Ο κρατικοδίαιτος και διαπλεκόμενος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
και μέλος του Δ.Σ. του διαβοήτου «εκσυγχρονιστικού» ΕΛΙΑΜΕΠ, Π.Κ.
Ιωακειμίδης, αισθάνεται «βαθιά μελαγχολία, λύπη και απογοήτευση»,
επειδή τα παιδιά της «Βουλής των Εφήβων» εκφράζουν... «ό,τι πιο
φοβικό, αναχρονιστικό, συντηρητικό, κοινότοπο, εσωστρεφές, πρωτόγονα
εθνικιστικό, σ΄ ορισμένες περιπτώσεις ρατσιστικό, ελληνοκεντρικό» [Εδώ
τού τελείωσαν τα επίθετα! 'Η, μάλλον, συνεχίζει: «Αποτελεί αποθέωση
του «ελληνικού εξαιρετισμού», του επικίνδυνου συνδρόμου που θέλει την
Ελλάδα ως μοναδική, ξεχωριστή χώρα της υφηλίου.»!]
Συμπεραίνει ως εκ τούτου ότι «ευθυνόμαστε όλοι εμείς που με τον έναν ή
τον άλλο τρόπο είμαστε στον χώρο της εκπαίδευσης», δηλαδή δεν ήρκεσε η
πλύση εγκεφάλου που κάνουν στο σχολείο με την προπαγάνδα των
ΛιακοΡεπούσηδων. Γι' αυτό προτείνει, εκτός από την σχολική προπαγάνδα,
και... εξωσχολική ένταξη των μαθητών σε «πολυπολιτισμικά» και
«αντιρατσιστικά» τάγματα εργασίας, προς φρονιματισμόν: «οι σχετικές
δαπάνες να διατεθούν προκειμένου ομάδες εφήβων να έλθουν σε επαφή και
να γνωρίσουν τον «σύγχρονο κόσμο», τον κόσμο μέσα στον οποίο θα
ζήσουν»!
http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=20080125&nid=7275576&sn=&spid=876
Έφηβοι σε ρόλο ενηλίκων
Του Π.Κ. Ιωακειμίδη
ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσο υπερήφανοι και αισιόδοξοι αισθάνονται οι πολιτικοί
ηγέτες ακούγοντας τον λόγο των μαθητών στη λεγόμενη Βουλή των Εφήβων.
Αλλά εγώ που προσπάθησα και φέτος να ακούσω κάποιες από τις ομιλίες
δεν αισθάνθηκα ούτε υπερήφανος ούτε αισιόδοξος. Αισθάνθηκα βαθιά
μελαγχολία, λύπη και απογοήτευση. Αν ο λόγος που εκφράσθηκε στη Βουλή
των Εφήβων θεωρηθεί αντιπροσωπευτικός «του σκέπτεσθαι» των
εφήβων/μαθητών, τότε έχουμε τεράστιο πρόβλημα, για την ύπαρξη του
οποίου βέβαια δεν ευθύνονται οι έφηβοι. Ευθυνόμαστε όλοι εμείς που με
τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε στον χώρο της εκπαίδευσης, όπως
ευθύνονται και πολλοί άλλοι. Πρώτα απ΄ όλα οφείλει να διερωτηθεί
κάποιος τι χρειάζεται και τι εξυπηρετεί αυτή η σύναξη που αποκαλείται
Βουλή των Εφήβων. Σε τι ακριβώς συμβάλλει, τι ακριβώς συνεισφέρει. Αν
θέλουμε να μάθουμε τις ανησυχίες, τις σκέψεις, τον προβληματισμό των
εφήβων υπάρχουν πολλοί, περισσότερο αποτελεσματικοί και
αντιπροσωπευτικοί τρόποι. Η σύναξη αυτή που περισσότερο αντιγράφει τα
παθογενή συμπτώματα της Βουλής των ενηλίκων φαίνεται να καλλιεργεί
ματαιοδοξίες, άστοχους ανταγωνισμούς και όλα τα συναφή. Καλλιεργεί
ενδεχομένως και την υποκρισία στη σχέση εφήβων και ενηλίκων. Γιατί
αδυνατώ να πιστέψω ότι πολιτικοί ηγέτες με ανοιχτό μυαλό και ορίζοντες
πράγματι «εντυπωσιάζονται και αισιοδοξούν»- όπως λένε- με όσα ακούν.
Γιατί δυστυχώς ο λόγος που εκφέρεται από τους εφήβους (προφανώς καθ΄
υπόδειξη ή συμβουλή από ενηλίκους) εκφράζει (με ελάχιστες εξαιρέσεις)
ό,τι πιο φοβικό, αναχρονιστικό, συντηρητικό, κοινότοπο, εσωστρεφές,
πρωτόγονα εθνικιστικό, σ΄ ορισμένες περιπτώσεις ρατσιστικό,
ελληνοκεντρικό. Αποτελεί αποθέωση του «ελληνικού εξαιρετισμού», του
επικίνδυνου συνδρόμου που θέλει την Ελλάδα ως μοναδική, ξεχωριστή χώρα
της υφηλίου. Και εκφράζεται με τρόπο πομπώδη, φορμαλιστικό, ξύλινο. Σε
ορισμένες περιπτώσεις έχεις την αίσθηση ότι δεν μιλούν έφηβοι με την
κανονική, ανθρώπινη γλώσσα της ηλικίας τους, αλλά καλοκουρδισμένες
μηχανές που εκτελούν το λογισμικό που έχουν συντάξει μεγαλύτεροι, ώστε
«η μπουρδολογία να επιβιώνει ως εθνική ιδεολογία» (Δ. Κ. Ψυχογιός, «Το
Βήμα», 22/1/2008). Νομίζω ότι αυτή η παρωδία που λέγεται Βουλή των
Εφήβων καλό είναι να καταργηθεί και οι σχετικές δαπάνες να διατεθούν
προκειμένου ομάδες εφήβων να έλθουν σε επαφή και να γνωρίσουν τον
«σύγχρονο κόσμο», τον κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσουν...
Ο Π. Κ. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος
του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ.
No comments:
Post a Comment