποβολή του ενός εκ των δύο ομοίων φθόγγων της ιδίας λέξεως), ανταλλαγή (αμοιβαία αλλαγή φθόγγων) κλπ κλπ.
Ορισμένοι μάλιστα ήχοι όπως το Γ το Δ το Θ το Χ και το Ψ αποτελούν πολύ μεταγενέστερη και αποκλειστικά Ελληνική επινόηση, αφού δεν τους συναντάμε σε άλλη γλώσσα έστω και αν περιέχονται στις δανεισμένες Ελληνικές λέξεις.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρείς φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη απο το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ. [13]. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πεί ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πεί «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή απατά.». Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.».

Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους. Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρόλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα. Τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εδώ είναι πραγματικά αμέτρητα.

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική... Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο. Παρόλα αυτά η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου. Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Ένα μικρό πείραμα
Ο γνωστός τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος έχει διαπιστώσει ότι η προφορά των μακρών και των βραχέων φωνηέντων είναι εγγενής και αυθύπαρκτη στην Ελληνική γλώσσα, παρά την κακοποίηση που έχει υποστεί αυτή με την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων. Όπως περιγράφει και ο ίδιος:
«Έδωσα σε έναν ανύποπτο νέο που παρευρίσκετο στο στούντιο να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ώς επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Μαγνητοφωνήσαμε τις φράσεις 1. Είναι ακριβός αυτός ο αναπτήρας και 2. Ναί, ακριβώς αυτό ήθελα να πω. Ελάχιστη διαφορά στο αυτί, ο ηχολήπτης μόνο επέμενε ότι το δεύτερο ήταν κάπως πιο φαρδύ. Τότε συνδέσαμε τον παλμογράφο. Το διάγραμμα του επιρρήματος που γράφεται με ωμέγα είναι πολύ πλουσιότερο. Καταπληκτικό!
Ο παλμογράφος μου φάνηκε σαν μια σκαπάνη που κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί 2.300 χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν.»
Άλλωστε η ίδια η γλώσσα είναι ξεκάθαρη. Το «όμικρον» είναι «ο» αλλά μικρό, ενώ το «ωμέγα» είναι και αυτό μεν «ο», είναι μέγα όμως, σαν δύο όμικρον μαζί, και ακόμα και το σύμβολό του είναι πραγματικά σαν δύο όμικρον κολλημένα. Μέγα και σε διάρκεια λοιπόν. Για αυτό όταν θέλουμε να γράψουμε το επιφώνημα θαυμασμού «πω πω» χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ωμέγα και όχι το όμικρον. Γραμμένο με όμικρον φαίνεται γελοίο.
Πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία του πειράματος αυτού. Είναι εκτός όλων των άλλων και μια τρανταχτή απόδειξη για την συνέχεια της Ελληνικής φυλής, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραμείνει στην γλώσσα μόνο περνώντας την γλώσσα από τον γονέα στο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση θα είχε χαθεί.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ; Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανεκάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...». Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»...

Φυσικά δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, απο την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιάς μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δαναϊς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

Η ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
Στα Ελληνικά υπάρχει μία μεγάλη ελευθερία ως προς τον σχηματισμό προτάσεων. Για παράδειγμα η φράση «Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα» μπορεί να διατυπωθεί με τους εξής 6 διαφορετικούς τρόπους:

Ο κλέφτης άρπαξε την τσάντα
Ο κλέφτης την τσάντα άρπαξε
Άρπαξε την τσάντα ο κλέφτης
Άρπαξε ο κλέφτης την τσάντα
Την τσάντα άρπαξε ο κλέφτης
Την τσάντα ο κλέφτης άρπαξε

Η σημασία αυτού δεν είναι καθόλου μικρή. Πρώτα από όλα μπορούμε με τις ίδιες ακριβώς λέξεις να τονίσουμε διαφορετικά πράγματα, αποδίδοντας πιό ακριβείς έννοιες / νοήματα. Για παράδειγμα όταν ξεκινάμε την φράση με την λέξη «άρπαξε» τότε δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην πράξη, ενώ αν ξεκινήσουμε με την λέξη «την τσάντα» τότε δίνουμε έμφαση στο αντικείμενο. Μπορούμε να εκφράσουμε καλύτερα τις σκέψεις μας και τον ψυχικό μας κόσμο. Έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιλογή, δεν μας περιορίζει η γλώσσα βάζοντάς μας σε καλούπια.
Δεύτερον, μπορούμε να μεταβάλλουμε την ηχητική εκφορά της κάθε φράσεως, ανάλογα ίσως και με τα συμφραζόμενα, ώστε να παράγεται κάθε φορά το πιό επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η ιδιότητα της γλώσσας, έχει άμεση επίδραση σε κάτι που αναφέραμε νωρίτερα, στην μουσικότητά της.

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ
Αυτό που οι Έλληνες και ο Όμηρος εγνώριζαν προ αμνημονεύτων ετών, έρχεται να το επιβεβαιώσει η σημερινή επιστήμη. Η εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή» (Παράρτημα Δ) δημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά». Δηλαδή αυτό που καταγράφει ο Ιάμβλιχος «Χρήσθαι δε και Ομήρου και Ησιόδου λέξεσιν εξειλεγμέναις προς επανόρθωσιν» και ο Πλούταρχος στο «Δια μουσικής ιάσασθαι». [7] Η έρευνα αυτή, η οποία υποστηρίζει ότι το να απαγγέλει κανείς στίχους του Ομήρου κάνει καλό στην καρδιά, έχει δημοσιευτεί από τα έγκριτα ξένα περιοδικά «American Journal of Physiology», «Scientific American» και «Time».

Εκτός από την καρδιά, τα αρχαία Ελληνικά φαίνεται να κάνουν καλό και στις περιπτώσεις δυσμάθειας, όπως διαβάζουμε στο άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή» (Παράρτημα Γ). Στο άρθρο υπάρχει βέβαια ένα λάθος που επισημαίνεται απο δελτίο τύπου του «Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου»: τα αποτελέσματα της έρευνας δεν αφορούν δυσλεξία αλλά δυσμάθεια. Τριετής έρευνα που διεξήχθη από το «Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο» [19] δείχνει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν αρχαία Ελληνικά έχουν σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα άλλα παιδιά όσον αφορά δοκιμασίες στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων, μνήμη εικόνων και συναρμολόγηση αντικειμένων. Τα παιδιά και των δύο ομάδων αξιολογήθηκαν με τις ίδιες δοκιμασίες τόσο πριν όσο και μετά από τα μαθήματα των αρχαίων Ελληνικών.

ΕΙΔΗ ΓΡΑΦΗΣ
Σήμερα είναι γνωστές τρείς κατηγορίες γραφής, στις οποίες μπορούν να υπαχθούν όλες οι γνωστές γλώσσες του κόσμου. Η ιερογλυφική, η συλλαβική και η αλφαβητική. Μιλάμε πάντα για γλώσσες γραφής και ομιλίας και όχι για νοηματικές, οι οποίες και δεν ενδιαφέρουν το παρόν κείμενο.

• Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ιερογλυφικές. Είναι οι γραφές στις οποίες κάθε λέξη είναι και ένα ιδεόγραμμα. Είναι προφανές ότι αποτελούν την απλούστερη μορφή γραφής, χρειάζεται όμως να επινοηθεί ένα σύμβολο για κάθε έννοια. Για τον λόγο αυτό οι ιερογλυφική είναι η πρώτη γραφή που επινόησε ο άνθρωπος.

• Στην δεύτερη ανήκουν οι συλλαβικές γραφές, στις οποίες υπάρχει ένα σύνολο από συλλαβές οι οποίες και αποτελούν τις λέξεις. Παράδειγμα τέτοιας γραφής είναι η περίφημη Γραμμική Β΄, όπου κάθε συλλαβή αποτυπώνεται με ένα διαφορετικό σημείο-σύμβολο (88 συνολικά σημεία). Οι συλλαβικές γραφές ήταν το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της γλώσσας. Αποτέλεσε σαφή βελτίωση αυτής των ιδεογραμμάτων και πρόδρομος της αλφαβητικής γραφής.

• Τέλος έχουμε την Τρίτη κατηγορία, την αλφαβητική / φθογγική γραφή, την οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η ευελιξία και ακρίβεια τούτης στην απόδοση των νοημάτων, σε σχέση με τις δύο προαναφερθείσες κατηγορίες, είναι χαρακτηριστική. Σε όλες τις γραφές τέτοιου τύπου χρειάζονται το πολύ 30 γράμματα, συνδυασμοί των οποίων μπορούν να αποτυπώσουν την οποιαδήποτε λέξη και έννοια.

Μπορεί κάποιος σε αυτό το σημείο να αναρωτηθεί, λοιπόν, για ποιόν λόγο αναφέρουμε την γραφή ενώ το θέμα μας είναι η γλώσσα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Το σύστημα γραφής έχει άμεση επίδραση στην ίδια την γλώσσα. Για παράδειγμα όταν στην Κινεζική αντιστοιχεί ένα μόνο σύμβολο σε πολλές έννοιες (π.χ. «σι» μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από τις ακόλουθες λέξεις «γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ.»), αυτό έχει ως συνέπεια να επηρεάζεται και ο προφορικός λόγος. Μια γλώσσα για να θεωρείται σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρίζεται εκτός των άλλων και από ακριβολογία. Δεν μπορεί να αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε και να παραπέμπει αυτόν που τη χρησιμοποιεί στα συμφραζόμενα μιάς λέξης για να καταλάβει το νόημά της.

Έχοντας λοιπόν υπ όψιν όλα αυτά, μπορούμε αμέσως να διαπιστώσουμε ότι μια γλώσσα σαν την παραδοσιακή Κινεζική, είναι σαφώς μικρότερης γλωσσικής αξίας από τις υπόλοιπες γλώσσες του πολιτισμένου κόσμου. Ιδιαίτερα η έλλειψη της πρακτικότητάς της έχει γίνει φανερή και στους ίδιους τους Κινέζους που την χρησιμοποιούν. Το ότι η κάθε λέξη είναι ένα ιδεόγραμμα, σημαίνει ότι υπάρχουν 50.000 ιδεογράμματα τα οποία είναι παντελώς αδύνατον να μάθει κανείς. Ακόμα και οι πιο επιφανείς Κινέζοι ακαδημαϊκοί δεν γνωρίζουν όλα τα ιδεογράμματα της γλώσσας τους. Αντίθετα μια γλώσσα σαν την δική μας μπορεί να αποτυπώσει κάθε πιθανή λέξη χρησιμοποιώντας συνδυασμούς μόλις 24 συμβόλων. Επιπλέον η γλώσσα αυτή καταντάει ένα εξοντωτικό τεστ μνήμης, αντί σαν τις Ευρωπαϊκές να είναι ένα εργαλείο που να ακονίζει το μυαλό.

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο η Ελληνική γλώσσα έχει περάσει και από τα τρία αυτά στάδια στην μακραίωνη πορεία της. Αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πολλά. Και αυτό διότι αναγκάστηκε να εξελιχθεί από μόνη της, χωρίς βοήθεια από κάποια άλλη γλώσσα, αφού δεν υπήρχε ισάξια ή ανώτερη γλώσσα από την οποία να μπορεί να δανειστεί στοιχεία.



ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Στην παρούσα μελέτη, έχουν αναφερθεί σχόλια για την γλώσσα μας κυρίως (για ευνόητους λόγους) ξένων συγγραφέων. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σχόλια από ένα σωρό Έλληνες συγγραφείς καθώς αμέσως το κείμενο θα χαρακτηριστεί ρατσιστικό, φασιστικό, ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει κάποια στιγμή αυτή η ξενομανία να σταματήσει. Αν πεί κάτι πρώτα Έλληνας δεν του δίνουμε σημασία, ενώ αν πεί το ίδιο ακριβώς πράγμα ξένος τότε αλλάζει το πράγμα και ναί, να το πάρουμε στα σοβαρά. Τέλος, αν κάποιος επιθυμεί να αντικρούσει ή να υποβαθμίσει την μελέτη αυτή, τότε να ξέρει πως θα πρέπει πρώτα να το κάνει για τον Γκαίτε, τον Βολταίρο και ένα σωρό παγκοσμίως αναγνωρισμένα πνεύματα (Παράρτημα Α). Αναρωτηθείτε το εξής: Εκείνοι τι λόγο έχουν για να εκθειάσουν την δική μας γλώσσα;


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ
Στο έργο «Σύντομη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσημου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται με σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.
Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει:

«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα.»

Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος είχε πεί «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»

Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»

Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πεί «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»

Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)
«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»

Διάλογος του Γκαίτε με τους μαθητές του:
-Δάσκαλε τι να διαβάσουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ;
-Τους Έλληνες κλασικούς.
-Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε;
-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.

Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.)
«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»

Χάμφρεϋ Κίττο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968)
«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»

Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, 1995)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.»

R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Λονδίνου)
«Φυσικά δεν είναι μόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευματική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόμα και σήμερα επιστρέφουμε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονομιά για να βρούμε ερεθίσματα και ενθάρρυνση.»

Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.»
«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»

Ερρίκος Σλήμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)
«Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» (Ο Σλήμαν μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου).
Γεώργιος Μπερνάρ Σώ (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950) «Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»
Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)
«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.»

Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός)
«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.»

Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia)
«Το αλφάβητον μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μίαν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης είς παραγράφους... είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»

Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς)
«Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουμενική.»
«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»

Μπρούνο Σνέλ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»
Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοσιν του πολιτισμού)
«Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»

Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης)
«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μιάς και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»

Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε μαθήματα αρχαίων Ελληνικών προς το αναγνωστικό κοινό, για δημοσίευση στην εφημερίδα «Daily Telegraph»)
Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μιά θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα.»

Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ)
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μιά δόξα, δηλαδή μιά γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»

Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης)
«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»

Max Von Laye (Βραβείον Νόμπελ Φυσικής)
«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.»

E, Norden (Μεγάλος Γερμανός φιλόλογος)
«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.»

Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20ου αιώνος)
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.»

David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)
«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»

Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’)
«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»
R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)
«Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πνευματικό πολιτισμό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς [...]. Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.»

Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)
«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μιά γλώσσα...»

Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)
«Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική.»

D’Eichtal (Γάλλος συγγραφεύς)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιάς γλώσσης διεθνούς... εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού... η οποία όχι μόνον δεν υπήρξε ξένη προς ουδεμία από τις μεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στις επιστήμες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – προς ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η μήτρα... Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες...»

Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997)
«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολλάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.»

Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)
«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ
Νίκος Γκάτσος
«Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας
Να χάσει την λαλιά του
Και να γίνει μισέλληνας
Από την αμυαλιά του.»

Γιώργος Σεφέρης
«Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
Πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών
Μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;»


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)
«Aρχαία Eλληνικά κατά δυσλεξίας»
Tης Αλεξάνδρας Kασσίμη
H εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Ινστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας. Τα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα». Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά». Οι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Ελληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη. «Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο. H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Αττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Τα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.
Ημερομηνία : 28-10-2005
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» (14/08/2004)
«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»
Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η απαγγελία της Οδύσσειας
και της Ιλιάδας συγχρονίζει αναπνοή και παλμούς
«Ο Όμηρος κάνει καλό στην καρδιά», ισχυρίζονται Ευρωπαίοι επιστήμονες, παραπέμποντας στην αφηγηματική τεχνική του μεγάλου αρχαίου επικού και στις επιδράσεις που μπορεί να έχουν τα έργα του όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» υποστηρίζεται ότι ο ξεχωριστός ρυθμός, ο λεγόμενος δακτυλικός εξάμετρος, το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της «Οδύσσειας» και της «Ιλιάδας», επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.
Αργές ανάσες
Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, με την απαγγελία στίχων υπό αυτήν την μορφή μπορούν να επιτευχθούν αργές ανάσες που βοηθούν τόσο στην καρδιακή λειτουργία όσο και στην σωστή αναπνοή. Παρακολουθώντας συστηματικά τις αντιδράσεις του οργανισμού 20 ατόμων κατά την διάρκεια απαγγελίας στίχων από την Ομηρική «Οδύσσεια», ανακάλυψαν μια εκπληκτική επίδραση στον συγχρονισμό των αναπνοών και των καρδιακών παλμών. «Είναι προφανές ότι το εξάμετρο βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να βρεί τον δικό του σωστό ρυθμό», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Θεωρείται μια ανακάλυψη ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για την κατανόηση των μηχανισμών που βοηθούν στην λειτουργία της καρδιάς και της αναπνοής όσο και για την θεραπεία καρδιακών παθήσεων.
Σωστός τονισμός
Όπως έχει αποδειχθεί, επιδρούν θετικά κυρίως στο κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς όταν κάποιος τα απαγγέλλει με τον σωστό τρόπο η αναπνοή του περιορίζεται σε έξι εισπνοές το λεπτό, κάτι που βοηθά την καρδιά να λειτουργεί αποτελεσματικά. Άλλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απαγγελία τους μειώνει την πίεση και ευνοεί την αποτελεσματική λειτουργία των πνευμόνων. Όσο για τα Ομηρικά έπη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάσει κανείς και τους 12.000 στίχους της «Οδύσσειας», αρκεί να απαγγείλει λίγες στροφές περπατώντας και ακολουθώντας τον τονισμό των συλλαβών.
Hμερομηνία : 28-10-2005
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ
«Λένε ότι στην περιοχή από την οποία πέρασε ο Αλέξανδρος, ανάμεσα στους ποταμούς Ινδό και Κωφήνα, υπήρχε μία πόλη που λεγόταν Νύσα. Την είχε χτίσει ο Διόνυσος όταν εκστράτευσε εναντίον των Ινδών.» βιβλίο Ε σελ 27
«Βασιλιά, οι Νυσίοι σε παρακαλούν να σεβαστείς τον Διόνυσο και να τους αφήσεις ελεύθερους και ανεξάρτητους. Όταν ο Διόνυσος υποδούλωσε τους Ινδούς και στράφηκε πίσω προς την Ελληνική θάλασσα, έχτισε, αφήνοντας εδώ τους απόμαχους στρατιώτες του που συμμετείχαν στην λατρεία του, αυτήν την πόλη για να θυμίζει την περιπλάνησή του και την νίκη του. Έτσι και εσύ ο ίδιος έχτισες την Αλεξάνδρεια στον Καύκασο και την άλλην Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο, καθώς μάλιστα έχεις ήδη χτίσει πολλές πόλεις και προτίθεσαι να χτίσεις κι άλλες, έχεις δείξει μεγαλύτερη δραστηριότητα από τον Διόνυσο. Ο Διόνυσος έδωσε στην πόλη μας το όνομα της τροφού του, της Νύσας, και ονόμασε ολόκληρη την περιοχή Νυσαία. Το βουνό που βρίσκεται κοντά στην πόλη, ο Διόνυσος το ονόμασε Μηρό, διότι κατά την παράδοση ο ίδιος κυοφορήθηκε στον μηρό του Δία. Από τότε η πόλη μας είναι ελεύθερη, εμείς οι ίδιοι ανεξάρτητοι και τα πολιτικά μας ήθη ήρεμα. Και σου έχω και άλλη μία απόδειξη ότι ο Διόνυσος έχτισε την πόλη μας, από όλη την Ινδία μόνο σε εμάς φυτρώνει κισσός.» (Ο κισσός ήταν το ιερό φυτό του Διονύσου) βιβλίο Ε σελ 29
«Ανέβηκε στο βουνό που λεγόταν Μηρός με τους εταίρους ιππείς και το άγημα του πεζικού και το βρήκε κατάφυτο από κισσό [...] Οι Μακεδόνες αντίκρυσαν με βαθιά ευχαρίστηση τον κισσό διότι είχαν καιρό να δούνε (δεν υπάρχει στην Ινδία κισσός, όπως δεν υπάρχουν και αμπέλια).» βιβλίο Ε σελ 29
«Οι Νυσσαίοι όμως δεν είναι Ινδοί. Ίσως να είναι απόγονοι των Ελλήνων εκείνων που ακολούθησαν τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στην Ινδία και δεν μπορούσαν πια να πολεμήσουν.» Ινδική σελ 113
«...το ότι οι Ινδοί πηγαίνουν στην μάχη κάτω από τον ήχο τυμπάνων και κυμβάλων, και η εσθήτα τους είναι κατάστικτη, όπως των βάκχων του Διονύσου.» Ινδική σελ 123

Στον Όλυμπο είναι ο θρόνος του Δία

Στον Όλυμπο είναι ο θρόνος του Δία...και στο Σινά ο θρόνος του Γιαχβέ.

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος στην ομιλία του στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στο Σπαρμό, στον Όλυμπο, απευθυνόμενος στο ποίμνιο, ανάμεσα στο οποίο βρίσκονταν και πολλοί αιρετοί άρχοντες και εκπρόσωποι της Πολιτείας, είπε μεταξύ άλλων:

«εδώ είμαστε μεταξύ ουρανού και γης, αισθανόμαστε πιο κοντά στον Θεό. Στον Έναν και μοναδικό Θεό μας και φυσικά όχι στον Δία. Εδώ είναι ο θρόνος του Θεού... Ήρθαμε στον γηραιό Όλυμπο, όπου οι αρχαίοι πρόγονοί μας εφαντάζοντο την παρουσία των θεών τους. Έχει περάσει πια στην ψυχή του λαού μας το οριστικό τέλος της θλιβεράς παρενθέσεως της ειδωλολατρίας, παρά τας κωμικάς οψίμους προσπαθείας ορισμένων να εγείρουν εσχάτως θέμα αναβιώσεως τής, όπως την αποκαλούν, θρησκείας των Ελλήνων. Οι Έλληνες έχουν θρησκεία. Όχι το ουδέποτε υπάρξαν δωδεκάθεο, αλλά θρησκεία αληθινή, μεμαρτυρημένην, ζώσαν, σφριγώσαν, σώζουσα... Ηκούσαμεν και ένα εκ των συνοδών ημών να υποτονθορύζει (σ.σ. μουρμουρίζει) καθ’ οδόν τους στίχους γνωστού άσματος: “αφού στον Όλυμπο οι θεοί τ’ αποφασίσανε, δώσαν στο κρύο τα κλειδιά και αυτοκτονήσανε”… Η εν Τριάδι Μονάς της Ζωής… απεσκυβάλισε τον δωδεκάθεον μύθον εις τον ασφοδελόν λειμώνα του εξωτέρου σκότους».

Τα παραπάνω λόγια είναι δείγμα της χριστιανικής μισαλλοδοξίας και αλαζονείας. Είναι δείγμα ανθελληνισμού και βυζαντινισμού. Ο θεοκράτης Βαρθολομαίος προκάλεσε με αυτά τα λόγια όσους νιώθουν Έλληνες, απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, του Σωκράτη, του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, και μάλλον ικανοποίησε όσους νιώθουν Χριστιανοί, απόγονοι του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Αυνάν.

Απ’ τα λεγόμενά του φαίνεται πως τρέφει μεγάλο μίσος για την Ελληνική Θρησκεία, τη θρησκεία των προγόνων μας, αφού μιλάει για “θλιβερή παρένθεση της ειδωλολατρίας”. Εμείς οι Έλληνες δεν δεχόμαστε πως ήταν θλιβερή παρένθεση αλλά ούτε και ειδωλολατρία. Οι πρόγονοί μας έκαναν τους θεούς τους καθ’ ομοίωσίν τους, ανθρώπινους και ωραίους. Δεν λάτρευαν ζώνες, εικόνες, κρανία, οστά και πτώματα. Γνωρίζει πολύ καλά κι ο ίδιος πως κάποιοι άλλοι τα λατρεύουν αυτά και μάλιστα με το αζημίωτο. Κάποιοι άλλοι είναι ειδωλολάτρες. Ήρθε στη χώρα του ξένιου Δία, τον υποδέχτηκαν με τυμπανοκρουσίες και κωδωνοκρουσίες, του παρουσίασαν όπλα, τον φιλοξένησαν, κι εκείνος καθύβρισε τη Ελληνική Θρησκεία, τη μυθολογία μας, την ιστορία μας. Δυστυχώς, κανείς δεν αντέδρασε. Κανείς μέχρι τώρα δεν απάντησε στις ύβρεις του. Επικράτησε η σιωπή των αμνών.

Ο κ. Βαρθολομαίος πρέπει να γνωρίζει πως οι θεοί του Ολύμπου υπάρχουν στο βαθμό που υπάρχει κι ο δικό του θεός, είναι τόσο αληθινοί όσο κι ο Γιαχβέ. Ποτέ δεν αποφάσισαν να παραδώσουν τα κλειδιά και να αυτοκτονήσουν. Αυτά τα λένε οι ανθέλληνες της κουστωδίας του και ο ίδιος. Είναι όμως σίγουρο πως κάποιοι αποφάσισαν να τους “δολοφονήσουν”, κι αυτοί είναι οι χριστιανοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι καλόγεροι κι οι παπάδες που κατέστρεψαν τα ιερά τους. Οι Έλληνες έγιναν χριστιανοί, όχι γιατί θεώρησαν καλύτερη τη νέα θρησκεία, αλλά γιατί απειλούνταν η ζωή τους. Όσοι αντιστέκονταν σφαγιάζονταν. Η χριστιανική θρησκεία επιβλήθηκε όχι δια της αγάπης αλλά “διά πυρός και σιδήρου”. Ο αναγκαστικός εκχριστιανισμός των Ελλήνων κράτησε πολλά χρόνια. Ακόμα και τον 10ο μ.Χ. αιώνα υπήρχαν στην Πελοπόννησο ( Μάνη) λάτρεις των Θεών του Ολύμπου, γι’ αυτό στάλθηκε εκεί ο περιβόητος Νίκων ο Μετανοείτε, με σκοπό να τους αλλάξει την πίστη …πράγμα που το πέτυχε, αφού χύθηκε πολύ αίμα.

Ο κ. Βαρθολομαίος ήταν προκλητικός, αφού αποκάλεσε “κωμικούς” όσους μένουν πιστοί στην πατρώα θρησκεία. Αν δε γνωρίζει, ας μάθει, τώρα, πως η θρησκεία των προγόνων μας, στην ουσία θρησκεία της λατρείας και της γνώσης της φύσης, ήταν αυτή που επέτρεψε να αναπτυχθούν οι τέχνες, τα γράμματα, οι επιστήμες και η φιλοσοφία. Αν δεν υπήρχε ο Δίας δεν θα υπήρχε σήμερα η Αρχαία Ολυμπία και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αν δεν υπήρχε η θεά Αθηνά, δεν θα υπήρχε σήμερα ο Παρθενώνας, αν δεν υπήρχε ο θεός Απόλλωνας δεν θα υπήρχαν οι Δελφοί κ.τ.λ. Ήταν το δωδεκάθεο αυτό που έδωσε τη δυνατότητα να λάμψει η γνώση στον αρχαίο και μετέπειτα κόσμο. Ακόμα και σήμερα, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα φωτίζει την οικουμένη. Αντίθετα, ο χριστιανισμός έφερε το σκοτάδι, το Μεσαίωνα, την Ιερά Εξέταση, Αυτά είναι γνωστά.

Στον Όλυμπο είναι ο θρόνος του Δία, του πατέρα θεών και ανθρώπων. Ο θεός του Βαρθολομαίου, ο Γιαχβέ, κάπου αλλού έχει το θρόνο. Ας ψάξει να τον βρεί στο όρος Σινά ή κάπου εκεί στην έρημο. Ο Όλυμπος είναι το βουνό που γέννησε κι έθρεψε τους κλέφτες και αρματολούς την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Είναι συνδεδεμένος με την Επανάσταση του “21, μια επανάσταση που οι προκάτοχοι του Βαρθολομαίου Πατριάρχες αφόρισαν κατ’ επανάληψιν. Στο Όλυμπο ιδρύθηκαν και οι πρώτες αντάρτικες ομάδες που έδρασαν κατά των στρατευμάτων του Αδόλφου Χίτλερ, προς τον οποίο πολύ νωρίτερα οι Αγιορείτες μοναχοί είχαν στείλει επιστολή με την οποία του ζητούσαν να αναλάβει υπό την υψηλήν προστασία και κηδεμονία του το Άγιο Όρος, ενώ παράλληλα ικέτευαν τον Ιησού Χριστό να του δίδει υγεία και μακροημέρευση για το καλό του ένδοξου Γερμανικού Έθνους. Ποια, λοιπόν, η σχέση του Βαρθολομαίου, των ομοίων του αλλά και της θρησκείας του με τον Όλυμπο; Η μόνη σχέση τους είναι ότι είναι καταπατητές και υβριστές του.

Γεώργιος Ν. Βαλιώτης

Eλασσόνα

Αρχίζουν τα έργα για το νέο αρχαιολογικό πάρκο

Τριάντα έξι στρέμματα, στα οποία θα στεγάζονται το Βυζαντικό και Χριστιανικό Μουσείο, αλλά και το Λύκειο του Αριστοτέλη
10/08/2009 | 09:35 Τελευταία Ενημέρωση 11:50 10/08/2009

Δεκατρία χρόνια μετά τον εντοπισμό και την ανασκαφή του Λυκείου του Αριστοτέλη, στην ανατολική πλευρά της οδού Ρηγίλλης, αρχίζουν τα έργα για τη στέγαση και την ανάδειξή του. Μάλιστα, ο αρχαιολογικός χώρος, έκτασης 11 στρεμμάτων, θα ενοποιηθεί με τον περιβάλλοντα χώρο του Βυζαντινού Μουσείου.

Το υπουργείο Πολιτισμού, με χορηγία του Ο.Π.Α.Π ύψους 4,5 εκατομμυρίων ευρώ, αναμένεται να ξεκινήσει την κατασκευή ενός στεγάστρου προστασίας των αρχαιοτήτων από γυαλί και ατσάλι στο χώρο της παλαίστρας.

Η κατασκευή του στεγάστρου μαζί με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων θα διαρκέσει 1 χρόνο. Το έργο -το οποίο έχει έκταση 11 στρεμμάτων-, θα περιλαμβάνει επίσης τη δημιουργία πάρκου, καθώς και τη φύτευση του περιβάλλοντος χώρου.

Το νέο αρχαιολογικό πάρκο έκτασης 36 στρεμμάτων θα είναι ενοποιημένο με τον χώρο του Βυζαντινού και Χριστιανικού μουσείου και θα αποτελεί ένα νέο πνεύμονα πράσινου στο κέντρο της Αθήνας.

«Προτεραιότητά μας είναι η διαμόρφωση του χώρου κατά τρόπο αντάξιο της σπουδαιότητας αλλά και του οικουμενικού συμβολισμού του» δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς.

Η παλαίστρα συνδέεται με τη διδασκαλία του Αριστοτέλη και τη λειτουργία της Φιλοσοφικής του Σχολής από τον 4ο αιώνα π.Χ. Ήταν ένα από τα 3 μεγάλα Γυμνάσια που λειτούργησαν στην Αθήνα και μαζί με την Ακαδημία του Πλάτωνος αποτέλεσαν τα πρώτα πανεπιστήμια του κόσμου.

Συμβιβασμό προτείνει με τα Σκόπια η Ακαδημία Αθηνών!

Posted by Samios_Makedonas in Articles, Hellenic language, Macedonian news
VN:F [1.5.7_846]

please wait...
Rating: 10.0/10 (1 vote cast)
Του Γιώργου Εχέδωρου


ΦΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ για Σκόπια η Ακαδημία Αθηνών..

Υπέρ του γεωγραφικού προσδιορισμού, αν και «δεν είναι συμβατός με τα ιστορικά δρώμενα»!

Το δηλητήριο του συμβιβασμού και της υποχωρητικότητας στις απαιτήσεις των Σκοπίων, δυστυχώς, έχει εισχωρήσει και στο ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας, την Ακαδημία Αθηνών, όπως σαφέστατα προκύπτει από δημόσια τοποθέτησή της, που καταγράφεται σε επίσημη ανακοίνωσή της, στις 28 Μαρτίου 2008, που περιήλθε τώρα σε γνώση της εφημερίδας μας.
Τάσσεται ευθέως υπέρ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ονομασίας, με γεωγραφικό προσδιορισμό, παρότι αναγνωρίζει ότι «η πρόταξη της τρέχουσας γεωγραφικής πραγματικότητας δεν είναι πάντοτε συμβατή με τα ιστορικά δρώμενα»! Και παρά ταύτα προτείνει ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δηλαδή π.χ. «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», θέση που μόλις πρόσφατα απέρριψε κατηγορηματικά, με συνέντευξη του ύπατου πρώην προέδρου της Αθ. Βουλγαρόπουλου στο «ΠΑΡΟΝ», η Παμμακεδονική Ένωση των ΗΠΑ!

Και καταλήγει σ’ αυτήν την… υπόδειξη η Ακαδημία, παρότι τα επιστημονικά και ιστορικά στοιχεία που παραθέτει δεν δικαιολογούν να διεκδικούν οι Σκοπιανοί να ονομάζονται «Μακεδόνες»… Όμως για τα… ησυχότερα να κάνουμε πίσω, γιατί όπως σημειώνουν οι ακαδημαϊκοί μας «η επιλογή της παράτασης του αδιεξόδου περί την ονομασία της ΠΓΔΜ όχι μόνο εκτρέφει βλέψεις εξακολουθητικά επεκτατικές, αλλά διαιωνίζει ή και ΕΠΙΤΕΙΝΕΙ τη γενικότερη αστάθεια σε περιφερειακή κλίμακα, ειδικότερη ή ευρύτερη». Δηλαδή με την ίδια λογική σας, κύριοι ακαδημαϊκοί, γιατί να μη συμβιβασθούμε με τους Τούρκους, να τους δώσουμε ό,τι ζητάνε στο Αιγαίο, ό,τι βραχονησίδες αμφισβητούν, το Καστελλόριζο, το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, τους Φούρνους και ό,τι άλλο ποθεί η ψυχούλα τους… Είσαστε με τα καλά σας;Αντιλαμβάνεστε τι επιχειρήματα προσφέρετε σ’ όλους εκείνους που θέλουν ν’ αρπάξουν από την Ελλάδα; Θα αντιγράφουν την τακτική των Σκοπίων και για να μην υπάρξει αστάθεια θα τους δίνουμε ό,τι ζητάνε!

Η Ακαδημία με την πρότασή της περί αποδοχής σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό δίνει πιστοποιητικό στην κυβέρνηση να προχωρήσει στον συμβιβασμό, σε μια ακόμη υποχώρηση… Οι Σκοπιανοί όχι μόνο θα τρίβουν τα χέρια τους, αλλά θα πουν, αφού κερδίσαμε στο όνομα, πάμε γι’ άλλα…Το πλήρες κείμενο αυτής της εξωφρενικής τοποθέτησης των ακαδημαϊκών μας, που δείχνει ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων και δεν έχουν καμία επαφή με το γενικότερο αίσθημα του λαού μας, που έχει ταχθεί, στη μεγάλη του πλειοψηφία «εναντίον ονομασίας που θα έχει τη λέξη Μακεδονία», έχει ως εξής:«Η Ακαδημία Αθηνών, κρίνοντας εν επιγνώσει της επιστημονικής αποστολής της ότι η οριστική επίλυση του θέματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι εφικτή εφόσον και μόνον βασιστεί στην επακριβή στάθμιση των πραγματικών δεδομένων, διατυπώνει τεκμηριωμένη, δημόσια ήδη, την άποψή της. Θεωρεί εξάλλου ότι αποτελεί ευτυχές γεγονός ότι η ανάδειξη της επιστημονικής αλήθειας, όχι μόνο είναι συμβατή με την πραγματική κατάσταση αλλά και προσφέρεται για να συμβάλει στη διασφάλιση της σταθερότητας και της ειρήνης σε μια περιοχή σκληρά δοκιμασμένη κατά το απώτερο και το πρόσφατο παρελθόν.

1. Η Μακεδονία αποτελεί σήμερα γεωγραφική ζώνη, τα όρια της οποίας εκτείνονται σε περισσότερα του ενός κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το αρχαίο ελληνικό όνομα “Μακεδονία” φέρει μια συγκεκριμένη περιφέρεια της σύγχρονης Ελλάδος. Υπό το όνομα Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΣΔΜ) λειτούργησε ένα από τα ομόσπονδα κράτη που συναποτελούσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το όνομα όμως της Μακεδονίας έφερε, αρχικά, επί μακρούς αιώνες κατά την αρχαιότητα, η περιοχή η οποία ταυτίζεται -κατά περίπου 90%- με τη σημερινή ελληνική επαρχία της Μακεδονίας. Η τυχόν απόδοση του ονόματος αυτού σε ένα ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό που να αντανακλά σαφώς τις γεωγραφικές και ιστορικές αυτές πραγματικότητες, συνεπάγεται τον κίνδυνο να διεκδικήσει το συγκεκριμένο κράτος και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα τη χρήση του όρου “Μακεδονία” ή των παραγώγων του στην ιστορία, τον πολιτισμό, τις εκδηλώσεις της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κ.λπ.

2. Συγκεκριμένα, η κλασική Μακεδονία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου εκτεινόταν προς βορρά στα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας, καθώς και σε ολίγα χιλιόμετρα εντός της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας. Μέσω κάθε μορφής ιστορικών πηγών και αρχαιολογικών ευρημάτων μαρτυρείται ότι οι τότε Μακεδόνες συμπεριελάμβαναν την επικράτειά τους μεταξύ των άλλων ελληνικών χωρών. Τα πρώτα σλαβικά φύλα, τα οποία, αυτονόητα, ουδεμία είχαν σχέση με τους παλαιότερους κατοίκους της περιοχής, κατήλθαν στη Βαλκανική μετά δέκα αιώνες, κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Η παραμονή τους έκτοτε στο νότιο τμήμα της Χερσονήσου συνέβαλε στη βαθμιαία διαμόρφωση των σλαβικών εθνών χωρίς να υπάρξει έως τη σύσταση, κατά τον 19ο αιώνα, και την πρώτη ανάπτυξη των σλαβικών κρατών της περιοχής -της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βουλγαρίας- αναφορά σε ιδιαίτερο “Μακεδονικό” έθνος. Χαρακτηριστικά, ακόμη και κατά την επαύριο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ούτε οι εκπρόσωποι των βαλκανικών κρατών, αλλά ούτε και οι οικοδόμοι της ειρήνης -προεξάρχων ο Γούντροου Ουίλσον- οραματιστές μιας διεθνούς κοινωνίας συγκείμενης ακριβώς από κράτη-έθνη έκαμαν την παραμικρή νύξη σε έθνος “Μακεδόνων”. Η ύπαρξή του επιδιώχθηκε να τεκμηριωθεί στο πλαίσιο της συγκρότησης από τον στρατάρχη Τίτο της νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας κατά την επαύριο του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επιτυχία, μάλιστα, του τολμηρού εγχειρήματος της εθνικής μετάλλαξης των σλάβων κατοίκων της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης θα ήταν άκρως δυσχερής χωρίς την προπαγάνδα που επί ήμισυ, σχεδόν, αιώνα ασκήθηκε υπό καθεστώς ολοκληρωτικό. 3. Η “γεωγραφική” έννοια που έχει προσδοθεί στον όρο Μακεδονία υπήρξε ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εθνολογική, κρατική ή, έστω, και διοικητική διαίρεση στον χώρο της νότιας Βαλκανικής. Κατά τη μακραίωνη περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας τη συγκεκριμένη περιφέρεια συνέθεταν τα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηρίου και τμήμα του βιλαετίου του Κοσόβου – όπου και εντασσόταν το σαντζάκιο των Σκοπίων. Η επέκταση των γεωγραφικών ορίων της “ιστορικής” Μακεδονίας προς βορρά συνδέθηκε, μετά την Αναγέννηση, με την αποτύπωση της περιοχής από τους πρώτους ευρωπαίους χαρτογράφους βάσει της αντίληψης που είχε επικρατήσει κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Ο χαρακτηρισμός εν τούτοις των κατοίκων της περιοχής αυτής ως Μακεδόνων δεν προσέλαβε εθνικό περιεχόμενο κατά τους νεώτερους χρόνους έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προβολή, κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, των σερβικών και βουλγαρικών διεκδικήσεων επί των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφία από το σλαβικό στοιχείο συνάπτεται οπωσδήποτε με το γεγονός της πληθυσμιακής υπεροχής στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη. Είναι όμως αυτονόητη η εφαρμογή της ίδιας αρχής και στα περισσότερο εκτεταμένα εδάφη της νότιας Μακεδονίας που κατοικούνται από Έλληνες.

4. Τα διδάγματα που θα ήταν νοητό να αντληθούν από την έγκυρη αναφορά στο ιστορικό παρελθόν συμπίπτουν με την επιβεβλημένη συνηγορία υπέρ της επιβολής λύσης εξυπηρετικής για τη σταθερότητα και την ειρήνη της περιοχής. Η ανακίνηση παρωχημένων επεκτατικών βλέψεων θα συνδυαζόταν μοιραία με την τεχνητή κατασκευή μιας και μόνης Μακεδονίας. Αντίθετα, η συστηματική έρευνα καταδεικνύει ότι η θεραπεία της αλήθειας, αλλά και η εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών της συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης, καθώς και του ευρύτερου χώρου που την περιβάλλει, υπαγορεύει την εξεύρεση σύνθετης ονομασίας με περιεχόμενο γεωγραφικό, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τη διαφοροποίηση μεταξύ της αρχαίας Μακεδονίας και του κράτους της ΠΓΔΜ. Σήμερα, το ζωηρό ενδιαφέρον των Ελλήνων δεν υποδηλώνει την επιθυμία να προσβάλουν δικαιώματα, έστω και πρόσφατα κεκτημένα, των βόρειων γειτόνων τους: επί του θέματος αυτού σαφής είναι η στάση της υπεύθυνης κυβέρνησης και του συντριπτικά μείζονος τμήματος του πολιτικού κόσμου της Ελλάδος. Υποδηλώνει όμως την ανησυχία της κοινής γνώμης ενώπιον μιας ακραίας πρόκλησης από την πλευρά των Σκοπίων, τα οποία τείνουν -όπως αποδεικνύουν ακόμη και τα εν ισχύι διδακτικά εγχειρίδια- όχι μόνο να οικειοποιηθούν, αλλά και να μονοπωλήσουν την Ιστορία, τα πολιτιστικά επιτεύγματα, τα σύμβολα -ακόμη και τα αρχαία- τα μνημεία και τα πρόσωπα που έδρασαν κατά το παρελθόν στον μακεδονικό χώρο. Είναι αυτονόητο ότι η εκδήλωση καλής θέλησης από την πλευρά οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης δεν αρκεί για να υπερκεράσει καθαυτό το γεγονός ή τις επιπτώσεις ενός ανάλογου εθνικιστικού παροξυσμού που έχει τεχνηέντως καλλιεργηθεί κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Οι διαπιστώσεις αυτές υπαγορεύουν την υιοθέτηση λύσης του επίμαχου προβλήματος, η οποία δεν θα ήταν εύλογο να θεωρηθεί μονομερής. Η Ελλάδα εμμένει σταθερά σε μια θέση, η οποία οδηγεί στην παγίωση της ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας μεταξύ των λαών της νότιας Βαλκανικής. Η επιλογή, αντ’ αυτής, της παράτασης του αδιεξόδου περί την ονομασία της ΠΓΔΜ, όχι μόνο εκτρέφει βλέψεις εξακολουθητικά επεκτατικές, αλλά και διαιωνίζει ή και επιτείνει τη γενικότερη αστάθεια σε περιφερειακή κλίμακα, ειδικότερη ή ευρύτερη. Η πρόταξη, κατά ταύτα, της τρέχουσας γεωγραφικής πραγματικότητας δεν είναι μεν πάντοτε συμβατή με τα ιστορικά δρώμενα, ιδιαίτερα κατά τους αρχαίους χρόνους, αλλά προσφέρεται για να οδηγήσει στην έντιμη, οριστική και εφεξής αδιαφιλονίκητη ρύθμιση του προβλήματος».

Αναρτήθηκε από mikres-ekdoseis

Πηγή: http://echedoros.blogspot.com/2009/08/blog-post_1610.html

Ποιοί στην ΕΥΠ δίνουν εντολές για απελευθέρωση Αλβανών "αντεξουσιαστών";

Το παρακράτος ζει και βασιλεύει; Όπως και παλιότερα που είχαμε συλλήψεις στο αυτόφορο για κακουργήματα είχε συμβεί να πέσει "σήμα" από ψηλά με σκοπό να ελευθερωθούν οι συλληφθέντες. Πριν τρίμηνο μάλιστα είχαμε και καυγά του επικεφαλής της ομάδας Δ όταν αρνήθηκε να υπακούσει σε εντολή να απελευθερωθούν ένας Έλληνας και ένας αλλοδαπός που είχαν συλληφθεί για κακούργημα στο κέντρο της Αθήνας.

Χθές τα ξημερώματα στο Μενίδι συνελήφθηκαν 2 άτομα Αλβανικής καταγωγής και οδηγήθηκαν στο αυτόφορο. Δήλωσαν ότι δεν είναι εγκληματίες αλλά αντεξουσιαστές και κόλλαγαν αφίσες ανάλογου περιεχομένου.

Νυχτιάτικα κατά περίεργο τρόπο πως διέρρευσε η πληροφορία σύλληψης, έπεσε εντολή "άνωθεν" για να αφεθούν ελεύθεροι!!
Σε άλλη περίπτωση στην Αγία Παρασκευή είχε πέσει παρόμοια εντολή με το αιτιολογικό ότι είναι "συνεργάτες"!

Κύριε Παπαγγελόπουλε σα νέος διοικητής τα γνωρίζετε αυτά τα γεγονότα; Όντως η ΕΥΠ συνεργάζεται με κάθε καρυδιάς καρύδι που συλλαμβάνεται για ναρκωτικά, οπλοφορία κλπ;

Η ΜΗΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ; Πως ενημερώθηκαν κάποιοι "ξενύχτηδες" για τη σύλληψη και φρόντισαν για πολλοστή φορά να επέμβουν;

Και με ποιά λογική Αλβανοί υπήκοοι αλωνίζουν στην Ελλάδα παριστάνοντας τους αντεξουσιαστές;

ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΠΛΑΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΡΙΑ

http://ventetta.blogspot.com/2009/08/blog-post_3549.html

Αλβανοί και ''αντιεξουσιαστές'' ΜΑΖΙ..!!
http://www.youtube.com/watch?v=dPRB5ZsTa7s

The game of the name

Originally published 04:45 a.m., June 26, 2009,

Article

BuzzIvica Bocevski neglected to clarify the legacy of the so-called name dispute, as reported in The Washington Times recently ("No names, please," Embassy Row, World, June 12). The country Mr. Bocevski hails from is a state that was part of the former Yugoslavia, an artificial political construct that waged war on Greece during the immediate aftermath of World War II.

The name "Macedonia" was originally bestowed on the region buttressing Greece by the dictator Josip Broz Tito, who funded and armed a military campaign fighting for partition of our land and people. It was concocted primarily by the Comintern and carried out with the most callous disregard for the basic human and linguistic rights recognized in modern Europe. It remains one of the gravest political crimes of all time and continues to stain the history of Europe and the United States. Imagine cutting a living human being limb from limb. This is the legacy of the Greek Civil War, a war fueled by communist forces seeping in from the porous borders of northern Greece and Macedonia.

The Macedonia of Alexander the Great was, and forever will be, Hellenic -- not Yugoslavian. It is time that Mr. Bocevski end his country's isolation by embracing the Hellenic origin of Alexander, one of Europe's greatest sons. Stop denying the past and dispense with false historical revisionism. It smacks of genocidal ideologies of a discredited era.

NIKOLAOS TANERIS

Press officer

Hellenic League of America

New York City

The scandal of the PseudoMacedonian airplane

Ημερομηνία: Τετάρτη, 24 Ιούνιος 2009, 12:30

ΑΙΣΧΟΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΝΤΟΡΑ, ΕΔΙΩΞΑΝ ΤΗΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ !!!!!!

Tο μυστικό της διέλευσης του αεροπλάνου με το διακριτικό «Μακεδονία»

Απομακρύνθηκε από την θέση της Διευθύντριας Αερομεταφορών της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, κατόπιν αποφάσεως του προϊσταμένου της Διοίκησης της ΥΠΑ Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη, διότι εξετέλεσε τις εντολές του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Μεταφορών ως όφειλε.

Η υπόθεση αυτή, που θυμίζει σκοτεινή ιστορία του Κάφκα, αφορά την Πολυτίμη Κανέλλου, επικεφαλής της Διευθύνσεως Αερομεταφορών, η οποία με δύο έγγραφα, το ένα από το Υπουργείο Εξωτερικών με ημερομηνία 15 Ιουνίου του 2009 και το άλλο από το Υπουργείο Μεταφορών της 16ης του ιδίου μηνός, κλήθηκε να εκδώσει ειδική άδεια υπερπτήσης στο κυβερνητικό αεροσκάφος της ΠΓΔΜ, που θα μεταφέρει στην Κέρκυρα και στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ, της οποίας αυτήν την περίοδο προεδρεύει η Ελλάδα, τον Υπουργό Εξωτερικών της γειτονικής χώρας, κ. Αντόνιο Μιλόσοσκι.

Η Πολυτίμη Κανέλλου, ενεργώντας κατά τον νόμο και τις πάγιες διαδικασίες, εξέδωσε την άδεια, η οποία σημειωτέον εκδίδεται κατ’ εξαίρεση και λόγω της συνάντησης της Κέρκυρας. Η «zougla.gr» δημοσιεύει κατ’ αποκλειστικότητα όλη την επίσημη αλληλογραφία μεταξύ του Ελληνικού Γραφείου Συνδέσμου στα Σκόπια (Ελληνική Πρεσβεία), το Υπουργείο Εξωτερικών της FYROM, και μεταξύ της ΥΠΑ και των Υπουργείων Εξωτερικών και Μεταφορών της Ελλάδας. Στα έγγραφα αυτά τα δύο ελληνικά Υπουργεία, αφενός καλούν την ΥΠΑ να εκδώσει την άδεια και αφετέρου επισημαίνουν πως δεν υπάρχει αντίρρηση (πολιτική προφανώς) για την έκδοσή της.

Μετά τον θόρυβο που ξέσπασε για την έκδοση άδειας εισόδου στον ελληνικό εναέριο χώρο του αεροσκάφους της ΠΓΔΜ με τα χαρακτηριστικά κλήσης Ζ 3 MKD, από πολιτικούς κύκλους και φορείς Πανμακεδονικών οργανώσεων, που κατηγόρησαν την Υπουργό Εξωτερικών για de facto αποδοχή του ονόματος Μακεδονία λόγω των διακριτικών που φέρει το αεροπλάνο, ο Διοικητής της ΥΠΑ, Κων. Κωνσταντινίδης, κάλεσε την Πολυτίμη Κανέλλου και της ανακοίνωσε ότι απομακρύνεται από την θέση της. Ανεπίσημα, φέρεται να την τιμώρησε διότι εξέδωσε άδεια για την πτήση και προσγείωση του αεροσκάφους της FYROM στην Ελλάδα.

Ο διοικητής της ΥΠΑ, Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Ο Διοικητής της ΥΠΑ αγνόησε επιδεικτικά την επίσημη αλληλογραφία και τις εντολές που η κρατική υπάλληλος είχε λάβει από τα αρμόδια για τις υποθέσεις αυτές Υπουργεία. Επισημαίνεται πως ο συγκεκριμένος Διοικητής της ΥΠΑ έχει αποτελέσει στόχο δριμύτατης κριτικής από εργαζόμενους και συνδικαλιστές ως προς τον τρόπο διοίκησης και τον τρόπο συμπεριφοράς του στην Υπηρεσία.

Το στοιχείο, ωστόσο, που προκαλεί την κοινή λογική είναι ότι την απόφαση απομάκρυνσης της Πολυτίμης Καννέλου υπογράφει ο ίδιος ο Υπουργός, που με προηγούμενο έγγραφό του ενέκρινε την διέλευση του αεροσκάφους του Υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ.

Πέραν της ανεπίτρεπτης σε διοικητικό επίπεδο ενέργειας του Διοικητή της ΥΠΑ, ο οποίος ουδεμία αρμοδιότητα έχει να κρίνει ή να παρακάμπτει τις εντολές από τα εν λόγω Υπουργεία, προκύπτει και μείζον πολιτικό ζήτημα. Είτε ο κ. Κωνσταντινίδης ενήργησε στη βάση προσωπικών εκτιμήσεων και επιλογών, κατά παράβαση του πλαισίου αρμοδιοτήτων του και μάλιστα για ζητήματα που αφορούν την Εξωτερική Πολιτική, αγνοώντας τις κυβερνητικές αποφάσεις. Πρόκειται δηλαδή για έναν κόκκο άμμου ανάμεσα στα γρανάζια της κρατικής γραφειοκρατίας, που παρανόμως λαμβάνει αποφάσεις και τιμωρεί για ζητήματα που δεν τον αφορούν. Είτε απλά η Πολυτίμη Κανέλλου απομακρύνθηκε από την θέση της Διευθύντριας και τοποθετήθηκε σε ανενεργό υπηρεσία εν είδη τιμωρίας και μάλιστα με περισσή υποκρισία, ώστε να ικανοποιηθούν οι κύκλοι που αντιδρούν στην απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών και που κατηγορούν την Κυβέρνηση. Και στις δύο περιπτώσεις, η «τιμωρία» μιας υπαλλήλου που υλοποίησε αποφάσεις δύο Υπουργών είναι μία απαράδεκτη διοικητικά και πολιτικά πράξη.

Bakoyianni is selling out our Macedonia

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗ


Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, εξακολουθεί να παραμένει στον κόσμο του. Τίποτε δεν κατάλαβε από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και το μήνυμα που έστειλε ο ελληνικός λαός. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις δηλώσεις του κ. Δελαβάκουρα, το νέο εκπρόσωπο του ΥΠΕΞ, ο οποίος, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ενημέρωσε ότι ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων θα γίνει δεκτός στην Ελλάδα μεταφερόμενος με σκοπιανό αεροπλάνο των «Μακεδονικών Αερογραμμών (ΜΑΤ)» στο πλαίσιο της συνόδου του ΟΑΣΕ που θα γίνει στις 27 Ιουνίου στην Κέρκυρα.


Έτσι καταργείται και η πάγια τακτική που ακολουθούσαν οι μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις, να επιτρέπεται δηλαδή η διέλευση σκοπιανών αεροσκαφών από το FIR Αθηνών, αλλά να απαγορεύεται η προσγείωσή τους σε ελληνικά αεροδρόμια. Δίνοντας παράλληλα ένα ακόμη βήμα στον Γκρουέφσκυ για να κερδίσει πόντους στο εσωτερικό, της χώρας τους, καθώς η προσγείωση στην Ελλάδα αεροσκάφους με τα διακριτικά της "Μακεδονίας" καταγράφεται ήδη ως επιτυχία από τα σκοπιανά ΜΜΕ.


Στο όνομα λοιπόν της λογικής Μπακογιάννη «business above all» (οι επιχειρήσεις κρατικές και ιδιωτικές στα Σκόπια πάνω από όλα) και παρά το σαφές μήνυμα των Ελλήνων αλλά και των Μακεδόνων ιδιαίτερα μέσα από τις κάλπες των Ευρωεκλογών, η ελληνική κυβέρνηση, συνεχίζει την πολιτική της κατηφόρα, γράφοντάς μας όλους στα παλαιότερα των υποδημάτων της.


Μέσα λοιπόν από την ίδια λογική θα δούμε απόδοση τιμών στον κ. Μιλόσοσκυ και θα καταπιούμε το σάλιο μας υποδεχόμενοι επισήμως αυτή τη φορά το αεροσκάφος των «Μακεδονικών Αερογραμμών». Οι επαγγελματίες πατριώτες θα σιωπήσουν πάλι ή θα ξανατζογάρουν στην πολιτική αφέλεια του λαού εξαγοράζοντας τον λόγο τους-φόβητρο με αργύρια. Όσο για μας τους «μικρούς», για μια ακόμη φορά θα συνεχίζουμε να «φοβόμαστε για αυτά που θα γίνουν για μας χωρίς εμάς» με τον λαό να επιμένει στις ξαπλώστρες και στους καναπέδες και θα αναφωνήσουμε για μια ακόμη φορά για την «τιμή των όπλων: Αιδώς Αργείοι».


19 Ιουνίου 2009

Προς Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια

Προεδρικό Μέγαρο

Βασιλέως Γεωργίου Β΄2

Αθήνα Τ.Κ 100 28



Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,


Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ΗΠΑ, Αυστραλίας, Ευρώπης, Καναδά και Αφρικής εκφράζουν έντονη διαμαρτυρία για την απαράδεκτη, εθνικά επιζήμια, προσωπική απόφαση της Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη (σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκυρων Ελληνικών εφημερίδων), να αποδεχτεί την είσοδο στην Ελλάδα του Υπουργού Εξωτερικών της πΓΔΜ, κ. Μιλόσοσκι για τη Σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα στις 27-28 Ιουνίου, με αεροσκάφος των “Μακεδονικών” αερογραμμών.

Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Μιλόσοσκι πρόσφατα βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να προωθήσει το θέμα της μηνύσεως της πΓΔΜ εναντίον της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι ο ίδιος κ. Μιλόσοσκι ο οποίος μιλά για καταπιεσμένη “Μακεδονική”, “Αλβανική” και “Τουρκική” μειονότητα στην Ελλάδα. Ακόμη είναι ο ίδιος κ. Μιλόσοσκι ο οποίος σε συνέντευξή του στην ελληνική τηλεόραση προ δυο ετών μιλούσε για προβλήματα μεταξύ “Μακεδόνων” και Ελλήνων και μεταξύ “Μακεδονίας” και Ελλάδας, χωρίς καμιά αντίδραση από την κ. Μπακογιάννη. Επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ σε διάφορες συνεντεύξεις του στον Ελληνικό και διεθνή Τύπο ισχυρίστηκε πως έως και το 1988 το βόρειο αυτό κομμάτι της ελληνικής γης δεν ονομαζόταν Μακεδονία, αλλά Βόρεια Ελλάδα... και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ουδέποτε τον διέψευσε.

Η απόφαση αυτή της κυρίας Υπουργού αποτελεί εξευτελισμό της χώρας μας με απόλυτη υπευθυνότητα του Υπουργείου Εξωτερικών διότι δεν είναι “εξαίρεση”, όπως ισχυρίστηκε ο αντιπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, κ. Δελαβέκουρας, αλλά σαφέστατη απόκλιση από την πολιτική που έχει διακηρύξει η παρούσα κυβέρνηση και ενέκρινε ο ελληνικός λαός δια της ψήφου του και διακύβευση εθνικών συμφερόντων.

Υπενθυμίζουμε ότι όταν η Εξοχότητά Σας κάλεσε τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας της πΓΔΜ, κ. Τσερβενκόφσκι δεν του επετράπη να μπει στη χώρα με αεροσκάφος των “Μακεδονικών” αερογραμμών, μια πολύ σωστή και εθνικά αξιοπρεπής απόφαση.

Η ως άνω παραχώρηση της κυρίας Υπουργού αναιρεί την αξιοπρεπή αυτή στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, παραβιάζει την κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης και αυτό πριν καν αρχίσει ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων για το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ.

Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την υφήλιο σας καλούν με την ιδιότητά σας ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας καθώς και τους πολιτικούς αρχηγούς όλων των κομμάτων να παρέμβετε άμεσα και να διαφυλάξετε τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική αξιοπρέπεια της Ελλάδος, ματαιώνοντας την προκλητική πτήση του κ. Μιλόσοσκι.



Με εκτίμηση,

Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής-Νίνα Γκατζούλη, Ύπατη Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος

Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Δημήτριος Βουγιουκλής, πρώην Πρόεδρος



Κοινοποίηση:

Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή

Αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γιώργο Παπανδρέου

Πρόεδρος Βουλής κ. Σούφια

Αρχηγούς κομμάτων

Υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη

Ελληνικό Κοινοβούλιο

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης


ΤΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΓΟΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ;;;

Ο ΙΔΙΟΣ ΔΙΕΚΥΡΗΤΕ, ΠΡΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΕΡΙΠΟΥ, ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΘΑ ΤΟ ΕΧΩΜΕ ΞΑΧΑΣΗ (ΑΛΛΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΙ ΤΟΥ).

ΠΡΟ ΜΕΡΙΚΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ, Ο ΠΑΤΗΡ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΩΣ ΥΠ.ΕΞ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ (ΤΟΥ «ΕΘΝΑΡΧΗ»), ΕΙΧΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΕΙ, ΟΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙΣΕ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ!



ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΜΕ «ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΑΣΙ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΚΥΡΙΑ;

ΕΑΝ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΟΥΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ!

ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ, ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΗ ΤΗΝ ΝΤΟΡΟΥΛΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ (ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ).



(ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΣΚΕΥΕΣ ΤΗΣ ... ΜΗΖΕΝΣ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ;;;)

Israel- a "peaceful" nation of modern times

Poll: Half of Israelis back bombing if needed to stop Iran nukes

•52 percent of Israelis support bombing if Iran builds nuclear weapons, poll shows

•35 percent oppose bombing; poll's margin of error is 4.5 percentage points

•43 percent of Palestinians polled say a nuclear Iran would be good for Arab world

•Israeli prime minister due to make major speech on plans for peace and security
June 14, 2009 --

JERUSALEM (CNN) -- Roughly half of Israelis support bombing Iran's nuclear facilities if international efforts fail to stop the Islamic republic from developing nuclear weapons, according to a Hebrew University poll released Sunday.

Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu plans a major speech on peace and security.
Some 52 percent of Israelis say the country should bomb Iran's nuclear reactor, while 35 percent are against, the poll found. The margin of error in the poll of Israelis is 4.5 percentage points.

Palestinians are somewhat more evenly divided, with 43 percent saying a nuclear Iran would be good for the Arab world and 33 percent saying it would be bad, according to the Palestinian Center for Policy and Survey Research in Ramallah, which conducted the poll along with Hebrew University. The margin of error for the Palestinian sample is 3 percentage points.

Hebrew University released the poll shortly before Israel's Prime Minister Benjamin Netanyahu was due to make what he called a major speech to lay out his plan for the country's peace and security.

"We want to achieve peace with the Palestinians and with the countries of the Arab world, while attempting to reach maximum understanding with the United States and our friends around the world," Netanyahu said on June 7 in announcing the speech. "My aspiration is to achieve a stable peace that rests on a solid foundation of security for the State of Israel and its citizens."

Netanyahu, of the center-right Likud party, has pointedly refused to endorse a two-state solution.

President Obama in Cairo endorsed a two-state solution and urged compromise between "two peoples with legitimate aspirations."

Don't Miss
Israel: Iran results intensify threat
Ahmadinejad dismisses street protests
Israeli settlers wary, defiant in West Bank
Israeli president urges two-state solution
Obama repeated his call for both Israel and the Palestinians to fulfill all obligations under the 2003 roadmap to peace, including a halt to any expansion of West Bank settlements by Israel. He also dispatched special envoy George Mitchell to the region to try to kick-start the negotiating process.

He called America's bond with Israel "unbreakable" but also rejected the legitimacy of continued Israeli settlements and said Palestinians have suffered in pursuit of a homeland. He also called for an end of Palestinian incitement against Israel, and greater security in Palestinian territories.

Hebrew University surveyed 606 adult Israelis by phone in Hebrew, Arabic or Russian between May 24 and June 3. The Palestinian sample size was 1,270 adults interviewed face-to-face in the West Bank, East Jerusalem and Gaza Strip in 127 randomly selected locations between May 21 and 23.

Αυτό που κρατάμε από τον διαγωνισμό της Eurovision 2009

Αυτό που κρατάμε από τον διαγωνισμό της eurovision 2009 είναι η παρουσίαση της Ελλάδος (εισαγωγικό σποτ)με τα ξεκάθαρα μηνύματα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.
http://www.youtube.com/watch?v=3PNU2tyIC8U&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Egreekalert%2Ecom%2F2009%2F05%2Feurovision%2D2009%2Ehtml&feature=player_embedded

Macedonian names and makeDonski pseudo-linguistics: The case of the name Attas

Posted by admin in Ancient Macedonian History, Articles, Language, Linguistics

By Miltiades Elia Bolaris

May 09, 2009

Balkan Illusion - phantasia archaica:
“…it is very interesting to note that many of the authentic ancient Macedonian words, according to their etymology and pronunciation, have a striking resemblance to the appropriate words used in the modern Macedonian language (and other so called “Slav” languages).”

“Ata(s). The root of this name contains the noun “at”, which in the so called “Old Slavic language” meant “a horse”. We note that the ancient Macedonians were great horsemen and horses were very importaint for them. Such names allready(sic) exsists(sic) in onomasticons(sic) of other peoples (for example Bulgarians have their popular name Asparuh, which means “speed horse” in Old Bulgarian language). The same name “Ata” is present in todays’ Macedonian onomasticon.”

From: “Similarities between ancient Macedonian and today’s’ Macedonian Culture (Linguistics and Onomastics)”, by: Aleksandar Donski, celebrity folk “historian” from FYROM.

Attas / Αττας

All the Slavic languages belong to the Satem branch of the Indo-European tree of languages, along with the Iranian and Indic languages, which include old Persian and Sanskrit. One of the modern Slavic tongues is the Slavic dialect spoken in FYROM, the Former Yugoslav Republic of Macedonia, by the Slav speakers of that country. It belongs to the same sub-branch of south Slavic languages that include Serbo-Croatian and Bulgarian, being a transitional dialect between the two. It is closely related to Bulgarian, but with many similarities and lexical and phonetic affinities to Serbian.

The word for horse in Serbian, Croatian and Makedonski Slavic is: коњ / Konj , while in Bulgarian it is: кон / kоnj or коне / konje. In Russian there are two words for horse: лошадь / loshad, but also конь

/ konj. In Slovak the horse is called: kôň and in Slovenian: konj, while in Polish it is : Koń.
If all modern Slavs from Beograd to Vladivostok and from Sofia to St. Petersburg call horse by a name that sounds like kon or konj, it would be a linguistic paradox indeed for a word as widely spread among all modern Slavic languages and dialects to have had a totally unrelated root. Of course, not all people of Slavic language and culture consider themselves Slavs. Let us look into this issue and let the horse wait for now.

Some writers from FYROM prefer to use quotation marks before and after the word Slav. They seem to consciously prefer to write: “Slav”. According to their school of Balkan historical revisionism “Slavs” are not Slavs, but descendants of the ancient Macedonians. In other words, the Slavomacedonians, the Bulgarians, the Poles, the Russians, the Belorussians, the Ukrainians, Serbs, Czechs etc, they are all descendants of the ancient Macedonians: they just do not know it yet. It is high time for them to learn the truth of their glorious ancient legacy, it seems. Here steps to the plate one of the apologists of these “theories” and with a book called : “Ancient Macedonian Heritage in Todays’ Macedonian Nation”, he tries to fill that abysmal void:

“There are a certain number of arguments and strong indications in support of the existence of (at least partial) ethno-cultural links between the ancient Macedonians and Veneti.”, tells us Aleksandfar Donski of FYROM. And then he continues:

“Before presenting some of these arguments, it is required to affirm that the Veneti were among the oldest nations in Europe. Narratively the Veneti were initially mentioned as people from Asia Minor, and later on as Balkan people as well. Furthermore, there are number of testimonials and evidences that the ancient people Veneti were the ancestors of the so called “Slavs”. This practically means that the ancient Macedonians and the so called “Slavs” should have (at least partial) common ethno-cultural background.”

The writer has made a few claims above, so let us enumerate them and let us examine them one by one:

a. There were supposedly cultural and ethnic links between the Macedonians and the Veneti of ancient times.

b. The Veneti were mentioned as a people of the Asia Minor but also of the Balkans.

c. We are told that there are a number of testimonials and evidences that the ancient Veneti were the ancestors of the so called “Slavs”. (the reader should take note here of the expression: “so called “Slavs” “).

d.The ancient Macedonians and the “so called “Slavs”" should practically have (at least partial) common ethno-cultural background.

Let us take these arguments one at a time:

While we are told that are “a certain number of arguments and strong indications in support of ” links between the Macedonians and the Venetic speaking Veneti of Northwestern Illyria, no such argument or even indication is mentioned, obviously as we are told : “the space on this occasion is limited”. We simply have to wait for a next edition, it seems. In reality, there was never any direct or indirect contact between the Macedonians and the Veneti: none is mentioned in the historical record. Outlandish claims are cheap to make and in the unstable ground of the Balkans, they come by the dozen. The ancient Mediterranean world, thanks in part to the extensive written record left behind primarily by the Greeks and later on by the Latins is a fairly well documented world. The Macedonians had extensive relations with the the southern Illyrians, the Dardani and the Taulantii, of today’s northern Albania Kossovo and Serbia, even the Autariatae of today’s Serbia. The Macedonians fought with them many times and they exchanged brides with them on occasion, to secure the unstable peace among them. They also had many relations with the Thracians and Paeonians to the east and northeast of them. But the Veneti were located where is now Slovenia and northeastern Italy. Venice / Venezzia and Veneto of Italy take their name from the ancient Veneti. The Macedonians were never in those lands, no matter how much closer to Macedonia they seem to be when compared to distant India and Afghanistan.

There are myths which connect the Henetoi / Ενετοι of Paphlagonia / Παφλαγωνια to the Veneti of Italy and Illyria. Strabo the Geographer, quoting from Antinoridae / Αντινοριδαι

, a long lost tragedy by Sophocles mentions:
“Σοφοκλη̂ς γου̂ν ἐν τῃ̂ ἁλώσει του̂ Ιλίου παρδαλέαν φησὶ πρὸ τη̂ς θύρας του̂ Αντήνορος προτεθη̂ναι σύμβολον του̂ ἀπόρθητον ἐαθη̂ναι τὴν οἰκίαν. τὸν μὲν οὐ̂ν Αντήνορα καὶ τοὺς παι̂δας μετὰ τω̂ν περιγενομένων Ενετω̂ν εἰς τὴν Θρᾴκην περισωθη̂ναι κἀκει̂θεν διαπεσει̂ν εἰς τὴν λεγομένην κατὰ τὸν Αδρίαν Ενετικήν

Στραβων, Γεωγραφικα

, 13.1.53
“At any rate, Sophocles says that at the capture of Troy a Leopard’s skin was put before the doors of Antenor as a sign that his house was to be left un-pillaged; and Antenor and his children safely escaped to Thrace with the survivors of the Heneti, and from there got across to the Adriatic Henetice”

Strabo, Geography 13.1.53

Τhen Virgil comes to repeat this old Greek myth, which helps him with the founding myth of Rome as descending from Αινειας / Aeneas’ Trojans, and speaks of Αντηνωρ

/ Antenor, who was saved by the Greeks during the sack of Troy for having been sympathetic to their cause, I.e. The return of Helen to Menelaos, and having been a good host to Menelaos himself. Let us hear the myth as poetically sung by Virgil:
Antenor potuit, mediis elapsus Achivis, 242

Illyricos penetrare sinus, atque intima tutus

regna Liburnorum, et fontem superare Timavi,

unde per ora novem vasto cum murmure montis 245

it mare proruptum et pelago premit arva sonanti.

Hic tamen ille urbem Patavi sedesque locavit

Teucrorum, et genti nomen dedit, armaque fixit

Troia; nunc placida compostus pace quiescit:

nos, tua progenies, caeli quibus adnuis arcem, 250

navibus (infandum!) amissis, unius ob iram

prodimur atque Italis longe disiungimur oris.

Hic pietatis honos? Sic nos in sceptra reponis?’

Vergili Maronis Aeneidos Liber Primus

Antenor, though th’ Achaeans pressed him sore, 242

found his way forth, and entered unassailed

Illyria’s haven, and the guarded land

of the Liburni. Straight up stream he sailed 245

where like a swollen sea Timavus pours

a nine-fold flood from roaring mountain gorge,

and whelms with voiceful wave the fields below.

He built Patavium there, and fixed abodes

for Troy’s far-exiled sons; he gave a name 250

to a new land and race; the Trojan arms

were hung on temple walls; and, to this day,

lying in perfect peace, the hero sleeps.

Virgil, Aeniad Book One

So, Virgil tells us that Antenor sailed through the sea of the Illyrians past the Liburnians and finally established his new colony at Patavium, today’s Padova / Padua in Italy. Taking the relay baton from the poets,Livy, the Roman Historian, begins his History of Rome by repeating the same old myth of Antenor, as first related by Sophocles:

Antenorem cum multitudine Enetum, qui seditione ex Paphlagonia pulsi et sedes et ducem rege Pylaemene ad Troiam amisso quaerebant, venisse in intimum maris Hadriatici sinum, Euganeisque qui inter mare Alpesque incolebant pulsis Enetos Troianosque eas tenuisse terras. Et in quem primo egressi sunt locum Troia vocatur pagoque inde Troiano nomen est: gens universa Veneti appellati.

Titus Livius, Gestorum Romanorum I.1

Antenor sailed into the furthest part of the Adriatic, accompanied by a number of Enetians who had been driven from Paphlagonia by a revolution and after losing their king Pylaemenes before Troy were looking for a settlement and a leader. The combined force of Enetians and Trojans defeated the Euganei, who dwelt between the sea and the Alps and occupied their land. The place where they disembarked was called Troy, and the name was extended to the surrounding district; the whole nation were called Veneti.

Livy, History of Rome, Book I.1

So, the myths tell us the basic founding story: Troy falls, Aeneas ends up in central Italy and establishes Roma/Rome and Antenor goes to the end of the Adriatic and establishes Patavium/Padova/Padua.

In his third point the Balkan revisionist “historian” casually informs us that “we are told that there are a number of testimonials and evidences that the ancient Veneti were the ancestors of the so called “Slavs”. (it is obvious that by using quotes when he mentions the so called “Slavs”, he insinuates that the so called “Slavs” are not really…Slavs). In a vague, imprecise and unscientific way he continues his utterly unsubstantiated ramblings: “we are told…that”…and the obvious question screams back : we are told by whom? Yet he continues unabashedly: “there are a number of testimonials and evidences”. Someone testified and forgot to tell us about it? Someone gave evidence that has since been hidden away in a double-locked drawer? Who testified? What testimonies? Where is the evidence? Are we supposed to digest what we are told, just because someone wants us to believe that: “the ancient Veneti were the ancestors of the so called “Slavs”? Are we supposed to accept the old dictum of the medieval Catholic church : “Believe and do not search!” ?

We would much rather go searching. Since there are four different instances of the word Veneti being used to describe ancient peoples, one in prehistory (Henetoi of Paphlagonia) and three in Historical times: a. the Veneti in Northern Italy, b. the Veneti of France and c. the Venedi of the Baltic Sea. Greek and Latin myths connect the Henetoi of Asia Minor and the Venetoi at the frontier of Italy and Illyria. We should never equate myth with history but we cannot discount it either without looking into the evidence if that is available. But we will come back to this issue. Let us look at the Veneti of Gaul, today’s France. In his book on the Gauls, B. Cunliffe informs us that the Veneti of Gaul were a “Maritime tribe living in the southwest of the Amorican peninsula. They were traders and acted as middlemen in shipping goods from Britain to the south. In 56 B.C.E. they rebelled against Caesar but were soundly beaten in a sea battle at Quiberon, and as a result all the leading men were executed and the rest sold as slaves.”

B. Cunliffe , The Celtic World, 1979.

The Gaelic Veneti were according to the sources a Celtic tribe. Their language was a Celtic dialect. Caesar effectively eliminated and exterminated them, through massacre and slavery, and they became extinct as a nation. No connection has ever been attested between them and the Italo-Illyrian Veneti. Trying to relate them to the Slavs, or for that matter to the Azteks or the Patagonian Indians is not going to help anyone’s case, since they became extinct anyway.

If the Italo-Illyrian Veneti were not related to the Gaelic Veneti, then what were they?

The noted University of Chicago Indo-Europeanist linguist Eric P. Hamp in one of his early works (The Relationship of Venetic within Italic, published in The American Journal of Philology, Vol.75, No.2, pp.183-186) and also in his more recent Diagram of the Indo-European languages as shown in the Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world, Oxford university Press 2006) groups the Venetic language along with Latin in the Italic branch of Languages.

The Venetic language is documented in some 200 to 300 inscriptions dating from the 6th to the 1st century BC, when it was completely absorbed by Latin.

Let us look at some inscriptions, that have been used by the proponents of the Italic linguistic connection. The first inscription is from Este (Es 45):

Venetic : mego donasto sainatei reitiiai porai egeotora aimoi ke louderobos

Latin : me donavit sanatrici reitiae bonae egetora [pro]aemo liberis-que

Translation: Egetora gave me to Good Reitia the Healer on behalf of Aemus and the children

(Prosdocimi in Pellegrini 1967: 149-150)

The second inscription was found written on a situla urn at Cadore (Ca 4 Valle):

Venetic : eik goltanos doto louderai kanei

Latin : hic goltanus dedit liberae cani

Translation: Goltanus sacrificed this for the virgin Kanis

(Prosdocimi in Pellegrini 1967: 464-468)

We are not linguists here, nor do we pretend to be such, but some things are eye-popping obvious! I would definitely say that these inscriptions do not look too good for the “Slavic connection theory” folks. If nothing else, the linguistic evidence corroborates the ancient Greek myths of the Paphlagonian Henetoi/ Ενετοι and Trojan Allies who, under Antenor, followed Aeneias’ Trojans to the west and settled on different areas of Italy: one group going west and another Northeast, next to Illyria. The Myth, as we have come to expect of Greek myths by now, is not hollow poetry, it has historic substance behind it.




One more very interesting piece of linguistic evidence that came to us from the archeologist’s spade comes from a most unexpected geographic location: the village of Kaminia /

Καμινια in Lemnos/Λημνος, the North Aegean island across from Troy/ Τροια and the Dardanelles. In the prehistoric citadel of Poliochni / Πολιοχνη, a 6th ce. BC marble funerary stele was discovered ιν

1885. The letters are Greek but the inscription is another, distantly related non-Indo-European language :
The scholarly community went to work and the consensus is that it is a language closely related to Etruscan. The Etruscans are not the Eneti, but it is proven that commercial, linguistic and ethnic links existed between Troy and the area around it, Lemnos in the Aegean on the one hand and central and northern Italy on the other. This of course did not dissuade certain Turkish “scholars” from claiming that the Lemnian was a Proto-Altao-Turano-Turkic inscription, “evidence” that the Mongolian related Turks were in the Aegean circa at least the 6th c BC (almost 1800 years before they stepped their foot on Anatolia, modern Turkey, in other words).

In his well documented book “The Illyrians” , 1992, John Wilkes tells us (on page 76) that: “Enough of the language and vocabulary survives to indicate that Venetic was a northwest Indo-european dialect with several points of correspondence with Latin.” Further down, on the same page, John Wilkes gives us examples of typical Venetic names which include: Axius, Cantius, Carminius, Appuleius, Avitus, Tutor, Barbius, Boniatus, Cervius, Cusonius, Dasimius, Firmius, Laetus, Lucanus, Lucillus, Muttius, Mulvius, Oaetus, Oppius, Plaetorius, Veitor, Titius, Turus, Voltiomnos and Volumnius. Again, the Slavic connection seems to have hit the wall. It is obvious that by using a good Latin dictionary, someone could go much further in helping us decipher the original meaning of each of these names, names of the extinct language of the Veneti than using any dictionary of the Old Slavonic language. So, then how can we explain all the fuss about trying to make a connection between the south Slavs of the Balkans and the Italian Veneti?

Professor Zlatko Skrbis is the author of many books on Sociology, one of which is named: Long-distance Nationalism (1999). In a more recent study on the “The emotional historiography of Venetologists. Slovene diaspora, memory, and nationalism”, professor Zlatko Skrbis (who is himself a Slovene expatriate and a professor of Sociology in the School of Social Science at the University of Queensland, Australia), explored what he calls the “Venetological re-interpretations of Slovenes’ Origines”. In accordance to that theory, the Slovenes are not Slavic but Venetic people and indeed they alone are the autochthonous people of prehistoric Europe. It is no wonder, I am thinking, how great minds of the Balkans meet under the same nationalistic umbrella of “autochthonous” existence : The Albanians are Illyrians (though their language is proven to be derived from the Dacian of the Carpathians, north of the Danube), the Slavs of southern Yugoslavia are descendants of the ancient Macedonians of Alexander the Great, and lately some Bulgarians try to convince themselves that they are the ancient Thracians or, better yet, Iranians! Did I fail to mention that the Turks are actually modern Hittites and that Turkic genes are of course “autochthonous” to Anatolia since time immemorial? It all seems like a surreal ball masque’, where extravagant exhibition and theatrical drama is all that counts!

A Balkan circus of the traveling kind, with Thracian horsemen and Macedonian phalanghists, Hittites on chariots and proto-Slavic Veneti! A lunatic asylum, completely out of touch with reality… and why should it be? Most of the instigators of this lunacy are not even living at the scene…they are not experiencing the living hell of dire poverty and unemployment that ravages the Balkans: the ball masque’ is being held in distant Canada or Australia!

Professor Zlatko Skrbis explains that the myth of the Slovene Slavs-turned-ancient Venetoi provides the nationalistic fringe of the Slovenian nation a sense of “historical drama”.

Coming out of a miserably failed Stalinist-Titoist interpretation of Socialism, and the collapse of the Yugoslav multi-ethnic union in a bloodbath of war, genocide and foreign intervention, the Venetological re-interpretation of Slovene history is a “form of interrogation of the present and the search for a suitable past that would correspond to Slovene nationalist imaginings.” I must add that whatever is said of the Venetologists, applies like a glove to the pseudo-makedonists further south, in FYROM. Even the diaspora connection as a major force in revisionist theories of nation-creation and propagation (theories concerning the fabled identity of their people), which professor Zlatko Skrbis so vividly explains, fits the case of the Slavs-turned-Makedonski diaspora of Canada and Australia as if it was written specifically for them.

Finally we come to the Vistula Venedi.

Professor P.M. Barford’ is a British speaker of Polish and Russian among other Slavic languages, and a lecturer of Slavic Archeology in the University of Warsaw. In his recently published book (2001), “The Early Slavs” which took him over 20 years of research to write, he talks about the Vistula Venedi:

“Alongside “Sclavi” and related terms, western sources also use another name for their eastern neighbors. Some medieval western scholars applied (variants of) the name “Wends” (German Wenden) mainly for the Polabian Slavs. The concept had appeared by the time of Fredegar, who uses it (IV.68) in 660, and is also used by Boniface (in a letter of 746/7). It also appears in the Annales Bertiniani of the 860’s and several other ninth-century sources. This generic term derived from bookish traditions when written in Latin. Antique sources (including Tacitus in his Germania) referred to the people living to the east of the Germans as the Venedi, and this term was obviously reused by monkish chroniclers to describe the peoples beyond the expanding frontiers of the Frankish kingdom.”

In other words, we cannot base connections of a similarity of a name because this does not in any way constitute a proof, and the historical record especially of the middle ages needs to be taken with a critical and analytical approach and not as the word of the bible.

The local proponents of the theory that “since the Veneti are “Slavs” and the ancient Macedonians were of a “common ethno-cultural background” (historically they had never even met, and there is not a single proof that they even knew of each others existence), therefore, they exclaim in poppy-eyed delirious revelation:

“the so called “Slavs” should practically have common ethno-cultural background with the Macedonians!”

Aleksandar Donski, as above.

Perfect! A total and utter collapse of any semblance of logic, and a brutal assassination of History, in other words: Since the Macedonians were somehow and in an imaginary way supposedly and possibly related to the Veneti and since the Veneti of Asia Minor who went to Italy and Illyria were possibly and maybe according to who knows whose testimonials “Slavs”, therefore the ancient Macedonians were OF COURSE “Slavs”!

Reductio ad absurdum in perfectio!

Since black is red and red is yellow, therefore purple is green! Whom are they trying to convince?!

Having gone through the cycle of the Slavs that prefer to be called “so called “Slavs”", let us now remember where we originally started from: Attas, we were told is supposed to be a name that contains the noun “at” which in the “Old Slavic language” (their quotes) meant a horse. And they go on to tell us that the ancient Macedonians were great horsemen and horses were important to them. I suppose we do know about the horsemanship of the ancient Macedonians already: both Philip and Alexander always gave the coup de grace through their cavalry, using it as a hammer to give the blow, while the Macedonian phalanx was always being used as the anvil.

A favorite name among Macedonians was Philippos/Φιλιππος, a Greek name (like ALL the Macedonian names) for “the one who loves horses”. It is a name that is derived from Philos/φιλος meaning a friend, one who loves, and Hippos/ιππος

a horse, in Greek.
Words like philosopher, philology, philatelic, Philadelphia, philander, philanthropist, philarmonic, etc all have philos as their first part. Words like hippodrome, hippopotamus, hippocampus and Hippocratic (oath), all have the word hippos as a contributing part. Other Greek names ending in -ippos include Alkippos/Ἄ̣λ̣κι̣π̣πος, Ippostratos/Ἱππόστρατος, Kallippos/Κάλλιππος, Lexippos/Ἀλέξιππος, Xanthippos/Ξάνθιππος (the father of Pericles), Hippostratos/Ἱππόστρατος, Euippos/Εὔιππος, Poseidippos/Ποσείδιππος, Phaenippos/Φαίνιπ̣π̣ος and many others.

Now lets us again look at the words which mean horse in various Slavic languages and they all seem to have variables of конь / коњ

/ konj / koń / kôň, etc.
Why then are we told that “At” means horse in the “old slavic language”? Why are we even given the example of the old Bulgarian name Asparuch, which we are told means “speedy horse” in Slavic?

Unfortunately, this is what happens when one confusion is piled on top of another and folk etymology overstretches its narrow limits. Let us start with the last: It is known that the Bulgarians, before their descent into the Balkans, were not a Slavic people. Asparuch is far from being a Slavic name, by any stretch of imagination. It is an Iranian name of a Turkic Khan of the Pontic steppes, by the Volga (from which the Bulgarians most probably get their ethnic name). We need to remind ourselves that unlike the Slavs who settled in the Illyrian lands, in what later became Croatia, Serbia, Bosnia etc, and the the ones who settled in Macedonia in the areas north of Thessaloniki, and in historic Paeonia, in modern FYROM, the original Bulgarians were not Slavs at all.

The Bulgars were a Turkic nation that moved into Byzantine Thrace, crossing the Danube when Constantinople was under siege by the Arabs, in the 7th century AD. They allied themselves with the early Slavs of the area and moved together into the lands of the Eastern Roman empire. The Turkic speaking Bulgars were later completely assimilated culturally and linguistically by the numerically superior surrounding Slavs, producing the nation of the Bulgarians. The Greek speaking populations continued living in cities along the Black sea and in the Thracian plain around Philipoupolis, the area that was later to be called Eastern Romylia), until the beginning of the 20th century, and the Latin speaking populations moved north of the Danube and joined the ones who later formed the modern nation of Romania.

Coming now back to Asparuch, searching for its etymology we discover that the first part of his name is “aspa”, meaning horse in Iranian and it is followed by “rauk”, meaning shine, also in Iranian, from which the Turks had borrowed extensively to enrich their poor nomadic vocabulary. Asparuch is a hundred percent Iranian name, borrowed by the Turkic speaking Bulgarians from the Persians. It has nothing in common with any Slavic language.

What about “At”? “At”-meaning-horse is not Slavic either, unfortunately, as we could have guessed. No such word for horse exists in any Slavic language, except as borrowed by some of the south Slavs from the Turks during the centuries long Ottoman occupation of the Balkan peninsula. “At” is purely a Turkish word. “At” is one horse, in singular form and “Atlar” many horses, in the plural, in Turkish. In Mongolian it appears as адуу

/Aduu, which is closely related linguistically to the Turkish word for horse “At” (the original land of the Turks, before they spread into the central Asian steppes and into the middle East and Anatolia, was indeed Mongolia).
We have established that the ancient name Attas has no relation with neither horses nor “Slavs”, at least not in the way it was presented to us above. Let us then search further for its true etymology. Our Indo-European lexicons tells us that the Indo-European root word is *átta and it means: father. It is a synonym of the *ph₂tḗr from which the English word Father is derrived but also the Latin Pater and the Greek Pater/Πατηρ. Attas/Αττας as father appears in most Indo-European languages. From Hittite attas and Lydian Ata, to Celtic *attyo, Gothic atta and Old Irish aite. Attas as father also appears in Albanian as at, in Ossetian as æда (æda, for “grandfather”), In Slavonic as *otьcь / otjs, in Old Church Slavonic as отьць / otjtsj, modern Serbian and Croatian as otac, in Czech as otec and in Polish as ojciec. In Bulgarian, Russian and Slavo-makedonian attas the father appears as отец / otets, but we also find it in Latin as attas and in Greek as attas / ἄττας.

Attas or Atta appears as a name in several Indo-European languages. Attas according to L. Zgusta (Kleinasiatische Personennamen. Prague 1964 105-108) is a typical Anatolian name, attested in the Hittite language as Atta, in Lydian as Atas and in the Phrygian language also as Atas. In Both Greek and Latin Attas / Αττας

means father.
In the first century AD there is mention of a Latin dramatic Poet whose poetic work has only survived in small fragments: Titus Quinctius Atta. His name proves that Atta was also used by the Latins as a personal name.

The Militian colony of Olbe/Ολβη was built on the northern shores of the Black Sea, by the river Hypanis/Υπανις /Southern Bug, between Borysthenes / Βορυσθενης / Dnieper to the east and Tyras /Τυρας/ Dniester, just west of the Taurike/Ταυρικη

/Crimean peninsula, where today is the town of Parutino, in southern Ukraine.
It is from Olbia that the following inscription comes to us:

Regions : North Shore of the Black Sea

I.Olbia 87, N. Black Sea — Olbia: Berezan Isl.

ἀγαθῆι τύχηι].

Ἀχιλλεῖ] Ποντάρχηι

οἱ π]ερὶ Δαδακον Ἱ[ε]ρο-

σῶντος τὸ [βʹ στρατηγοί]·

Μο[υγισαγος Ασανου Α

]-
μω[σπαδος Ἀχιλλέος, Θυσ

]-
κῆς Δ[άδου, Αττας Σωμά]-

χου, Μ[ητρόδωρος Πραξι

]-
άνακ[τος, χαριστήριον]

ἐπὶ ἀ[ρχόντων τῶν περὶ]

Ἱεροσ[ῶντα Ἐπικράτους

].
Alongside such typical Greek names as Achileus, Dadakos, Metrodoros, Hieroson, Epikrates and Praxianax, in the seventh line from the top, we also read the name :

Attas Somachou/Αττας Σωμάχου/ Attas son of Somachos.

Attas, as clearly proven from this inscription, was also used as a proper first name among Greeks